De autobiografie van Mel Brooks komt eraan. Weten hoe grappig te zijn, zonder de witwas-pol.corr.

Over hetzelfde onderwerp:

Negenennegentig jaar oud, 28 juni jongstleden . En hij is van plan een remake te maken van zijn "Spaceballs", die in 1987 de spot dreef met sciencefictionverhalen. Niet genoeg, afgaande op het aantal sequels, spin-offs, series en zelfparodieën die alle schermen vullen – in zelfparodieën, tussen komedie en camp, rekenen we graag animatiefilms die in live-action zijn omgezet. Cringe bestond al voordat het woord populair werd. Zittend in een leunstoel, met zijn rug recht als een spinnewiel, draagt ​​Mel Brooks – artiestennaam van Melvin Kaminsky – een zwart T-shirt met de woorden "Spaceballs" erop . Klein van stuk, een Jood geboren in Brooklyn, raakte hij bevriend met Gene Wilder (en leerde hij met grappen, vermoedelijk felle, het zwijgen op te leggen aan degenen die hem belachelijk maakten en hem in elkaar wilden slaan).

Samen op het scherm zullen ze absolute wonderen verrichten. Vijftig jaar geleden, in het gelukkige jaar 1974, kwam binnen een paar maanden "Young Frankenstein" uit, die de spot dreef met het wezen dat Mary Shelley had bedacht (op regenachtige avonden in 1816, aan het Meer van Genève, kon men niets anders doen dan schrijven). En "Blazing Saddles", dat met zijn grappen geen enkel stukje van de western intact liet . Universal stelde beschikbaar wat er nog over was in het magazijn van de originele film, geregisseerd door James Whale in 1931. De studio is goed gereconstrueerd, met de brancard in het midden, compleet met een lijk, dat kan worden opgetild tot het de bliksemschicht raakt die met een vonk het leven terugbrengt in de dode materie. Ze proberen het en proberen het opnieuw, maar er lijkt niets te gebeuren. Totdat er iets onder de lijkwade vandaan komt. Het feit is dat Aigor, de gebochelde assistent – ​​zijn naam is Igor maar hij wil Dr. Victor Frankenstein bespotten die, om elke relatie met zijn voorouder te verbergen, zichzelf “Frankenstin” noemt – de hersenen heeft overgenomen van een zekere – zoals hij zegt – AB Normal.

Het is tegenwoordig moeilijk om zo'n grappige film te zien. Bijvoorbeeld, Aigor, als hij hem ziet, heeft een bochel, nu eens rechts, dan weer links. Maar als Dr. Frankenstein hem vertelt: "Ik ben chirurg, ik kan hem verwijderen", krijgt hij als antwoord: "Welke bochel?". Peter Boyle, de acteur die het wezen speelt, is geweldig, helaas overleed hij in 2006. In de volgende film "Frankenstein", geregisseerd door Guillermo Del Toro, zal het wezen Jacob Elordi heten – in november op Netflix. De andere titel van het magische duo is "Blazing Saddles", wederom met de fantastische Gene Wilder. Het speelt zich af in 1874, met diverse anachronismen. Aanklager Hedley Lamarr – woedend omdat ze hem Hedy Lamarr noemen, net als de actrice die haar bijdrage leverde als wetenschapper in de Tweede Wereldoorlog, en daarvoor naakt zwom in de Tsjechoslowaakse film "Ecstasy" – wil speculeren door het land te kopen waar de spoorlijn langs komt. De dorpelingen vragen om bescherming en hij stelt een zwarte sheriff aan. Hij rijdt van top tot teen in Gucci, zelfs de tassen die aan zijn zadel hangen zijn van een designermerk. Als het uit de hand loopt, zet hij een pistool tegen zijn slaap en schreeuwt: "Hou je mond, anders maak ik die neger af!"

Zo werkt het. Met politiek correcte bleekmiddelen is het effect ellendig. En hetzelfde geldt voor de "mobiele" bult. Arme Mel Brooks, hij kon het niet weten. Zelfs niet dat hij een reclame zou maken om mensen aan te moedigen zich te laten vaccineren, tijdens Covid. Hij trouwde voor de tweede keer met de geweldige Anne Bancroft, ook zo'n groot komisch talent. En niet alleen dat, komieken zijn moeilijker, de rest moet je leren: de precisie van timing in komedie, anders verwelkt de grap - dat is bij geen enkel ander soort acteerwerk vereist . Dit zijn slechts een paar details. De rest - en het is echt veel, Mel Brooks liet zijn kameraden lachen tijdens de Tweede Wereldoorlog - vind je in "All About Me!" (La Nave di Teseo). Gastrollen: Woody Allen, Carl Reiner, Neil Simon.

Meer over deze onderwerpen: