'Net als die oudere broer die je niet wilt teleurstellen' - Dublinse clubglorie voor Meath-manager
TOEN DE 2 KM-runs na de competitiewedstrijden weer van start gingen, waren er geen bezwaren van de spelers.
De oproep om het erop te wagen kwam na drie van die wedstrijden. Of misschien waren het er wel vier? Kilmacud Crokes-aanvoerder Shane Cunningham kan het zich niet precies herinneren. Maar wat hij zich wel herinnert, is dat de buy-in onbetwistbaar was.
Iedereen stond op het spel. Iedereen was het erover eens dat dit de remedie was tegen het verliezen van een All-Ireland clubfinale na verlenging. Dit was ground zero voor de ploeg uit Stillorgan. Ze zouden zich niet nog een keer laten afschrikken.
De tegengoal van dat late doelpunt tegen Kilcoo gaf hen de kracht om door te gaan. Het was nog een rauwe en verse herinnering van een paar weken daarvoor. En achter elke moeilijke afstand stond hun manager Robbie Brennan. Hij verkocht hun een visie op wat deze 2 km-lopen konden brengen.
We hebben deze wedstrijd gespeeld, maar we gaan nu extra tijd inzetten. We gaan deze 2 km-loop doen. Ik wil dat iedereen het zo goed mogelijk doet.
Het was het startschot voor Kilmacuds campagne van 2022-2023 en een bepalend moment in Brennans ambtstermijn.
"Het was gewoon zijn houding toen hij op de training verscheen", zegt Cunningham. "Het was alsof er een glimlach op zijn gezicht verscheen en hij vond het gewoon leuk."
Toen we terugkwamen uit Kilcoo, wilde niemand er aanvankelijk zijn. Dus toen Baggio geen medelijden met zichzelf had, was het best lastig om medelijden met jezelf te hebben.
****
Hij is altijd Baggio voor Cunningham geweest. Of kortweg Baj. Iedereen die hem kent, kent hem als Baggio.
De bijnaam is hem bijgebleven sinds hij een penalty miste voor Kilmacud Crokes op dezelfde dag dat de Italiaan Roberto Baggio hetzelfde lot trof tijdens een penaltyreeks in de WK-finale van 1994 tegen Brazilië. Zelfs nu, terwijl hij zich voorbereidt om de Meath-voetballers naar hun eerste All-Ireland halve finale sinds 2009 te loodsen, blijft het zijn herkenningspunt.
Zijn geboortenaam zou onnatuurlijk klinken.
"Ik kan me niet eens herinneren dat ik Robbie heb gebeld", zegt Cunningham.
"Ik zou hem voor anderen Robbie noemen, maar voor hem zou het meer Baggio of Baj zijn. Als iemand me vraagt: 'Is Robbie hier?', dan kijk je om je heen en denk je: 'Wie is Robbie?'"
****
Er schuilt een zekere ironie in Brennans idee voor de 2 km-runs. Tijdens zijn eigen periode als voetballer voor Kilmacud Crokes stond hij niet bekend als een enthousiaste trainer. Zijn voormalige teamgenoot en tweevoudig All-Ireland-winnaar met Down, Conor Deegan, zei in een recent interview met de Irish News dat Brennan een "luie vent" was.
Mick O'Keeffes voetbalcarrière kruiste ook die van Deegan en Brennan. Hoewel hij dat gevoel wel kan begrijpen, zou hij die term niet echt gebruiken.
"Hij [Brennan] vond het trainen niet leuk", zegt O'Keeffe, die met Kilmacud Crokes drie Dublin SFC-titels won.
"Hij was lang en als hij wat fitter was geworden, had hij waarschijnlijk door kunnen stromen naar een hoger niveau, want hij was een geweldige voetballer.
Ik was de ene corner [aanvaller] en Ray Cosgrove stond in de andere corner. We kregen alle eer, we scoorden alle punten en alle doelpunten. Robbie was degene die de bal ving en aan ons gaf.
Brennan is een jaar ouder dan O'Keeffe. Nadat ze samen door de onderbouw van de jeugdopleiding waren gegaan, braken ze samen door naar de senioren, vlak na Kilmacuds eerste All-Ireland-succes in 1995. Ook voormalig Dublin-spelers Johnny Magee en Ray Cosgrove maakten deel uit van die opkomende groep.
Een nieuwe generatie talenten die hoopt hun stempel te drukken op Kilmacuds groeiende nalatenschap.
"Wij zouden de jonge, ambitieuze mensen zijn geweest die die zeer succesvolle kleedkamer binnenkwamen. Je moest een grote persoonlijkheid hebben om in die kleedkamer te overleven," zegt O'Keeffe. "Je wilde geen muurbloempje zijn."
****
Toen Brennans tijd als manager van Kilmacud Crokes er vorig seizoen op zat, werd Cunningham gevraagd een toespraak te houden. De spelers wisten al dat Brennan zou vertrekken om de nieuwe manager van Meath te worden, maar er was niets dan steun voor hun vertrekkende generaal. Sterker nog, ze wilden hem als afscheidscadeau een vier-op-een-rij-succes in Dublin geven. Cuala gooide echter roet in het eten door hen in de finale met één punt te verslaan.
Het was aan Cunningham om iets te zeggen ter ere van Cunninghams zes seizoenen dienstverband. Iets ter ere van de drie opeenvolgende titels die ze tussen 2021 en 2023 behaalden, en de vierde Dublin-titel die ze in 2018 wonnen. Brennan had ook drie opeenvolgende Leinster-titels te danken, plus een All-Ireland-titel in 2023.
Cunningham greep dit moment aan om een bekentenis te doen: hij was teleurgesteld toen Brennan eind 2017 werd aangekondigd als medemanager met Johnny Magee. De Kilmacud-hurlers hadden net Anthony Daly als manager aangenomen, en Cunningham vond dat de voetballers moesten mikken op iemand met een cv dat vergelijkbaar was met dat van een tweevoudig All-Ireland-winnaar die de Dublin-hurlers in 2013 naar de Leinster-titel had geleid.
Cunningham, die nu aan zijn vijfde seizoen als senior speler bezig is, had ook het gevoel dat de tijd hem niet meezat. Kilmacud had sinds 2012 geen senior countyfinale meer gespeeld en hun laatste kampioenstitel was in 2010. St. Vincent's en Ballyboden wonnen respectievelijk All-Ireland in 2014 en 2016, en Cunningham vreesde dat Kilmacud verder uit beeld raakte.
“Ik weet nog dat ik bang was dat ik nooit een graafschapskampioenschap zou winnen.
"En dan denk je: 'weer een managementbenoeming, en als het niet de juiste is, zijn het weer drie jaar verspild'. En dan ben je 27 of 28, en dan kan het [je carrière] snel voorbij zijn. Eind 2017 stond dat absoluut voorop in mijn gedachten.
"We kregen Robbie, die selector was geweest in het vorige managementteam. We hadden het niet zo goed gedaan en Robbie had niet veel ervaring als manager. Hij vormde een duo met Johnny, maar het viel een beetje tegen.
"Dat was ongeveer het gevoel dat een paar van ons hadden toen zij het overnamen."
Na een paar trainingssessies voelde Cunningham de vonk al overslaan. De trainingsstijl van Brennan en Magee was meteen een succes en Brennans tactische kennis was bijzonder indrukwekkend.
"Eerlijk gezegd was het meteen raak. Ik was behoorlijk onder de indruk van hoe tactisch scherp Robbie was in het identificeren van bedreigingen en trends bij andere teams. Hij was goed in het matchen en bedacht een plan om bepaalde spelers uit te schakelen. Ik was erg onder de indruk in de aanloop naar die kampioenswedstrijden.
"Toen zij kwamen, was het een soort aanval, aanval, aanval. We mochten ons absoluut uiten, risico's nemen en veel passen. Gedurende die campagne hebben we echt goede wedstrijden gespeeld, echt mooie overwinningen behaald en echt goede prestaties geleverd."
****
Op vrijdag 29 januari 1999 publiceerde de Irish Independent een artikel met de kop: 'Brennan terug om aanval op Kilmacud te versterken.'
Het was het weekend van de derde wedstrijd in de clubfinale van Leinster tussen Dublin-kampioen Kilmacud Crokes en Éire Óg uit Carlow. De eerste wedstrijd op 6 december leverde een eindstand op van Éire Óg 1-6, Kilmacud Crokes 0-9. De replay vond zeven dagen later plaats en eindigde met een score van zeven punten.
Brennan speelde de eerste dag niet, maar viel in de 50e minuut van de replay in als invaller. Hij verving overigens O'Keeffe op de tweede speeldag. Brennan startte in de derde ronde en bekroonde zijn promotie met drie punten uit de wedstrijd, toen Kilmacud met 1-11 tegen 0-11 verloor.
"Die derde wedstrijd was als een heel nieuw seizoen", herinnert O'Keeffe zich.
"De campagne in Dublin is behoorlijk lang en zwaar, en ik denk dat we onze energie verloren voor het Leinster-kampioenschap. Robbie kwam terug. Toen we hem in Dublin nodig hadden, was hij uitstekend."
