Amerikaanse tarieven, Europa gevangen tussen onzekerheid en chantage: zo ontsnap je aan de handelsoorlog die Trump heeft ontketend.

De Amerikaanse president heeft ons laten weten dat vanaf 1 augustus de tarieven op goederen die we naar zijn land willen exporteren 30% zullen bedragen. Is het wachten voorbij? Misschien wel, misschien niet. Het zou niet de eerste of laatste keer zijn dat Trump het ene zegt en de volgende dag het andere doet. Voorlopig is de enige zekerheid de instabiliteit en — op zijn eigen manier — hebzucht van de Amerikaanse president . Voor wijnen, kazen, diverse voedingsmiddelen, mode, voertuigen, farmaceutische producten, enz. is het allemaal onzeker. Voor ons, Europese exporteurs, en voor Amerikaanse consumenten. Zoals al bekend, vertelt de Amerikaanse president ons dat als we reageren door de tarieven op Amerikaanse goederen die de EU binnenkomen te verhogen, hij zijn eigen tarieven met hetzelfde percentage zal verhogen . Hij is degene die beslist; er is geen ruimte voor fouten... Maar zelfs deze methode moet door zijn verdere gedachten worden gefilterd. De zomer is nog lang en de zoektocht naar media-aandacht is al begonnen.

Afgezien van de aanvankelijke, gewichtige uitspraken, waaronder de zeer kalme van president Von der Leyen ("We blijven bereid om te blijven werken aan het bereiken van een akkoord vóór 1 augustus"), en van degenen die hopen op snellere overeenkomsten zoals Mercosur of met veel dichter bevolkte (maar veel armere) landen zoals India... afgezien daarvan is er, zowel in Trumps woorden als in de reacties van zijn slachtoffers, een gevoel van wanhoop.

Trump omdat hij zijn doelen van persoonlijke rijkdom en politieke macht nog niet heeft bereikt, zijn slachtoffers omdat – zoals we al een tijdje horen – de Verenigde Staten onmisbaar zijn. Zat Oekraïne immers niet een paar dagen geleden in een deuk na de aankondiging van de VS en het Pentagon om de militaire hulp stop te zetten, en twee dagen later vertrokken militaire vrachtvliegtuigen, volgeladen met wat er was aangevraagd en meer, van de Amerikaanse landingsbanen richting Kiev?

Moeten we verwachten dat Trump terugkrabbelt? Nee, Amerikaanse burgers, de voornaamste slachtoffers van zijn beleid, doen dat niet, laat staan wij. We moeten erkennen dat dit het Amerika is dat ons in 1945 van de nazi's en fascisten heeft gered, en aan wie we onze territoria en economieën hebben aangeboden zodat het welvarend zou worden en wij ook welvarend zouden worden. Amerika heeft besloten (in ieder geval tot de volgende president, ervan uitgaande dat er verkiezingen komen) dat het de welvaart die het met bepaalde beleidsmaatregelen heeft opgebouwd, niet langer waardeert, met name in Europa maar ook elders. Dat is zijn recht.

Eén ding is belangrijk in onze nieuwe organisatie (die overigens altijd tijdelijk is, ook al sterft Trump): we mogen daar niet met onze hoed in onze handen blijven staan... niet zozeer vanwege het gebaar zelf (als iemand beledigd is door de vernedering, dan weet ik dat diegene niks van politiek begrijpt), maar omdat we weten dat we zelfs dan niet zeker weten of we wel doen wat nodig is en vooral wat Trump vraagt, die dat zelf niet eens weet.

Ondertussen, als u een reis naar de prachtige Verenigde Staten hebt geboekt, bedenk dan dat het, met alle bijbehorende verschillen, net is alsof u vandaag naar Rusland vertrekt. Denk er tenminste eens over na. Het spijt ons voor Californië en andere landen, maar zo is het nu eenmaal, en om bij het Amerikaanse thema te blijven: "morgen is er weer een dag, en dan zien we wel."