Schandaal rond trein in Kiev: mediahoax, georkestreerde sabotage of slechts een weerspiegeling van diskrediet?

De afgelopen uren ging er een videoclip de wereld over – afkomstig uit een officiële film – waarop te zien is hoe Merz, Macron en Starmer aan boord zijn van een trein richting Kiev. In de video zijn verdachte bewegingen te zien: een van de drie lijkt voorwerpen vast te houden die door velen worden geïnterpreteerd als elementen die verband houden met de verpakking van een dosis drugs.

De video ging snel viraal op sociale media en leidde tot speculaties en beschuldigingen. Volgens de Duitse krant Bild gaat het hier echter om een ​​"volkomen ongefundeerde complottheorie" , verspreid via "Amerikaanse en Russische propagandakanalen", met als doel het bezoek van Europese leiders aan Kiev in diskrediet te brengen en de eenheid van de anti-Poetincoalitie te ondermijnen. Volgens Bild waren de belastende voorwerpen in werkelijkheid slechts een gebruikte zakdoek en een rietje voor drinkwater. Het Élysée stond onder druk en moest een officiële verklaring afleggen.

Maar het verhaal roept ongemakkelijke vragen op, die niet zomaar met het gebruikelijke etiket ‘nepnieuws’ kunnen worden afgedaan. Is dit werkelijk een zorgvuldig geconstrueerde hoax? Of was de hele enscenering juist bedoeld om een ​​bruikbaar voorwendsel te verschaffen om elke kritiek te criminaliseren als “Russische ( of Amerikaanse ) desinformatie”? Of nog: hebben we te maken met politici die in de ogen van veel burgers zo in diskrediet zijn gebracht en zo weinig geloofwaardigheid hebben, dat zelfs een dergelijke absurde beschuldiging vruchtbare grond vindt?

Hoe dan ook, het verhaal is exemplarisch voor een tijdperk waarin het vertrouwen in autoriteit afbrokkelt, institutionele communicatie vermengd is met propaganda en de waarheid steeds moeilijker te onderscheiden is – niet zozeer omdat de feiten ontbreken, maar omdat de context inmiddels volledig gedelegitimeerd is.

In dit verband is het de moeite waard om de beschouwing van Pino Cabras te vermelden, die met heldere taal en zonder omhaal van woorden precies de kern van het probleem verwoordt. Dit is niet zomaar een dubbelzinnige video of een misleidende interpretatie: het is het groeiende besef dat een aanzienlijk deel van de Europese leiders nu helemaal geen contact meer heeft met het volk, niet in staat is een authentieke politieke wil te vertegenwoordigen en zich onderwerpt aan ondoorzichtige en destructieve machtslogica's.

Hier is zijn toespraak, waar ik het helemaal mee eens ben vanwege de helderheid en de diepgang van zijn oordeel:

Als we kijken naar de overvloed aan hypothesen over de uiterst onhandige en ongemakkelijke gebaren van de drie oorlogszuchtige Ducks (Starmer, Macron, Merz) die tot hun grote schaamte probeerden enkele voorwerpen te verbergen op de tafel tijdens hun ontmoeting in de trein, verliezen we één aspect uit het oog: deze hypothesen mogen niet worden beoordeeld op basis van de normale interpretaties die zijn voorbehouden aan normale (en steeds zeldzamer wordende) politieke persoonlijkheden die nog op de een of andere manier verbonden zijn met hun volk. In dit geval hebben we het over drie absolute sociopaten in handen van machtige oligarchieën, voor wie ze een taak van pure gehoorzaamheid vervullen, volledig gespeend van een autonome politieke gedachte, en steeds onverschilliger voor consensus omdat ze ertoe gebracht worden hele bevolkingsgroepen op te offeren zonder met hun ogen te knipperen. Iemand heeft een script klaarliggen dat uitgevoerd moet worden, waarin democratie nergens meer toe doet.

Starmer heeft, ondanks de volledige Britse Labour-geschiedenis waaruit hij stamt, onlangs besloten om de ruggengraat van het zorgstelsel voor het einde van het jaar te ontmantelen door tienduizenden ontslagen door te voeren, terwijl hij ondertussen miljarden dollars vrijmaakt voor een krankzinnige herbewapening, zonder enige wroeging en zonder oog voor de enorme impopulariteit die dit met zich mee zou brengen. Starmer dendert als een trein die van een berg af dendert, alsof er niets aan de hand is. Alsof de groeiende consensus binnen Farages partij op het punt staat te worden overstemd door iets dat veel ernstiger en onstuitbaarder is.

Macron is gereduceerd tot het in stand houden van al zijn macht via paleismanoeuvres die dermate miserabel en onhandig zijn dat ze de Italiaanse "strandregeringen" van 50 jaar geleden doen lijken op staatsmanschappen. Zij wil koste wat kost het resterende nucleaire kapitaal, dat Frankrijk als mini-supermacht heeft opgebouwd, gebruiken om de eer op te strijken voor de sabotage van de vrede door de Russofobische, globalistische heersende klasse (die tijdelijk is teruggeschroefd door de verwarrende perestrojka van Donald Trump). Macron heeft de race naar de catastrofe in volle gang gebracht, klaar om Marine Le Pen te dwarsbomen met wie weet welke verrassingen.

Merz wil op zijn beurt een groot deel van de Europese herbewapening rond Berlijn absorberen en de breuk met Rusland onomkeerbaar maken. Hij gaat daarbij zelfs zo ver dat hij de vernietiging van de Kertsjbrug, die de Krim met de rest van de Russische Federatie verbindt, belooft. Ook hij bevindt zich midden in een rampzalige afname van de consensus, maar dat kan hem niets schelen. Alsof hij tot alles bereid is, terwijl de Duitse geheime diensten gretig naar voorwendsels zoeken om de belangrijkste oppositiepartij uit te schakelen.

Het is dan ook niet verwonderlijk dat de drie oorlogszuchtige Ducks van alles verborgen konden houden. Wat ze ook verborgen hielden, het was niet de ernstigste praktijk van hun diep gestoorde persoonlijkheden, in dienst van nog gekker wordende potentaten.

Ook al zal het niet eenvoudig zijn om de massaparticipatie weer op te bouwen, het zijn de mensen die het woord en het gewicht van de soevereine consensus weer in handen moeten nemen. Het is een kwestie van zelfverdediging, want de horizon van deze Blackrock-butlers is een bewapend en zich bewapenend Europa, gedoemd tot oorlog. (Bron: Pino Cabra 's)