Bari, die altijd de start miste

BARI - "Ik zou het wel willen, maar ik kan het niet." Het lijkt de perfecte uitdrukking voor het seizoen in Bari. Illusies, momenten die een sprong in kwaliteit aankondigden, bemoedigende uitvoeringen. De werkelijkheid is echter dat de vonk nooit echt oversloeg. Noch voor een team dat misschien niet de moeite waard is om te vechten voor directe promotie, maar dat zich in ieder geval ruimschoots in de play-offzone had kunnen plaatsen, noch voor een publiek dat lang niet zo groot was als twee jaar geleden, toen de rood-witten van begin tot eind vochten voor een doelpunt dat hun prestige waardig was.

De redding werd bij de haren gepakt na de play-outs, de trage herstart die werd gekenmerkt door een revolutie op technisch vlak met de komst van sportief directeur Giuseppe Magalini en trainer Moreno Longo, en vervolgens de inmiddels gebruikelijke markt in naam van het meest rigoureuze financiële evenwicht. De algemene scepsis sloeg zelfs om in voorbarige angst na de twee nederlagen op rij, eerst bij het kampioensdebuut tegen Juve Stabia en direct daarna in Modena. Toch slaagde Bari erin om opnieuw te winnen door een lange serie van 14 wedstrijden zonder nederlaag te spelen, zij het gekenmerkt door negen gelijke spelen en slechts vijf overwinningen. De nipte overwinning (1-0) op 7 december tegen Cesena zorgde er echter voor dat Galletti de uitwedstrijd tegen Pisa als een echte confrontatie aan de top van het klassement tegemoet zag.

In plaats daarvan leden ze op de heenreis naar Toscane een duidelijke 2-0 nederlaag, snel gevolgd door thuisnederlagen tegen Sudtirol en vervolgens in Palermo. De eerste seizoenshelft eindigde voor de Apuliërs in een vergelijkbare positie als vandaag: zevende met 24 punten, gelijk met Catanzaro, Palermo, Modena en Carrarese.

Op het moeilijkste moment leverden de troepen van Longo de meest overtuigende prestatie door in San Nicola het op de derde plaats staande Spezia met 2-0 te verslaan. Met de markt om de hoek waren er genoeg mogelijkheden om van versnelling te veranderen. Maar zelfs de komst van Bonfanti, Gaston Pereiro en Maggiore kon het tij niet keren. De rood-witten speelden al drie keer op rij gelijk, zonder dat ze hun numerieke overwicht in Reggio Emilia en Cesena ruim een ​​helft konden uitbuiten en zonder dat ze de twee voorsprongen op Brescia, dat bij 2-2 werd gered, veilig konden stellen. De overwinning op Frosinone leek dus een kortstondige vreugde, maar werd direct tenietgedaan door de drie rake klappen die Juve Stabia kreeg.

Bari speelde echter opnieuw een serie van vijf onberispelijke wedstrijden, met slechts één overwinning (in Mantua) en vier gelijke spelen (tegen Cremonese, Sampdoria, Sassuolo en Salernitana). Het is de weerspiegeling van een magere periode, zoals blijkt uit de slechte stop in Carrara, gevolgd door de dramatische 3-3 in Catanzaro.

Op 11 april trakteerden de rood-witten zichzelf op een van die zeldzame magische avonden: ze versloegen hun directe rivaal in Palermo met een doelpunt van Simic in de aftiteling. Ze herontdekten het succes dat twee maanden had gefaald en presenteerden zich in de slotfase met een veelbelovend programma, dat echter werd verstoord door het uitstel van de wedstrijd tegen Sudtirol op Paasmaandag. Maar niemand had de val bij Modena kunnen voorzien, die gekenmerkt zou worden door een saaie, lege prestatie, zonder enige technische inhoud en verontrustend vanwege de duidelijke stap terug op atletisch vlak. Bari wordt uiteindelijk weerspiegeld in zijn comebacksyndroom. In de uitwedstrijden tegen Carrarese en Modena zagen Vicari en zijn teamgenoten hun aanvankelijke succes omslaan in de uiteindelijke 2-1. Het is indrukwekkend hoeveel punten er worden weggegooid met een voorsprong van één doelpunt: naast de twee inhaalacties van de Toscanen en de Emilianen zijn er ook zeven keer dat de jongens van Longo op achterstand kwamen (thuis door Cosenza, Catanzaro, Reggiana en Brescia, uit door Cremonese, Cesena en Sassuolo). Totaal: 20 punten verspild. Als we minstens de helft hadden gewonnen, had dat het hele seizoen compleet veranderd. Bari staat daarentegen achtste met 44 punten. In de laatste ronde staan ​​Cesena en Modena tegenover elkaar in een dramatische derby. De rood-witten zijn echter niet langer meester van hun eigen lot, want Modena staat bovenaan in de onderlinge duels tussen de drie teams, maar vooral in de directe confrontaties met Galletti. Als de Kanaries een reeks overwinningen achter elkaar kunnen behalen en de koplopers op volle toeren blijven draaien, zijn de play-offs onhaalbaar. Vier dagen zijn echter niet weinig, en er is ook geen gebrek aan directe confrontaties, die de jongens van Longo juist niet zullen bezighouden. Ze worden uit verwacht door laaggeklasseerde teams als Cosenza, Cittadella en Suditorl en binnen vriendschappelijke muren door Pisa, dat bijna naar de Serie A is gepromoveerd. Bari moet een sensationele, foutloze reeks neerzetten in de laatste 360 ​​meter van het reguliere seizoen, waarbij de nadruk ligt op de continuïteit van successen die hen gedurende de hele reis regelmatig is ontgaan (nooit meer dan twee overwinningen op rij). Het is moeilijk om in slechts zestien dagen een hele trend te veranderen. Proberen is echter een heilige plicht.