Ondanks het verlies van zijn basisplaats tussen de county en het Leinster Championship, accepteerde Brennan zijn plek in de selectie. Volgens O'Keeffe was hij geen speler "die een manager zou uitdagen of zijn speelgoed naar een kinderwagen zou gooien."
O'Keeffe is van mening dat Brennan tijdens zijn hele trainerscarrière profijt heeft gehad van de moeilijkheden die deze overgang met zich meebrengt.
"Ik denk dat je als manager, als je niet altijd een superster bent en moeite hebt om in en uit een team te komen, je waarschijnlijk wat meer emotionele intelligentie krijgt als je te maken hebt met jongens die in teams zitten en van wie je iedereen tevreden moet houden.
“Soms hebben deze supersterren moeite met het management, omdat ze eraan gewend zijn dat iedereen de hoogste standaarden hanteert en ze eraan gewend zijn om altijd te spelen.”
Brennan wisselde in 2002 van club en verhuisde naar St. Peter's in Dunboyne, waar hij later vaste klant werd. De club is de thuisbasis van zijn vrouw en zijn zwager, David Gallagher, een trouwe Dunboyne-speler. Het was een interessante ontwikkeling, aangezien Brennan in het seizoen 1998-1999 al tegen de club uit Meath had gespeeld, in de kwartfinale van Leinster.
Drie jaar later troffen de teams elkaar opnieuw, waarbij Brennan nu in het zwart-amberkleurige shirt van Dunboyne speelde. Opnieuw won Kilmacud met 1-14 tegen 0-3 en plaatste zich zo voor de halve finales van Leinster.
"We zouden contact zijn gebleven", zegt O'Keeffe, terugkijkend op die ontmoeting in 2005. "Ik denk dat ik op dat moment ook aan het einde van mijn tijd bij Crokes kwam.
Niemand durfde hem aan te vallen. Er werd na de wedstrijd wel wat gelachen, maar we hebben hem toch redelijk overtuigend gewonnen.
Een andere opmerkelijke link volgde in het seizoen 2018, toen Dunboyne en Kilmacud Crokes een derde ontmoeting speelden in de kwartfinale van Leinster. In die fase was Brennan terug in het kamp van Kilmacud als manager om een overwinning met 16 punten te bewerkstelligen.
****
De hoogtepunten van Brennans periode bij Kilmacud Crokes vormen een indrukwekkende reeks herinneringen. Maar er waren ook enkele dieptepunten. Een schokkende nederlaag tegen Mullinalaghta uit Longford in de Leinster-competitie van 2018 liet littekens achter, terwijl die All-Ireland-nederlaag tegen Kilcoo ook pijnlijk was. Brennan loodste de club ook door controverses. De transfer van Shane Walsh uit Galway was zeker controversieel, net als de omstandigheden rond hun All-Ireland-overwinning op Glen in 2023. Kilmacud had in de slotfase kortstondig 17 spelers op het veld staan.
In die moeilijke momenten onderscheidde Brennan zich als leider.
"Ik denk dat toen Walshie zich bij het team voegde, het overduidelijk was dat hij bij het team zou komen en dat er misschien iemand zou verliezer zijn", legt Cunningham uit.
Maar voor ons was het niet zo dat wie dan ook de dupe was. Vorig jaar heb ik verloren doordat ik een paar wedstrijden niet in de basis stond. Het was niet zo dat jongens ontevreden waren over Baggio of Walshie. Het was gewoon zo, we zitten hier samen in.
We hebben waarschijnlijk ook een paar flinke klappen uitgedeeld tegen Mullinalaghta en Kilcoo, en Robbie heeft ons bij die gelegenheden absoluut 100% van de grond getild. Daar is hij echt goed in. Hij lijkt er gewoon met een glimlach op zijn gezicht mee aan de slag te gaan. Hij brengt de energie en het plezier terug in de wedstrijd.
Als Cunningham vandaag de dag naar het team van Meath kijkt, ziet hij het vertrouwen dat Brennan in de spelers van Kilmacud uitstraalde.
Het is dezelfde psychologische invloed die de spelers van Kilmacud ervan overtuigde om zich te committeren aan die 2 km-lopen. De Baggio-formule heeft al resultaten opgeleverd tegen Dublin, Kerry en Galway.
Meath zal het later vandaag opnieuw proberen tegen Donegal.
"Ik beschrijf hem als een van de jongens," zegt Cunningam. "Hij is niet echt een vaderfiguur voor ons, hij is bijna een grote broer. Hij is een van de jongens."
"Hij is een beetje als die oudere broer waar je zoveel respect voor hebt en die je niet wilt teleurstellen."
*****
The 42
