Een reis door de Kenneth Ritchie-bibliotheek in Wimbledon, de thuisbasis van de rijkste tenniscollectie ter wereld.

X

(foto door Mauro Zanon)

(foto door Mauro Zanon)

(foto door Mauro Zanon)

(foto door Mauro Zanon)

(foto door Mauro Zanon)

(foto door Mauro Zanon)

(foto door Mauro Zanon)

(foto door Mauro Zanon)

(foto door Mauro Zanon)

(foto door Mauro Zanon)

(foto door Mauro Zanon)

Wimbledon . De Kenneth Ritchie Library is de verborgen parel van de All England Lawn Tennis and Croquet Club, de tennisclub die sinds 1877 het Wimbledon-toernooi organiseert . Opgericht in 1977 door historicus en intellectueel Alan Little – wiens naam onlosmakelijk verbonden is met de geschiedenis van Wimbledon, niet in de laatste plaats omdat hij het Compendium creëerde, de bijbel van toernooistatistieken en -records, waar Rino Tommasi zo enthousiast over was – is het een plek waar tennis en literatuur elkaar ontmoeten en overlappen, en elk detail ademt de glorieuze geschiedenis van deze groene hoek van Londen, die elk jaar twee weken lang, tussen eind juni en begin juli, het middelpunt van de wereld wordt.

De Kenneth Ritchie Library, gevestigd in het Wimbledon Museum, is toegankelijk op afspraak. Il Foglio kreeg er een van Anna Boonstra, historicus en conservator van de Kenneth Ritchie Library. Zij nam ons mee op een reis door de tijd en verkende eerste edities van tennistraktaten en vintage biografieën van Marcelo Rios , bronzen beeldjes van Suzanne Lenglen en de smetteloze witte tenues van Roger Federer . "De bibliotheek werd in 1977 opgericht ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van Wimbledon, in opdracht van een groot tennisliefhebber, Alan Little, die tot zijn overlijden in 2017 erebibliothecaris was. De bibliotheek is vernoemd naar Lord Ritchie of Dundee, voorzitter van de London Stock Exchange en een langdurig lid van het organiserend comité van de kampioenschappen," vertelde Anna Boonstra aan Il Foglio.

De bibliotheek beschikt over meer dan 15.000 titels, die de oorsprong van het tennis in 1870 tot nu bestrijken. Biografieën, romans, journalistiek onderzoek, tijdschriften, jaarboeken, toernooiprogramma's en krantenknipsels: het is de grootste en meest diverse collectie over de tenniswereld, niet alleen over Wimbledon. " En het is toegankelijk voor iedereen: journalisten, onderzoekers en nieuwsgierigen. Veel scholen komen hier om tennisgerelateerde projecten met hun leerlingen te ontwikkelen. We hebben materiaal uit meer dan negentig verschillende landen. Er is voor ieder wat wils ", benadrukt Anna Boonstra. Italië is goed vertegenwoordigd in de schappen van de Kenneth Ritchie Library, met boeken van Gianni Clerici en de complete collectie van Tennis Italiano, een tijdschrift opgericht in 1929 dat twee jaar geleden nieuw leven werd ingeblazen door Domenico Procacci's Fandango Libri. Na ons enkele nummers van Tennis Italiano uit de jaren negentig te hebben laten zien, vestigt Anna Boonstra onze aandacht op een tafeltje, waar een verhandeling met een inscriptie in het Grieks, "Sphairistikè ", wat "balspel" betekent, opvalt, gesigneerd door majoor Engels Walter Clopton Wingfield. "Het is de eerste verhandeling over modern tennis. Er zijn slechts acht exemplaren ter wereld. Dit is nummer twee," vertelt de assistent-conservator van de Kenneth Ritchie Library, waarna hij eraan toevoegt: " Wat ik bijzonder interessant vind aan de verhandeling, is dat het een gemengd dubbelspel illustreert, waarmee vrouwen worden aangemoedigd om te gaan sporten, te sporten en te bewegen, wat in die tijd helemaal niet gebruikelijk was. Nog een intrigerend aspect: de eerste tennisbanen waren zandlopervormig in plaats van rechthoekig ."

Naast Wingfields verhandeling valt nog een ander relikwie op: "Rules for the New Games of Tennis and Badminton", geschreven door de Marylebone Cricket Club, destijds de overkoepelende organisatie van cricket. "Het is wederom een baanbrekende tekst voor het ontstaan van het moderne tennis. Dit is het allereerste exemplaar", zegt Anna Boonstra. In 1877, tijdens een bijeenkomst van de Marylebone Cricket Club, werden de nieuwe tennisregels vastgesteld, gebaseerd op Wingfields werk. De huidige regels lijken op de originelen, op een paar details na, zoals de hoogte van het net en de afstand tot de servicelijn. De waarde van deze twee boeken? "Van onschatbare waarde", antwoordt de assistent-conservator. Onder de klanten van de bibliotheek van Wimbledon bevinden zich ook ontwerpers, "vooral uit Italië en Japan", benadrukt hij. En we begrijpen al snel waarom. Anna Boonstra leidt ons naar een soort geheime kamer, diep in het hart van Wimbledon, die je bereikt na minstens drie gangen te hebben doorlopen. Wanneer de deur opengaat, ontvouwt zich voor onze ogen een eindeloze rij rackets, allemaal gelabeld, van 1870 tot heden. "Dit zijn bijvoorbeeld de rackets die John Isner en Nicolas Mahut vasthielden tijdens de langste wedstrijd in de geschiedenis , die hier op Wimbledon in 2010 drie dagen duurde: 11 uur en 5 minuten, 6-4, 3-6, 6-7, 7-6, 70-68 in het voordeel van Isner," legt de assistent-conservator uit. Het bezoek gaat verder en links, achter een vitrine, staan beeldjes van Arthur Ashe en Björn Borg naast keramiek uit het begin van de twintigste eeuw gewijd aan tennis. Verderop toont een hele zaal de posters van de kampioenschappen, die elk jaar aan een andere ontwerper zijn toevertrouwd. De laatste halte, die mode-expert Anna Boonstra ons trots laat zien, is gewijd aan de strikt witte outfits van de tennissers die aan de kampioenschappen hebben meegedaan. "Dit is het Nike-tenue dat Roger Federer droeg in de finale van 2007 die hij van Rafa Nadal won", zegt Anna Boonstra met een vleugje nostalgie in haar ogen. Het was de vijfde Wimbledon-titel voor de Zwitserse tennisser. Hij won er daarna nog drie, een record dat nog niemand heeft geëvenaard.

Meer over deze onderwerpen: