Voorspellingen en resultaten MLB Awards Week: Kurtz en Baldwin uitgeroepen tot Rookies van het Jaar
Shohei Ohtani en Clayton Kershaw van de Dodgers spreken de fans toe na een parade ter ere van hun overwinning in de World Series. (0:52)
Het seizoen van de hete kachels is al in volle gang, maar zelfs te midden van de strijd om de selecties voor 2026, hebben we nog één ding te doen voor 2025: het uitreiken van de belangrijkste prijzen.
De belangrijkste onderscheidingen zijn de vier belangrijkste onderscheidingen die door de BBWAA worden bepaald. Deze onderscheidingen zullen in de toekomst de meeste aandacht genereren in de geschiedenisboeken van honkbal en op de cv's van de Hall of Fame.
Maandag werd eerste honkman Nick Kurtz van de Athletics unaniem verkozen tot Rookie van het Jaar in de American League. In de National League ging de prijs naar Atlanta Braves- catcherDrake Baldwin .
Hier is het resterende programma (de prijzen worden elke avond om 19.00 uur ET bekendgemaakt op MLB Network):
Dinsdag: Managers van het Jaar Woensdag: Cy Young Awards Donderdag: MVP Awards
Daarnaast houdt de MLB donderdag haar jaarlijkse prijsuitreiking in Las Vegas, waar de All-MLB-teams, de Hank Aaron Awards voor de beste aanvallende speler van elke competitie, de Comeback Player of the Year Awards, de Mariano Rivera/Trevor Hoffman Awards voor de beste relievers en de Edgar Martinez Awards voor de beste designated hitters worden geëerd. Ook de Executive of the Year Award wordt bekendgemaakt.
Ik zal gedurende de week reageren op de bekendmaking van de prijzen op elke avond, maar in de tussentijd vindt u hier enkele openingsreacties en een korte reactie op de onderscheidingen die al zijn uitgereikt.
Hieronder vind je de drie finalisten in elk van de vier grote categorieën, met wat je moet weten voordat de uitslagen bekend worden gemaakt en mijn keuzes om de hardware mee naar huis te nemen. We updaten elke sectie met nieuws en analyses zodra de prijzen worden uitgereikt.
Ga naar: MVP: AL | NL Cy Young: AL | NL Rookie van het jaar: AL | NL Manager van het Jaar: AL | NL
American League Rookie van het JaarWinnaar: Nick Kurtz , Atletiek (unaniem)
Eindstand: Nick Kurtz 210 (30 stemmen voor de eerste plaats), Jacob Wilson 107,Roman Anthony 72, Noah Cameron 54, Colson Montgomery 23, Carlos Narvaez 21, Jack Leiter 6, Will Warren 5, Luke Keaschall 3, Braydon Fisher 2, Shane Smith 2, Cam Smith 2, Chandler Simpson 1, Luis Morales 1, Jasson Dominguez 1
Doolittle's keuze: Kurtz
Conclusie: Vóór het seizoen stond Kurtz' naam nergens in de buurt van de lijst met beste AL Rookie of the Year-kandidaten. Het is niet dat hij niet populair was – hij werd door velen gezien als het grootste talent van de Athletics – maar hij is gewoon zo snel gegroeid.
Kurtz, de vierde overall pick in 2024, begon het seizoen met slechts 12 minor league-wedstrijden op zijn naam, plus nog eens 13 in de Arizona Fall League van vorig jaar. Het was dus logisch dat hij het seizoen begon in Triple-A, waar hij opnieuw dezelfde OPS van meer dan 1.000 noteerde die hij bij elke stap heeft behaald.
Kurtz debuteerde op 23 april in de Major League en 117 wedstrijden later is zijn OPS van 1.002 in het rookie-seizoen de vijfde beste ooit voor een rookie (minimaal 480 slagbeurten), na Aaron Judge , Ted Williams, Albert Pujols en Ryan Braun. Hoe illuster die lijst ook is, geen van die grootheden deed wat Kurtz deed op 25 juli tegen de Houston Astros , toen hij het record van Shawn Green in de Major League evenaarde voor het aantal honken in één wedstrijd (19), met vier homeruns naast zijn zes hits.
De negende Rookie of the Year in de geschiedenis van Athletics, Kurtz' slash line (.290/.383/.619) op de prille leeftijd van 22 jaar, zegt alles wat je moet weten: hij is het complete pakket aan slag. Hoe eng het ook is om te bedenken, Kurtz is op een leeftijd waarop hij nog steeds beter kan worden. Maar zelfs als dat niet gebeurt, en dat is wat hij in de toekomst gaat doen, is hij een van de beste slagmensen in de Major League.
De andere twee finalisten – Roman Anthony en Jacob Wilson – stonden beiden hoog op de lijst voor het seizoen en bevestigden die verwachting met uitstekende rookie-seizoenen. Wilsons gemiddelde van .311 stond op de derde plaats in de Major League en kwam tot stand in een seizoen waarin er slechts zeven honkballers waren die zich kwalificeerden met een slaggemiddelde van .300. Anthony maakte de enorme verwachtingen waar toen hij arriveerde in Fenway Park, maar elke kans om Kurtz in te halen, werd verkeken toen zijn seizoen op 2 september eindigde vanwege een blessure aan zijn schuine buikspieren.
Dit was mijn AXE-klassement:
1. Nick Kurtz, Atletiek (126 AXE) 2. Jacob Wilson, Atletiek (118)
3. (gelijkspel) Roman Anthony, Boston Red Sox (115)
Noah Cameron,Kansas City Royals (115) Colson Montgomery,Chicago White Sox (115) 6. Carlos Narvaez, Boston Red Sox (110)7. Shane Smith, Chicago White Sox (109)
Let op: AXE is een index die een consensusbeoordeling samenstelt op basis van de belangrijkste waardemetrieken (WAR, van FanGraphs en Baseball Reference) en contextuele metrieken (toegevoegde winstkans en toegevoegde kampioenschapskans, beide van Baseball Reference), waarbij 100 het MLB-gemiddelde vertegenwoordigt.
Wat je absoluut moet lezen over ROY:
Passan Awards: Nick Kurtz wint 'Individuele Prestatie van het Jaar'
Hoe een swing-aanpassing Red Sox-rookie Roman Anthony aan het rollen brengt
Rookie van het Jaar van de Nationale LigaWinnaar:Drake Baldwin , Atlanta Braves
Eindstand:Drake Baldwin 183 (21 stemmen voor de eerste plaats), Cade Horton 139 (9), Caleb Durbin 69, Isaac Collins 62, Daylen Lile 17, Agustin Ramirez 10, Chad Patrick 9, Jakob Marsee 8, Jack Dreyer 4, Matt Shaw 4, Jacob Misiorowski 2, Nolan McLean 2, Heriberto Hernandez 1
Doolittle's keuze: Baldwin
Conclusie: Uiteindelijk gaven de stemmers de voorkeur aan Baldwins talent gedurende het hele seizoen boven Hortons opmerkelijke tweede helft. Het was een lastige beslissing, maar Baldwin vestigde zich als een van de meest opvallende jonge catchers van het spel. Baldwin sloeg .274/.341/.469 in 124 wedstrijden, cijfers die sterk genoeg waren om hem regelmatig als DH te laten spelen op dagen dat hij niet ving. Dat is cruciaal, want Atlanta heeft veteraan Sean Murphy nog drie jaar in de selectie.
Net als zijn AL-collega Kurtz werd Baldwin door velen beschouwd als het grootste talent van zijn organisatie toen het seizoen begon, maar zijn tijdlijn leek meer gericht op een debuut eind 2025/2026 dan op wat er gebeurde, namelijk een Rookie of the Year-campagne. Zijn grote doorbraak kwam toen Murphy tijdens de voorjaarstraining geblesseerd raakte aan een gebroken rib. De Braves hadden verschillende reservespelers in het trainingskamp, maar Baldwin was zo indrukwekkend dat hij achter de plaat startte toen Atlanta aan het seizoen in San Diego begon.
Baldwin is de eerste catcher die de NL Rookie of the Year-prijs wint sinds Buster Posey in 2010. De enige andere Braves-catcher die deze prijs won, was Earl Williams (1971), hoewel Williams zijn tijd verdeelde tussen vangen en het spelen als infield corners.
Als Cade Horton twee helften had gespeeld zoals hij deed na zijn All-Star-break, was hij misschien wel unaniem gekozen en zelfs favoriet geweest voor de Cy Young-competitie. In 12 starts in de tweede helft had Horton een 8-1 record met een ERA van 1,03, waarbij hij slechts 33 hits toestond en 54 strikeouts gooide in 61 1/3 innings. In 11 van die wedstrijden stond hij één punt of minder toe. Horton deed dit alles voor een Chicago Cubs- team dat met een rotatie onder de spelers worstelde om de play-offs te halen. Dit is terug te zien in de statistieken over de kans op winst: Horton stond 12e onder alle NL-werpers in toegevoegde winstkansen en 13e in toegevoegde kampioenskansen.
Wat Caleb Durbin betreft, hij was een onmisbare schakel in de race van deMilwaukee Brewers naar het hoogste aantal overwinningen in de franchise. Hij was ook een van de vele rookies in Milwaukee die niet alleen goed speelden, maar ook een belangrijke bijdrage leverden aan de overwinning van de Brewers in de NLCS. Als "Brewers rookie" een optie op het stembiljet was geweest, had "Brewers rookie" moeten winnen.
Dit was mijn AXE-klassement:
1. Drake Baldwin, Atlanta Braves (115) 2. Caleb Durbin, Milwaukee Brewers (113) 3. Cade Horton, Chicago Cubs (112) 4. Isaac Collins, Milwaukee Brewers (111) 5. Chad Patrick, Milwaukee Brewers (110)
6. Jakob Marsee, Miami Marlins (109)
7. Braxton Ashcraft , Pittsburgh Pirates (108)
Finalisten:
Aaron Judge , New York Yankees Cal Raleigh , Seattle Mariners Jose Ramirez , Cleveland Guardians
Mijn keuze: Raleigh
Wat u moet weten: Later deze week duiken we dieper in de spannende race tussen Judge en Raleigh. Volgens mijn AXE-rating, een index die de consensus van de belangrijkste winstcijfers weergeeft, is Judge de winnaar (164 tegen 150), en dat scheelt niet veel.
Ondanks de statistische onderbouwing van Judge, zie ik dit als een geval waarin het verhaal en de immateriële elementen de statistieken overheersen. En dat is niet om de statistieken van Raleigh te onderschatten, die meer dan MVP-waardig zijn. Maar ondanks wederom een historisch seizoen van Judge, ga ik voor Raleigh.
We zullen later nog dieper op de cijfers ingaan, maar de subtiele factoren die mijn mening doen kantelen zijn deze: Raleigh's seizoen van 60 homeruns is sciencefiction als je het bekijkt vanuit het perspectief van wat er van gewone catchers wordt verwacht. Het verbrak niet alleen het record voor de meeste homeruns in één seizoen voor die positie, maar ook Mickey Mantle's record voor een switch-hitter. Mickey Mantle, verdomme. En Raleigh is een (verdomd goede) catcher!
Raleigh deed dit allemaal als verdedigende anchor en clubhouse leader in een divisiekampioen. Er zijn niet veel seizoenen waarin ik iemand als MVP zou verkiezen boven de Aaron Judge van 2025, maar dit is er zo een. Natuurlijk, ik ben een statistiekenman, dus dit voelt als een afwijking van die basis, maar soms is een verhaal gewoon te boeiend om te negeren.
En dan, arme Jose Ramirez. Dit is Ramirez' zesde keer dat hij in de top vijf van de AL staat in de MVP-verkiezingen, en achtste keer in de top 10. Maar hij gaat niet winnen. Ramirez blijft gewoon elk jaar hetzelfde geweldige seizoen neerzetten. Alleen is er elk seizoen wel iemand die net iets beter is.
Dat gezegd hebbende: Bobby Witt Jr. van Kansas City had de derde finalist moeten zijn. Hij komt terug.
Must-reads voor MVP's:
Hoe het echt is om tegenover Aaron Judge te staan
Kunnen de Yankees een team bouwen dat de titel kan winnen rondom Aaron Judge?
Waarom de Mariners gebouwd zijn om te blijven bestaan na een verpletterende ALCS-nederlaag
MVP van de Nationale LigaFinalisten:
Shohei Ohtani , Los Angeles Dodgers Kyle Schwarber , Philadelphia Phillies Juan Soto , New York Mets
Mijn keuze: Ohtani
Wat je moet weten: Samen speelden de drie NL MVP-finalisten 63% van hun starts als designated hitter. De meeste starts zonder DH waren van Soto, wiens defensieve statistieken nog steeds wijzen op een toekomst met meer DH-tijd. Toch zijn de dagen dat DH's uitgesloten werden van de MVP-race duidelijk voorbij.
Ohtani was vorig jaar de eerste exclusieve DH die een MVP won, hoewel hij die prijs eerder al had gewonnen toen hij naast zijn werk als pitcher ook als vaste DH fungeerde. Hij noteerde dit seizoen 1,1 bWAR voor zijn 47 innings op de heuvel, wat een tiebreaker had kunnen zijn als hij en de andere finalisten dicht bij elkaar hadden gezeten. Maar het is Ohtani ten voeten uit.
Als slagmensen gebruikten alle drie een vergelijkbaar aantal nullen als Ohtani, die minstens 20 runs voorsprong had op beiden. Verrassend genoeg was het Soto die de beste honkloperscijfers had, dankzij zijn uitbraak van 38 steals en Ohtani's geringe nadruk op dat aspect van zijn spel. Maar Ohtani leverde met zijn pitching veruit de meeste defensieve waarde, terwijl Soto's verdediging negatief was en Schwarber bijna uitsluitend als DH fungeerde.
Eigenlijk deed Ohtani alles wat Schwarber en Soto deden, beter – en hij gooide ook nog eens goed. Zelfs Schwarbers leidende RBI-aantal in de competitie (132) wordt overtroffen door Ohtani's duidelijke voorsprong in de WPA, een categorie waarin hij de competitie leidde. Het is opnieuw Ohtani's prijs, en het wordt nummer 4 voor hem. Alleen Barry Bonds heeft er meer gewonnen.
Niet voor niets, weet je welke veldspeler de hoogste bWAR-score behaalde? Dat zou geen finalist zijn:Geraldo Perdomo van Arizona (7,0 bWAR), hoewel hij wel achter Ohtani eindigde toen diens bWAR voor pitching werd toegevoegd.
Must-reads voor MVP's:
MLB-poule voor meest opwindende spelers 2025: Ohtani, Judge en meer
De onwaarschijnlijkheid van Shohei Ohtani's grootheid
Schwarber, All-Star swing-off legt de schoonheid van honkbal vast
Een kijkje in het wilde eerste seizoen van Juan Soto bij de Mets
Juan Soto, de showman, verschijnt eindelijk voor de Mets
Finalisten:
Hunter Brown , Houston Astros Garrett Crochet , Boston Red Sox Tarik Skubal , Detroit Tigers
Mijn keuze: Skubal
Skubal is goed gepositioneerd om de eerste keer sinds Pedro Martinez in 2000 de Cy Young Award te winnen, die de AL meerdere keren wint. Hij staat misschien nog maar aan het begin. De dominante linkshandige pitcher herhaalde zijn Triple Crown-titel niet, maar hij noteerde wel een lagere ERA (2,21 tegen 2,39) en gooide meer strikeouts (241 tegen 228) dan toen hij in 2024 de Cy Young Award won. Voor het tweede jaar op rij leidde hij de AL in bWAR, FIP en ERA+.
Dat is een lastige opgave voor Crochet om te overtreffen, maar hij kwam er aardig dichtbij: hij leidde de AL in innings (205⅓) en strikeouts (255) en versloeg Skubal in winst (18 tegen 13). Skubal was iets constanter qua gemiddelde wedstrijdscore (64,2 tegen 62,6). Skubal versloeg Crochet niet echt op belangrijke punten, maar hij versloeg hem wel in de meeste wedstrijden.
Brown is een waardige nummer 3, maar voor hem geldt hetzelfde verhaal: hij bleef op de meeste vlakken bij de grote twee, maar overtrof ze niet. Toch was het opnieuw een seizoen van verbetering voor Brown, wiens ERA de afgelopen drie seizoenen is gestegen van 5,09 naar 3,49 naar 2,43.
Verplichte lectuur van Cy Young:
Het buitengewone mysterie van de Tigers' Tarik Skubal
Nationale Liga Cy YoungFinalisten:
Cristopher Sanchez , Philadelphia Phillies Paul Skenes , Pittsburgh Pirates Yoshinobu Yamamoto , Los Angeles Dodgers
Mijn keuze: Sanchez
Mijn AXE-systeem was niet bijzonder nadrukkelijk gericht op de nummer 3 pitcher in de NL Cy Young-ranglijst, dus Yamamoto is daar een even goede keuze als welke andere ook. We beginnen met hem omdat zijn dominante play-offs nog vers in ons geheugen liggen. Maar dat speelt hier geen rol. Misschien zou dat wel zo moeten zijn, maar dat doet het niet. Hoe dan ook, ik zou Freddy Peralta van Milwaukee als mijn nummer 3 hebben gekozen.
Ongeacht de derde finalist, tijdens het reguliere seizoen wisten Skenes en Sanchez zich geleidelijk los te maken van de rest, vooral nadat Sanchez' teamgenoot Zack Wheeler geblesseerd raakte. Ze zijn de makkelijke top twee, maar kiezen tussen hen is niet zo eenvoudig.
Sanchez heeft de overhand in volume – 202 innings tegen 187⅔, deels omdat de Pirates Skenes tegen het einde wat minder hard aanpakten. Het zou inderdaad een slechte handeling zijn geweest als ze dat niet hadden gedaan. Desondanks gooide Skenes meer slagmensen uit (216 tegen 212), noteerde een betere ERA (1,97 tegen 2,50) en leidde de competitie in ERA+, WHIP en FIP. De extra 14⅓ innings leverden Sanchez een nipte overwinning op in bWAR (8,0 tegen 7,7).
Uiteindelijk is hun aantal runs tegen het gemiddelde vrijwel gelijk: 53 voor Sanchez tegen 52 voor Skenes. Voor mij komt het dus neer op context. Sanchez speelde zijn seizoen als divisiekampioen, Skenes als kelderspeler. Dat is niet de schuld van Skenes, maar we moeten deze pitchers op de een of andere manier uit elkaar houden. Sanchez' seizoen leverde 3,2% kampioenschapskans op, tegenover 0,5% voor Skenes. Dat is voor mij doorslaggevend.
Maar ik denk dat Skenes de stemming zal winnen.
Verplichte lectuur van Cy Young:
Hoe jonge azen Skenes en Skubal domineren
Finalisten:
John Schneider,Toronto Blue Jays Stephen Vogt , Cleveland Guardians Dan Wilson, Seattle Mariners
Mijn keuze: Schneider
Schneiders stijl van wedstrijdmanagement levert veel kritiek op. Maar hij loodste een team van de laatste plaats naar een AL East-titel en deelname aan de World Series, hoewel de stemmers daar niets van wisten. Hij gaf ook leiding aan een grondige herziening van de aanvalsaanpak van het team, wat leidde tot een van de meest productieve aanvallen in de honkbalwereld. En als je de verbetering van de slagmensen wilt toeschrijven aan coach David Popkins, prima. Maar wie heeft hem aangenomen?
Wat u moet lezen over Manager van het Jaar:
De magische chemie van het Blue Jays-clubhuis
Manager van het Jaar van de Nationale LigaFinalisten:
Terry Franconca, Cincinnati Reds Pat Murphy, Milwaukee Brewers
Rob Thompson, Philadelphia Phillies
Mijn keuze: Murphy
Daarmee zou Murphy de prijs als fulltime manager in de Major League twee keer hebben gewonnen, een positie die hij pas op 65-jarige leeftijd bekleedde. (Ik laat hierbij zijn interim-periode van 96 wedstrijden voor San Diego in 2015 buiten beschouwing.)
Ja, de Brewers speelden opnieuw een playoffteam, maar dit was nog steeds een team dat met lage verwachtingen aan het seizoen begon nadat de selectie was herschikt naar een nog jongere versie. In plaats van een overgangsseizoen waren de Brewers een van de meest opwindende teams in het honkbal. Ze wonnen spannende wedstrijden, wonnen met rookies en wonnen met een relatief laag salaris. En ze hadden een fantastische clubcultuur.
Het is een combinatie van factoren die ervoor moet zorgen dat Murphy zijn overwinning kan herhalen, vooral omdat de kiezers niet wisten dat Milwaukee uiteindelijk door de Dodgers zou worden verslagen in de NLCS.
Wat u moet lezen over Manager van het Jaar:
Welkom bij 'Milwaukee Community College': hoe de Brewers een kolos van 115 miljoen dollar bouwden
Waarom Terry Francona en Bruce Bochy terugkeerden naar het management in de MLB
Andere onderscheidingenEven een overzicht van mijn keuzes, waarbij ik de categorie Comeback Player buiten beschouwing laat, die analytisch lastig te analyseren is:
Bestuurder van het Jaar: Matt Arnold, Milwaukee Brewers. Ik heb een maatstaf die ik gebruik om de prestaties van de organisatie te volgen. Die kijkt naar zaken als de prestaties van aangetrokken spelers, de prestaties van de organisatie en de waarde die rookies creëren. Arnolds club stond bovenaan de lijst. Arnold won deze prijs vorig jaar, dus we zullen zien of er hier sprake is van Arnold-moeheid. Als Arnold niet wint, neig ik naar Jerry Dipoto van Seattle.
All-MLB: Mijn All-MVP eerste team, met dank aan AXE:
1B: Matt Olson , Atlanta Braves 2B: Nico Hoerner , Chicago Cubs SS: Bobby Witt Jr.,Kansas City Royals 3B: Jose Ramirez, Cleveland Guardians C: Cal Raleigh, Seattle Mariners VAN: Juan Soto, New York Mets VAN: Aaron Judge, New York Yankees
VAN: Corbin Carroll , Arizona Diamondbacks
DH: Shohei Ohtani, Los Angeles Dodgers Linkshandige werper: Tarik Skubal, Detroit Tigers RHP: Paul Skenes, Pittsburgh PiratesRP:Aroldis Chapman , Boston Red Sox
Hank Aaron Award: Aaron Judge (AL, New York Yankees); Shohei Ohtani (NL, Los Angeles Dodgers)
Mariano Rivera Award: Aroldis Chapman, Boston Red Sox
Trevor Hoffman Award: Edwin Diaz , New York Mets
Gold Gloves: De winnaars zijn bekendgemaakt en zijn hier te vinden . Mijn bedenkingen: Ik had Alejandro Kirk van Toronto als catcher in de AL gekozen boven Dillon Dingler van Detroit. Aan de NL-kant had ik graag een plek voor Jacob Young van Washington gevonden, maar de nadruk op de LF/CF/RF-onderscheidingen maakte dat onmogelijk. Al met al wederom een behoorlijk solide prestatie in een prijscategorie die vroeger vol zat met absurditeiten.
espn
