Het gaat er niet om de vaccinatieplicht af te schaffen, maar om dit te doen uit louter ideologie

Over hetzelfde onderwerp:

De afgelopen dagen is het debat over verplichte vaccinaties bij kinderen heropend, waarbij de Lega-partij opnieuw opriep tot afschaffing van de Lorenzin-wet , die in 2017 werd aangenomen en die verplichte vaccinatie voor schoolbezoek introduceerde. Senator Claudio Borghi heeft dit voorstel verdedigd en nieuwe amendementen aangekondigd om de wet in te trekken . Dit standpunt heeft echter niet de volledige steun gekregen binnen de meerderheid: premier Giorgia Meloni heeft, hoewel hij er niet openlijk tegen is, de rem gezet op het initiatief , en zelfs binnen de Broeders van Italië-partij is een zekere dubbelzinnigheid ontstaan, waarbij een marginale groep het idee steunt, maar een duidelijk, gedeeld standpunt mist. Naast de huidige politieke ontwikkelingen is het de moeite waard om een ​​diepere vraag te stellen: is verplichte vaccinatie echt onaantastbaar? Eigenlijk niet. Het is, zoals vaak gebeurt in de openbare gezondheidszorg, een politieke keuze. Een beslissing die kan worden ingevoerd of ingetrokken, afhankelijk van de sociale, gezondheids- en culturele context. Maar de kernvraag is vandaag niet of de verplichting moet worden afgeschaft, maar hoe en waarom.

In Italië doen voorstanders van het afschaffen van verplichte vaccinaties dat vaak door een misleidend verhaal te verspreiden dat de veiligheid en werkzaamheid van vaccins in twijfel trekt. Dit is een gevaarlijke retorische strategie die het vertrouwen in de wetenschap en zorginstellingen ondermijnt. En juist dit verhaal vormt het werkelijke probleem. Want, zoals verschillende Noord-Europese landen aantonen, is het mogelijk om zelfs zonder wettelijke verplichtingen een hoge vaccinatiegraad te bereiken.

In de Scandinavische landen – Zweden, Finland, Noorwegen, Denemarken en IJsland – is vaccinatie bij kinderen niet verplicht. Toch behoren de vaccinatiepercentages tot de hoogste in Europa. In Zweden bijvoorbeeld krijgt 97,5 procent van de kinderen regelmatig de vaccinatie tegen mazelen, bof en rodehond. In Finland ligt de vaccinatiedekking voor bijna alle aanbevolen vaccins boven de 95 procent. Denemarken en Noorwegen handhaven ook percentages boven de 90 procent, met pieken van 98 procent voor sommige primaire vaccinaties. Deze resultaten zijn niet het resultaat van toeval: ze komen voort uit een efficiënt, toegankelijk en wijdverbreid zorgstelsel. Maar bovenal uit een klimaat van wederzijds vertrouwen tussen burgers en instellingen, waarin accurate informatie de basis vormt voor individuele en collectieve beslissingen. Het punt is precies dit: in landen waar een preventiecultuur gebaseerd is op bewustzijn, niet op oplegging, laat staan ​​op een cultuur van achterdocht en permanente samenzwering, wordt verplichte vaccinatie overbodig. Maar dit evenwicht is fragiel en kan niet worden gerepliceerd door simpelweg een wet in te trekken. Het is noodzakelijk om de voorwaarden te scheppen waaronder de bevolking zich vrijwillig kan blijven vaccineren, in de zekerheid dat het een beschermende daad is voor henzelf en de gemeenschap.

In Italië bestaan ​​deze omstandigheden echter vandaag de dag niet. Voordat we zelfs maar de afschaffing van verplichte vaccinatie bespreken, zouden we een echt nationaal en regionaal vaccinatieregister moeten opzetten, dat de vaccinatiegraad in realtime kan monitoren en kritieke problemen kan signaleren. Zonder dit instrument is het onmogelijk om snel in te grijpen bij een daling van de vaccinatiegraad. Toch lijken degenen die nu nadrukkelijk pleiten voor de afschaffing van verplichte vaccinaties er geen belang bij te hebben om het land te voorzien van een efficiënt bewakingssysteem. Sterker nog, hun aandacht is bijna uitsluitend gericht op een antivaccinatiecampagne, vermomd als een strijd voor keuzevrijheid. Kortom, verplichte vaccinaties kunnen zeker besproken worden, zelfs met het doel ze ooit af te schaffen. Maar het kan geen ideologische keuze zijn, laat staan ​​een voorwendsel om de wetenschap te delegitimeren en de openbare gezondheidszorg te destabiliseren. Als afschaffing gepaard gaat met een giftig verhaal dat wantrouwen en angst aanwakkert, dan wordt een afname van vaccinaties onvermijdelijk. En daarmee nemen de risico's voor de gezondheid van kinderen, voor de levensvatbaarheid van de Nationale Gezondheidsdienst en voor de hele gemeenschap toe.

Meer over deze onderwerpen: