Waarom de alliantie tussen de Big Ten en de SEC mislukte - en wat dit betekent voor het toekomstige format van de College Football Playoffs

De Big Ten heeft ideeën over hoe de toekomst van de collegesport eruit moet zien. Ze hebben bondgenoten. Ze hebben rivalen. Maar kunnen ze allemaal samenkomen om een ​​coherente oplossing te vinden voor de toekomstige opzet van de College Football Playoff?

Een acht maanden durende samenwerking met de SEC staat plotseling onder druk nadat de conferentie eerder deze maand de gelederen verliet in het aanhoudende debat over de opzet van de CFP voor 2026 en daarna. De sportdirecteuren van de SEC besloten de opzet opnieuw te bekijken na vier maanden te hebben besteed aan het ongeschreven maar veelbesproken voorstel van de Big Ten: een play-off met zestien teams en vier automatische kwalificaties voor de twee grootste conferenties.

"Teleurgesteld", vertelde een sportdirecteur van de Big Ten aan CBS Sports. "Maar niet geschokt."

De verschuiving kwam nadat SEC-coaches tijdens hun voorjaarsvergaderingen hun steun uitspraken voor een 5+11-format – met 11 at-large-posities – een model dat ook de voorkeur genoot bij de andere grote conferenties: de ACC en de Big 12. Vorige week herstartten CFP-bestuurders de discussie, waardoor de invloed van de Big Ten op de toekomst van de play-offs in de sport in feite werd verzwakt.

Ondertussen is SEC-commissaris Greg Sankey grotendeels neutraal gebleven en heeft hij de dialoog tussen coaches en sportdirecteuren aangemoedigd om een ​​officieel standpunt te vormen. Toch heeft hij een voorkeur: behoud een deelnemersveld van twaalf teams en schaf automatische kwalificaties af, die momenteel alleen de vijf hoogstgeplaatste kampioenen van de conferentie een bod toekennen.

"Ik zou geen toewijzingen doen," herhaalde Sankey in een interview met The Dan Patrick Show op 2 juni. "Met al die 5-7 dingen die er nu zijn, zou ik gewoon de 12 beste teams kiezen. Daar was ik duidelijk over. Nu, als we in een kamer zitten, sluiten we politieke compromissen … om een ​​resultaat te bereiken."

Of dit nu de Big Ten tegen de rest van de wereld is, of gewoon een hapering op weg naar een oplossing, valt nog te bezien. Commissarissen vertegenwoordigen hun leden, waaronder sportdirecteuren. De Big Ten en de SEC hebben de meeste invloed op de toekomstige opzet van het CFP – een belangrijk element in het aanhoudende drama – nadat de tien FBS-conferenties en Notre Dame in feite de controle overdroegen in een memorandum van overeenstemming uit 2024.

De commissarissen hebben geen vervolgvergadering gepland na de fysieke bijeenkomst van vorige week in Asheville, North Carolina. Mogelijk komen ze pas weer fysiek bijeen op 24 september in Chicago, op het hoofdkantoor van de Big Ten, vertelden bronnen die bekend zijn met de gesprekken aan CBS Sports.

De tijd dringt. De CFP moet mediapartner ESPN vóór 1 december laten weten of het vasthoudt aan het 12-teamformat of uitbreidt naar 14 of 16 teams.

Ondanks de naderende deadline werd het format niet in detail besproken tijdens de tweedaagse vergadering van de commissarissen vorige week. In plaats daarvan presenteerden CFP-medewerkers voorgestelde updates van de door de selectiecommissie gebruikte criteria. De focus van de bijgewerkte criteria ligt primair op de kwaliteit van het schema, een twistpunt voor de SEC nadat drie van de teams met drie nederlagen vorig seizoen waren uitgeschakeld.

Het CFP heeft externe consultants van Google en een professor van de Universiteit van Buffalo ingehuurd om te helpen bij de ontwikkeling van de nieuwe meetmethoden. Conferenties en Notre Dame zijn gevraagd de gegevens de komende weken te beoordelen en feedback te geven. Meer informatie wordt binnenkort verwacht.

"We hebben de CFP-medewerkers nodig om met aanvullende informatie terug te komen, maar we werken in een geest van samenwerking", vertelde ACC-commissaris Jim Phillips aan CBS Sports. "We zijn het misschien niet met elkaar eens, en we kunnen op bepaalde punten sterke meningsverschillen hebben – en we hebben ook sterke meningsverschillen gehad – maar we begrijpen ook allemaal dat we hier een oplossing voor moeten vinden. Het moet iets zijn dat goed is voor college football, dat eerlijk is en toegankelijk is in het hele land, of het nu de [Power Four], de [Group of Six] en Notre Dame betreft. We zijn vastbesloten om dat te doen."

