Stop controle en repressie, hier is het medicijnplan

De tegenconferentie over drugs werd afgelopen zaterdag in Rome afgesloten in de Sala della Protomoteca in de Campidoglio, na drie intensieve dagen van debatten, bijeenkomsten, workshops, getuigenissen en discussies tussen verenigingen, professionals, drugsgebruikers, lokale bestuurders, onderzoekers en sociale bewegingen. De brede en interdisciplinaire deelname bracht ervaringen en expertise samen die al jaren pleiten voor een radicale hervorming van de Italiaanse drugswetgeving.

De Tegenconferentie – bijeengeroepen door een uitgebreid netwerk van maatschappelijke organisaties – ontstond als een politieke reactie op een besloten regeringsconferentie, volledig losgekoppeld van het internationale beleid en ongehoord. Het standpunt van de regering blijft verankerd in de repressieve paradigma's die dertig jaar geleden werden geïntroduceerd door Wet 309/90. Het document dat aan het einde van de conferentie werd goedgekeurd, bevestigt de noodzaak van een eerlijke beoordeling van de schade die door het verbod is veroorzaakt: massale opsluiting, stigmatisering, sociale discriminatie, regionale verarming en de toenemende marginalisering van de meest kwetsbare consumenten. De tekst schetst een alomvattend hervormingsplan, met tussenliggende doelstellingen zoals de decriminalisering van drugsgebruik en proportionaliteit van straffen voor drugshandel, het beëindigen van administratieve sancties en discriminerende maatregelen zoals DASPO's en rode zones, en de intrekking van de repressieve maatregelen van de regering-Meloni ( het Rave-decreet, het Caivano-decreet, nieuwe regelgeving van de Wegenverkeerswet en het Veiligheidsdecreet ). Dit wordt aangevuld met de effectieve uitbreiding van de Essential Levels of Care voor schadebeperking, inclusief druggebruikruimtes en drugscontroles. Het doel is een nieuwe bestuursstructuur gebaseerd op volksgezondheid in plaats van strafrechtelijke controle, gebaseerd op de ontwikkeling van wettelijke reguleringsmodellen, te beginnen met cannabis.

Dan is er een plek waar drugsbeleid concreet wordt, met mensen interageert en direct effect heeft op het dagelijks leven. Die plek is de stad. Daarom is het essentieel om lokaal beleid te definiëren voor het sociale beheer van stedelijke contexten. Het Elide-netwerk van steden voor innovatie in drugsbeleid herinnerde eraan dat de voorstellen die in januari 2025 door de Nationale Vergadering in Milaan waren ontwikkeld en als bijdrage aan de conferentie over verslaving aan de regering waren voorgelegd, volledig werden genegeerd. Er was geen bijeenkomst, geen discussie, geen erkenning van de rol van steden. De regeringsconferentie eindigde dus met een vooraf vastgestelde agenda: meer sancties, meer controle, meer repressie, zonder enige evaluatie van het bewijs en de maatschappelijke realiteit.

Steden hebben ervoor gekozen om opnieuw te beginnen door deel te nemen aan de Tegenconferentie en de daaruit voortvloeiende voorstellen te delen, " met bijzondere aandacht voor de voorstellen die de strategische rol van lokale overheden in het beheersen van het fenomeen in twijfel trekken, met een geïntegreerde aanpak die mensenrechten, volksgezondheid en schadebeperking centraal stelt." Veiligheid groeit niet door controle: het wordt opgebouwd door het koesteren van relaties en gemeenschapszin. En steden weten dit maar al te goed.

VAN

Leonardo Fiorentini