In de Democratische Partij heerst chaos: Schlein droomt van een drievoudige overwinning bij de regionale verkiezingen, terwijl Marina Berlusconi bij Forza Italia Tajani doet sidderen.

Die niet-bestaande en vormloze, maar potentieel beslissende, politieke entiteit die bekendstaat als het "Centrum", hangt als een soort spook boven het Italiaanse politieke landschap dat nu nog komisch is, maar mogelijk angstaanjagend wordt. Een panoramisch uitzicht is op zichzelf al veelzeggend.

Regionale verkiezingen in Toscane

Renzi en Calenda maken ruzie, en wat is er nieuw? Maar deze keer verspreidt zich een zekere onvrede, zelfs binnen de kleine gelederen van de voormalige premier, en ook onder die van zijn voormalige minister. Het struikelblok is Toscane. Renzi is vastbesloten de aftredende en heroptredende gouverneur Giani te steunen, ongeacht de politieke inzet die de Vijfsterrenbeweging, lokaal geleid door de gevreesde Paola Taverna, op de toekomstige regering legt. De leider van Azione pikt het niet: " Ik kan Taverna niet uitstaan." Zijn aanhangers, die al een lucratief pact hebben gesloten met de gouverneurskandidaat in Toscane, luisteren helemaal niet. Een lokale ruzie, behalve dat Renzi, getroffen door de bliksem op de Via del Nazareno, bipolarisme en de bijbehorende ijzersterke regels gebruikt als rechtvaardiging voor zijn omarming van de Vijfsterrenbeweging, terwijl zijn voormalige, twistzieke partner ervan droomt die regels, die in de grimmige realiteit worden omschreven als "bipopulisme", te verscheuren. Dit is echter een argument dat enige steun vindt bij de overgebleven Renzianen.

Puglia Regionals

In Puglia woedt het getouwtrek tussen voormalig burgemeester Decaro van Bari en de nog steeds kortzittende gouverneur Emiliano. De eerste is bereid zich kandidaat te stellen, maar alleen als de lastige Michele aftreedt en zijn plaats op de lijst verliest. Emiliano overweegt het voorlopig niet eens, en wie weet of hij het bemiddelingsvoorstel van de gevolmachtigde, dat Elly naar Bari heeft gestuurd , wel zal accepteren: geen kandidatuur, maar een gegarandeerd raadslidmaatschap en vervolgens, bij de algemene verkiezingen, een zetel in de Senaat. Ook dit is een lokale twist, behalve dat Decaro volgens ingewijden zo graag Puglia zonder beperkingen wil besturen omdat hij van daaruit een sprong wil maken en zich kandidaat wil stellen voor de functie van secretaris van de Democratische Partij, waarmee hij in feite de leiding van de minderheid, de centristen van de Democratische Partij, wint.

Regionale verkiezingen Campanië

In Campanië heeft Elly Schlein de wonderen van realisme in de politiek ontdekt en, haar kruistocht tegen de caciques even terzijde geschoven, een akkoord bereikt met de cacique bij uitstek, onderkoning De Luca. Met andere woorden, degene die de leidende centrumlinkse partij het geschenk brengt van kiezers die zonder hem gemakkelijk rechts zouden stemmen. Een centrist in feite. Elly's Napolitaanse en Campaanse team wijst echter appeasement af. De prijs voor de vrede zal naar verwachting de benoeming van De Luca jr. tot regionaal secretaris zijn. Sandro Rutolo, ooit door Elly naar Napels gestuurd met het mandaat om de stad en de regio te zuiveren van de cacique, weigert zich gewonnen te geven en neemt het op tegen Piero De Luca.

Verkiezingen voor de regio Veneto

In Veneto is Zaia, de doge, onwrikbaar en vastbesloten om een ​​lijst te presenteren die door zijn naam en misschien zelfs door zijn kandidatuur is veredeld . Hij zou stemmen, raadsleden en geld winnen: zijn bondgenoten raken in rep en roer. Te midden van de chaos duikt de mogelijkheid van een scheuring binnen rechts op – hoewel ver weg. Wat belangrijker is, vanuit het perspectief van de mogelijke opkomst van een centristische politieke entiteit, is het feit dat Zaia , ondanks zijn diepe aanhangers van de Lega, een van die leiders is die gematigde kiezers in vervoering brengen: hij is efficiënt, capabel en niet-ideologisch. De regio die hij leidt, is momenteel het diepst geworteld in de Europese structuur en heeft weinig gemeen met de ideologische woede van leider Salvini. Ten slotte gaan er geruchten over een mogelijke manoeuvre om het leiderschap van Forza Italia te hervormen, waarbij de verzwakte Tajani wordt vervangen door de strijdlustigere Letizia Moratti, gesteund door de strijdlustige Debora Bergamini. Het brein achter de operatie is Marina Berlusconi, van wie de ontevredenheid over de resultaten van de minister van Buitenlandse Zaken bekend is. Zij is van mening dat er in Italië veel meer ruimte is voor een gematigde, rechtenbewuste partij, zelfs al is die rechts gepositioneerd, om zelfs maar ruimte te bieden aan de ambitie om centrumrechts terug te winnen. Die ruimte is er inderdaad. De kans om Giorgia Meloni uit te dagen voor de scepter is iets kleiner.

Samengevat onthullen deze specifieke beelden een algemene realiteit. Tot nu toe waren degenen die het Centrum probeerden te bereiken groepen huurlingen die te nauw verbonden waren met de belangen van verschillende capo's om geloofwaardig te zijn, en altijd gebonden aan de ene of de andere kant, rechts of links, zonder enig vermogen om gematigden aan de andere kant te lokken. De mogelijke opkomst van een Centrum hangt daarentegen juist af van het vermogen om los te breken van de eed van eeuwige loyaliteit aan een van de twee kampen en te vertrouwen, in plaats van op de dienstdoende sergeanten, op de lokale leiders die er al in geslaagd zijn die consensus tussen de partijen te bewerkstelligen.

VAN

David Romoli