Het draaipunt van de resolutie ligt ergens tussen de Big Ten en de idealen van de SEC: een nieuwe Mason-Dixon-lijn voor compromis.

"Ze zijn verplicht om overeenstemming te bereiken over de vorm", zei Rich Clark, directeur van CFP, vorige week. "Dus dat zullen ze met de partijen bespreken en dan verder kijken."

Hoe de Big Ten en de SEC uiteindelijk tot een compromis komen, zal bepalend zijn voor de komende zes jaar van de play-offs. Het zal waarschijnlijk ook bepalen of ze partners blijven in dit nieuwe tijdperk van het delen van spelersinkomsten.

Gesprekken over het format van de College Football Playoff gaan terug naar de tekentafel, terwijl de SEC momentum krijgt om een ​​schema van 8 wedstrijden te behouden

Het is al jaren duidelijk dat de Big Ten en de SEC zich hebben onderscheiden als de rijkste en machtigste competities van het land. Toen de conferenties vorig jaar overeenkwamen de historische rechtszaak tussen het Huis van Afgevaardigden en de NCAA te schikken en de spelers een deel van hun inkomsten te betalen, zagen ze een kans om de collegesport naar een nieuw tijdperk te leiden.

Ze moesten er ook rekening mee houden dat hun verschillen in overeenkomsten waren veranderd.

De problemen waarmee ze in de eerste wereld te maken krijgen, zijn immers niet per se dezelfde als die in de Big 12 of de ACC. Daarom werkten de conferenties samen dankzij een ontluikende werkrelatie tussen SEC-commissaris Greg Sankey en de nieuw aangestelde Big Ten-leider Tony Petitti, en organiseerden ze in de herfst en het voorjaar unieke topconferenties in Nashville en New Orleans.

De conferenties deelden ideeën om nieuwe problemen aan te pakken die verband hielden met de implementatie van de omvangrijke overeenkomst in het Huis van Afgevaardigden, waaronder een nieuwe bestuursstructuur die op 1 juli zou worden onthuld met de oprichting van de College Sports Commission. Tijdens deze bijeenkomsten begonnen sportdirecteuren te praten over de toekomstige opzet van de CFP. Onder leiding van Petitti werd een nieuw model gepromoot: 4+4+2+2+1+3. Het format met 16 teams zou 13 automatische kwalificaties opleveren: vier voor de Big Ten en de SEC, twee voor de ACC en de Big 12, en één voor de hoogstgeplaatste kampioen uit de Groep van 6.

De relatie tussen de Big Ten en de SEC was zo sterk dat de SEC tijdens de voorjaarsvergaderingen aan de coaches van de SEC voorstellen voor een herziening van de voetbalkalender aan de Big Ten presenteerde, zo blijkt uit documenten die CBS Sports heeft verkregen.

Tijdens twee Big Ten-SEC-topconferenties in vijf maanden tijd kwamen de sportdirecteuren van de competities overeen om een ​​multi-AQ CFP-formaat te ondersteunen.

Er was slechts één probleem: Sankey, die al lang voorstander was van een opener format, gaf geen toezeggingen en sleepte de gesprekken in plaats daarvan voort tot in het voorjaar en de zomer. Ondertussen ontwikkelden de ACC en de Big 12 hun eigen voorstel, dat ze in mei presenteerden aan de commissarissen van de power conference: een uitbreiding met zestien teams, vijf automatische kwalificatiewedstrijden en elf at-large-plaatsen. De coaches van de SEC namen dit ter harte, in strijd met de plannen van de atletische directeuren van de Big Ten en de SEC, en verlieten hun voorjaarsvergaderingen ter ondersteuning van een model met meer at-large-plaatsen. De onenigheid onder de coaches was voldoende om de discussies onder de leidinggevenden van de CFP te hervatten.

Gepland of niet, Sankey's besluit om de beraadslagingen te verlengen verzwakte Petitti's plan, dat meer inkomsten zou genereren met de komst van play-in-wedstrijden voor de play-offs - een creatie die alleen mogelijk is als de "Power Two" meerdere AQ's krijgen toegewezen.

De Big Ten was niet blij met de ontwikkeling.

De SEC is minder bezorgd over de uitbreiding van het CFP en meer over transparantie met betrekking tot de criteria en statistieken die het selectiecomité gebruikt om at-large teams te selecteren.

