Figuccia: "Het is onacceptabel dat duizenden precaire werknemers in de publieke sector met pensioen gaan met een minimumloon."

We hebben het over mannen en vrouwen die al meer dan vijfentwintig jaar hele sectoren van het openbaar bestuur besturen: regio's, provincies, gemeenten, arbeidsbureaus, schooldiensten, welzijnsdiensten en nog veel meer. Werknemers die werkzaam zijn in de meest uiteenlopende vormen van onzeker werk – van ASU tot LSU, van voormalig PIP tot voormalig Artikel 23, tot Resais – die vandaag de dag het risico lopen met een minimaal pensioen van iets meer dan € 600 per maand met pensioen te gaan. Het is een onaanvaardbare paradox.

Vincenzo Figuccia, plaatsvervangend quaestor van de regionale vergadering van Sicilië, pakt hiermee de kwestie aan die ook door het regionaal comité van INPS Sicilië werd gemeld. Het comité heeft het over duizenden werknemers in onzekere omstandigheden die, ondanks jarenlange dienst en bijdragen, een pensioen zullen ontvangen dat nauwelijks onder het bestaansminimum ligt.

"Jarenlang", vervolgt Figuccia, "hebben deze arbeiders een minimumloon ontvangen, vaak gelijk aan een werkloosheidsuitkering, en in veel gevallen met onregelmatige of onvoldoende socialezekerheidsbijdragen. Nu, na een leven van opoffering en plichtsbesef, worden ze geconfronteerd met de ouderdom in uiterst precaire omstandigheden, gedwongen te leven van een pensioen dat niet eens de huur en nutsvoorzieningen dekt. Een situatie die schreeuwt om wraak."

"Het is de plicht van instellingen op alle niveaus om in te grijpen en de ontbrekende bijdragen te erkennen, de verstoringen uit het verleden te corrigeren en een waardig pensioen te garanderen voor deze werknemers, die al jarenlang diensten hebben gegarandeerd en zo het Siciliaanse bestuurssysteem draaiende hebben gehouden."

We kunnen ons niet voorstellen dat we iemand die € 1.200 per maand verdient, nu ineens van de helft daarvan moeten laten leven. Dat zou hem tot armoede veroordelen. We hebben nu een buitengewoon plan nodig, te beginnen met het Gewest, dat middelen, wetgevende instrumenten en directe communicatie met het INPS (Rijksinstituut voor Sociale Zekerheid) inzet om te voorkomen dat deze noodsituatie uitgroeit tot een sociale catastrofe.

"Ik zal me inzetten", besluit Figuccia, "om de kwestie aan de orde te stellen en de dialoog met de nationale overheid te bevorderen. Het gaat niet alleen om cijfers of budgetten: het gaat om mensen. Om gezinnen. Om waardigheid."