Twee nieuwe soorten rivierkreeften geïdentificeerd in het noordwesten van de Stille Oceaan – en ze lopen al gevaar

In het noordwesten van de Stille Oceaan zijn twee nieuwe soorten rivierkreeften geïdentificeerd. Volgens onderzoekers zijn beide soorten kwetsbaar voor uitsterven.

Eén van die rivierkreeften wordt de "ongeluksrivierkreeft" genoemd en komt voornamelijk voor in centraal Oregon, aldus bioloog Eric Larson.

De andere, de Okanagan-rivierkreeft, leeft in het Okanaganmeer in Brits-Columbia.

Beide soorten werden eerder aangezien voor rivierkreeften, de meest voorkomende soort rivierkreeft aan de westkust, aldus Larson.

"Het is een gloednieuwe soort. Het is de eerste keer dat iemand dit dier de Okanagan-rivierkreeft noemt", vertelde Larson aan Chris Walker, presentator van CBC's Daybreak South .

De signaalrivierkreeft is het makkelijkst te onderscheiden van de andere twee door te kijken naar een opvallende witte markering op de klauw van de signaalrivierkreeft.

"Als je ziet dat die afwezig is of heel erg verminderd, dan zou dat kunnen betekenen dat het om de Okanagan-rivierkreeft gaat", aldus Larson.

Volgens Eric Taylor, hoogleraar zoölogie aan de Universiteit van Brits-Columbia, is het belangrijk om verschillende soorten te identificeren, ook al lijken ze erg op elkaar. Hij doet dit om verschillende redenen.

"Er zit een soort inherente waarde in kennis," zei hij. "Mensen willen graag meer weten over de wereld om ons heen, inclusief de natuur, dus het is belangrijk voor een nauwkeurig begrip van de mate van biodiversiteit die we hebben."

Bovendien helpt het onderzoekers het ecosysteem waarin deze soorten leven beter te begrijpen.

Ten derde geeft het identificeren van individuele soorten natuurbeschermers inzicht in hoe wijdverspreid de soort is. Taylor zei bijvoorbeeld dat er meer moeite gedaan zou kunnen worden om een ​​soort te beschermen als deze slechts in een klein gebied voorkomt, in plaats van in een hele regio.

Met uitsterven bedreigd

Volgens Larson worden de Okanagan- en de ongelukkige rivierkreeft al met uitsterven bedreigd.

Volgens Taylor is dit geen verrassing, aangezien het hier om kleinere groepen gaat van wat ooit werd beschouwd als een grotere populatie.

"Hoe kleiner het gebied is waar een dier of plant leeft, hoe groter de kans dat het dier of de plant uitsterft als er iets ergs gebeurt," zei hij.

De Okanagan-rivierkreeft baart ons met name zorgen, aldus Taylor, omdat deze zich in het Okanaganmeer bevindt, een gebied met "veel menselijke invloed".

Larson hoopt dat de situatie zal leiden tot actie ter behoud van de natuur.

"Rivierkreeften kunnen niet zo goed met elkaar overweg", zei hij.

"We verplaatsen al eeuwenlang rivierkreeften", voegt Larson toe. Hij wijst naar het feit dat we meren met rivierkreeften vullen, ze als aas gebruiken en dat we ze zelfs in klaslokalen weer in het wild loslaten.

Ze kunnen ook met boten meevaren naar een nieuwe locatie, net als invasieve mosselen.

Volgens Larson vrezen wetenschappers vooral dat de Okanagan-rivierkreeft verdrongen zal worden door invasieve, mannelijke rivierkreeften, terwijl de ongelukkige rivierkreeften zouden kunnen verdwijnen door invasieve, roestige rivierkreeften.

Dat is een veel groter risico voor de ongelukkige rivierkreeft in Oregon, waar de roestige rivierkreeft uit oostelijk Noord-Amerika zich razendsnel verspreidt in zijn oorspronkelijke leefgebied. Maar voor de Okanagan-rivierkreeft wilden we de verplaatsing van andere rivierkreeften naar zijn populaties ontmoedigen.

Volgens Larson kunnen invasieve soorten niet alleen schadelijk zijn voor inheemse soorten in het noordwesten van de Stille Oceaan, maar voeden ze zich ook met viseieren en vernietigen ze waterplanten. Ook brengen ze schade toe aan infrastructuur zoals irrigatiekanalen en dammen.

Volgens het Department of Fisheries and Oceans kunnen invasieve rivierkreeften ook ziekten overbrengen .

"Ze verplaatsen schokkende hoeveelheden sediment. Je moet dus heel voorzichtig zijn om rivierkreeften niet op nieuwe plekken te introduceren."