Sommigen binnen de SEC willen de commissie van 13 personen opheffen. De CFP wijzigt echter haar protocollen niet en zal naar verwachting tot ten minste 2031 een commissie blijven gebruiken, bestaande uit sportdirecteuren, voormalige bestuurders en coaches.

Toch zijn de hulpkreten van de SEC gedeeltelijk beantwoord. De CFP kreeg in het voorjaar de opdracht om, met de hulp van externe wiskundigen, de meetgegevens te verfijnen die de commissie bestudeert om haar beslissingen te onderbouwen. De aangepaste meetgegevens die vorige week tijdens vergaderingen werden gepresenteerd, hebben voornamelijk betrekking op de sterkte van het schema en omvatten wijzigingen die wedstrijden buiten de conferentie zwaarder zouden laten wegen, waardoor de SEC niet langer het schema van negen wedstrijden van de Big Ten hoeft te volgen, vertelden bronnen aan CBS Sports.

Deze ontwikkeling heeft de kloof tussen de twee grootste competities in het college football alleen maar groter gemaakt. De SEC heeft de afgelopen drie jaar nagedacht over een uitbreiding van acht naar negen competitiewedstrijden en is daar twee keer dichtbij geweest. Nu de nieuwe statistieken van de CFP deze noodzaak mogelijk wegnemen, lijkt het erop dat de SEC beter gepositioneerd is om vast te houden aan acht wedstrijden.

Momenteel spelen de Big Ten en Big 12 negen conferentiewedstrijden. De ACC en SEC spelen acht conferentiewedstrijden. De Big Ten wil uniformiteit in de planning. Een oplossing zou zijn dat alle teams uit de power conferences tien wedstrijden spelen tegen tegenstanders uit de power conferences. Anders zou de SEC kunnen doorgaan met acht conferentiewedstrijden en FCS-tegenstanders inplannen voor wedstrijden buiten de conferentie. Texas was het enige SEC-team dat vorig seizoen geen FCS-tegenstander plande, terwijl de helft van de Big Ten geen FCS-tegenstander plande.

"Het is het allergrootste probleem", aldus een atletisch directeur van de Big Ten.

Opnieuw staan ​​de verhoudingen onder druk. Als de SEC vasthoudt aan acht wedstrijden, zou dat de mogelijkheid van een Big Ten-SEC-showcase, waarover al eerder tijdens topconferenties was gesproken, vrijwel uitsluiten. De planningsovereenkomst zou alle 16 SEC-teams tegen een Big Ten-rivaal plaatsen. "Het zou niet logisch zijn voor onze jongens om er nog een zware wedstrijd aan toe te voegen", aldus een bron binnen de Big Ten.

Nu de samenwerking onder druk staat en de tijd dringt, zou de uiteindelijke confrontatie wel eens op het veld van de Big Ten kunnen plaatsvinden.

De volgende fysieke bijeenkomst van het managementcomité van de CFP is gepland op 24 september in Chicago, in het kantoor van de Big Ten. Mogelijk vindt er eerder een bijeenkomst plaats, maar voorlopig staat deze in de agenda omcirkeld als belangrijke datum voor de CFP.

Petitti heeft het thuisvoordeel, hoewel hij stemrecht deelt met Sankey over de toekomstige opzet van de CFP. Alle opties liggen open. Sankey zou niet tegen een format met twaalf teams zijn. De Big Ten mikt op zestien teams, met vier automatische kwalificatiewedstrijden. De Big 12 en de ACC willen nog steeds een 5+11-format. "Ik blijf me inzetten voor dat format", vertelde Brett Yormark, commissaris van de Big 12, aan CBS Sports.

Uiteindelijk zullen partnerschappen op de proef worden gesteld, maar professionaliteit zal zegevieren. De sport is er immers al eerder geweest. Voormalig SEC-commissaris Roy Kramer herinnert zich de tumultueuze relaties tussen de commissarissen eind jaren negentig, een periode die bekend staat als het BCS-tijdperk.

"We haatten elkaar als je wegliep, maar we vonden altijd wel een uitweg", herinnert Sankey zich dat Kramer hem onlangs vertelde.

Verwacht echter niet dat er op korte termijn duidelijkheid komt over het CFP-format, zelfs niet met de deadline van 1 december die boven hun hoofd hangt.

"Oh, we verzinnen wel iets", vertelde MAC-commissaris Jon Steinbrecher aan CBS Sports. "Daar twijfel ik niet aan. Maar waar het naartoe gaat, kan ik vanuit mijn huidige positie niet voorspellen."