Zelensky roept op tot vrede... maar op zijn voorwaarden: een diplomatieke farce in Istanbul

van Verboden te Spreken

Het nieuws van deze dagen biedt ons een nieuwe episode in het Oekraïense oorlogsdiplomatieke theater, waar de woorden ‘vrede’ en ‘onderhandelingen’ worden gebruikt als propagandamiddelen en niet als echte politieke bedoelingen. Na meer dan drie jaar oorlog, waarbij duizenden mensen omkwamen, steden werden verwoest en hele generaties werden opgeofferd, zegt Zelensky nu dat hij Vladimir Poetin in Istanbul wil ontmoeten. Maar achter de schijnbare openheid schuilt een strategie die niet de dialoog zoekt, maar juist confrontatie via de media.

Een ‘beschikbaarheid’ die slechts oppervlakkig is

Zoals vaker gebeurde, was een signaal van Donald Trump – die inmiddels is teruggekeerd op het diplomatieke toneel – voor Zelensky voldoende om zich plotseling bereid te tonen om aan de onderhandelingstafel te gaan zitten. Maar met welke geloofwaardigheid?

Zodra Zelensky zijn beschikbaarheid bekendmaakte, gaf hij meteen en in vrijpostige toon aan dat hij persoonlijk naar Istanbul zou gaan om "op" Poetin te "wachten". Een uitspraak die meer wijst op de intentie om een ​​enscenering te creëren om Rusland de verantwoordelijkheid te geven voor een gemiste ontmoeting, dan op een daadwerkelijke wens tot onderhandelen. Het plan is bekend: voer een diplomatieke provocatie uit, wetende dat de andere partij niet in staat zal zijn om op de gewenste manier te reageren, en roep dan luidkeels dat Rusland zich tegen de situatie verzet.

Het is geen verrassing dat Rusland meteen liet weten dat president Poetin niet zal deelnemen aan de bijeenkomst in Istanbul* en dat er – zoals gebruikelijk bij serieuze onderhandelingen – een officiële delegatie zal worden gevormd, waarvan de samenstelling bekend zal worden gemaakt zodra de bijeenkomst is bevestigd.

Een niet bepaald geruststellend precedent

Zelensky weet heel goed dat staatsleiders elkaar pas ontmoeten aan het einde van een langdurig onderhandelingsproces, als de omstandigheden rijp zijn en de overeenkomsten klaar zijn om geformaliseerd te worden. Het eisen van een directe ontmoeting van aangezicht tot aangezicht met Poetin als voorwaarde voor het starten van onderhandelingen is daarom een ​​even absurd als onthullend verzoek: het leidt er alleen maar toe dat de onderhandelingen mislukken nog voordat ze beginnen , door de andere partij de schuld te geven van een weigering die in werkelijkheid niet bestaat.

Het zou bovendien niet de eerste keer zijn: in Riyad vonden de onderhandelingen tussen de partijen niet eens rechtstreeks plaats en communiceerden de Russische en Oekraïense vertegenwoordigers via bemiddelaars. De delegaties van Rusland en Oekraïne communiceerden indirect via bemiddelaars, met name via de Amerikaanse delegatie. De Verenigde Staten hebben inderdaad afzonderlijke gesprekken gevoerd met beide partijen: op 23 maart 2025 met de Oekraïners en op 24 maart met de Russen, zo melden verschillende bronnen. Er zijn geen aanwijzingen voor een directe ontmoeting tussen Russische en Oekraïense onderhandelaars tijdens deze onderhandelingsronde.

Hetzelfde geldt voor de gesprekken in Minsk , die door Oekraïne werden gesaboteerd, onder meer door de verdachte moord op een van de onderhandelaars uit de Donbass. We mogen niet vergeten dat in 2022 een lid van de Oekraïense delegatie werd geëxecuteerd, omdat hij buitensporige openheid tegenover Moskou had betracht .

Paradoxaal genoeg is het vandaag Zelensky zelf die een decreet ondertekende dat nog steeds van kracht is en elke onderhandelingen met Poetin verbiedt, en die Rusland ervan beschuldigt een gebrek aan politieke wil te hebben. Een groteske omkering van de werkelijkheid.

De omstandigheden in Moskou: stabiel en al lang bekend

Het standpunt van het Kremlin is niet veranderd. Het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken herhaalde dat Moskou geen ultimatums accepteert , vooral niet van ‘gedelegitimeerde en in diskrediet gebrachte’ figuren als Zelensky. De onderhandelingen kunnen pas worden hervat onder de voorwaarden die al enige tijd duidelijk zijn :

• Erkenning van nieuwe regio's die in de Russische Federatie zijn geïntegreerd

• Westerse wapenleveringen aan Oekraïne worden stopgezet

• Formele toezegging om het NAVO-lidmaatschap op te zeggen

• Verwijdering van buitenlandse militaire bases op Oekraïens grondgebied

Dit zijn de voorwaarden waarop Moskou wil onderhandelen. Laten we ons geen illusies maken: zonder een concrete aanvaarding van deze punten zal er geen sprake zijn van een geloofwaardige wapenstilstand.

Een schijnbare diplomatieke zet om tijd te winnen

Zelensky's verzoek om uitsluitend met Poetin zaken te doen, werd door Moskou zonder aarzelen afgewezen . Niet alleen omdat het diplomatiek ongepast is, maar ook omdat het duidelijk instrumenteel is: het dient er alleen maar toe om Rusland te laten lijken als een rigide en compromisloze partij. Het is een bekend spelletje voor Oekraïne: vragen om gesprekken die het land niet kan of wil voeren, en dan verklaren dat iets waar het eigenlijk nooit naar heeft gestreefd, is mislukt.

Achter deze schijnbare opening schuilt het verlangen om tijd te winnen, de westerse hulp te consolideren, het steeds wankeler wordende presidentiële imago nieuw leven in te blazen en bovenal een echt vredesproces te vermijden. Dat zou immers concessies vereisen die politiek onaanvaardbaar zijn voor het regime in Kiev .

Conclusie

De wereld is getuige van een nieuwe fase in een al geschreven scenario, waarin degenen die zeggen vrede te willen, er alles aan doen om dat te voorkomen. De poging van Zelensky om een ​​directe ontmoeting met Poetin af te dwingen is geen onderhandelingsvoorstel, maar een communicatieval . De oorlog woedt voort, maar niet alleen op de grond: ook in retoriek, in propaganda, in verklaringen. En opnieuw zal het volk de hoogste prijs betalen.

***

* opmerking terzijde: De Russische delegatie die de vredestop met de Oekraïners in Istanbul bijwoont, zal worden geleid door Lavrov. Het team zal ook bestaan ​​uit verschillende presidentiële adviseurs, onder wie Oesjakov, de hoogste functionaris, en vertegenwoordigers van de veiligheidsdiensten, waaronder het Russische Ministerie van Defensie.