Federico Radice Fossati: "Landbouw en vindingrijkheid. Schatten ver van het centrum"

Voelt u zich meer Milanees als u Leonardo's De dame met de hermelijn vindt in het familiealbum van Federico Radice Fossati, tussen de herinneringen en portretten? "Milaansheid is zeker erfelijk, maar ook overdraagbaar: stiptheid, oprechtheid, transparantie, zelfs in economische betrekkingen, zijn waarden die degenen die zich in Milaan vestigen, zich eigen maken. Integendeel, Milanezen in Rome raken corrupt."

Hoe past de prachtige Gallerani in jouw verhaal? "Vóór ons bezat het het platteland dat wij nog steeds bewerken en aantrekkelijk hebben gemaakt voor agrofoodtoerisme."

Waar? "In de omgeving van Pavia, in Mezzana Bigli, in de meest vruchtbare vlakte van Europa. Op 17 mei is het precies 500 jaar geleden dat het leengoed werd toegekend aan Gian Antonio Biglia, onze voorvader."

Milanese, een goede jeugdvriend van Ludovico il Moro... "Die deze landschappen aan zijn geliefde had geschonken. Altijd aan de zijde van de hertog, zelfs tijdens zijn gevangenschap in Frankrijk, stond ridder Biglia. Destijds een bekwame architect van de teruggave van het hertogdom aan zijn zoon Francesco II, de laatste van de Sforzas. Die hem terugbetaalde met de gronden van Mezzana, die inmiddels door Gallerani waren afgestaan."

Dus, '500 jaar en een beetje': de gebeurtenissen rond landeigendom waar de grote rivier doorheen stroomt, staan ​​centraal tijdens een belangrijke studiedag aan de Universiteit van Pavia (Aula Foscolo) op 17 mei. Andere bijeenkomsten vinden plaats in Mezzana, tussen september en oktober. Niet weinig, een half millennium van productief leven.

"In werkelijkheid gaan de sporen van de Confalonieri (met het erfelijk recht om de banier van de Ambrosiaanse Kerk te dragen) terug tot de 9e eeuw, tot aartsbisschop Ansperto. De patriot Federico, die ook op deze verjaardag wordt gevierd, behoort tot deze tak."

Kortom, de stamboom? "Het heeft zich verspreid over zeven generaties Biglia en, met de huwelijken van vrouwen, over vier generaties Confalonieri en, voorlopig, over vijf generaties Radice Fossati. Maar laten we de adellijke afstamming aan historici overlaten, ik ben er niet in geïnteresseerd."

Herkent u zich in minstens één model van adel, graaf, of liever dokter Federico? Meer dan wie ook ben ik gecharmeerd van mijn naamgenoot Confalonieri, die in de gevangenis van Spielberg belandde. Onder de leiders van de "italici" werkte hij aan een revolutionaire beweging in Lombardije. Samen met de inwoners van Piëmonte, die hem verraden. Ik vier hem echter liever als de eerste in Italië die de wederzijdse onderwijsscholen heeft ingevoerd, om kinderen uit gezinnen zonder financiële middelen te ondersteunen.

In Milaan? "Ja, waar hij ook de gasverlichting introduceerde. Tijdens zijn verblijf op de Po in 1820 voer hij met de eerste stoomboot, aangedreven door steenkool, net als de Mississippi-boten in de romans van Mark Twain."

Atypisch, dat erkennen wij, deze heren die geen villa aan het meer hebben gebouwd. "Toch was het een kwestie van vindingrijkheid voor Milaan om te investeren in het zuiden, vooral in het ongezonde Lomellina, een land vol mist en muggen."

Wat de aristocraten aantrok voor de jacht. "Toen ik klein was, ging ik in de herfst ook jagen. Maar toen ik voor Mezzana begon te zorgen, ontsloeg ik de pachters en werd ik direct manager. Daarbij kon ik mijn studie veehouderijwetenschappen goed gebruiken. En met de steun van mijn vrouw Madina."

Trots op uw resultaten? "Ik heb het landbouwareaal vergroot door moerassige gebieden te ontginnen. Tomaten geïntroduceerd. Ik heb geprobeerd theerijst te introduceren, dat beter bestand is tegen ziekten..."

Geboycot. "Het was een obscurantistische gewelddaad tegen jarenlang universitair onderzoek om vorig jaar het proefveld te vernielen. Maar de wetenschap hier kan altijd streven naar duurzame landbouw."

Hier werden de eerste drijvende molens gezien. "Hier werd in 1929 de eerste Italiaanse dieseltractor getest. Hier zullen admiraal en ingenieur Giosuè Allegrini het project voor een hightech brandstofcelvaartuig lanceren, naar het voorbeeld van Confalonieri's boot."

Laten we teruggaan naar Milaan, naar de stille wijk Cappuccio, waar hij woont. Tussen geheime tuinen, overgebleven kloosters, de huizen van Guido Uccelli di Nemi, oprichter van het Museum van de Wetenschap, en van Attilio De Marchi, kenner van de oudheden van de stad.

Ik geef toe dat het onmogelijk is om dit Milaan te verlaten. Mijn zonen Alberico en Nicola waren in de verleiding en keerden terug: ze zetten de familietradities voort, zowel in de makelaardij als in de landbouw. ​​Maar de ware renaissance van de stad vindt plaats ver van het historische centrum.

In de buitenwijken? Sterker nog, we hebben onze stedelijke investeringen daar geconcentreerd. De herontwikkeling van gedegradeerde industriegebieden in tijden die nog niet waren voorspeld. De voormalige Officine Meccaniche. De voormalige Innocenti Sant'Eustacchio in Lambrate. De voormalige Polo Magneti Marelli. Ja, Milaan, met zijn ontembare vitaliteit, heeft nog zoveel te bieden in de buitenwijken, ten behoeve van iedereen.