Hoe deze gewone advocaat uit het Middenwesten het favoriete doelwit werd van Elon Musk en neonazi's in X

Meld u aan voor de Slatest en ontvang dagelijks de meest inzichtelijke analyses, kritiek en adviezen in uw inbox.

In de drie jaar sinds Elon Musk de macht over Twitter overnam en er X van maakte, heeft niemand een intiemer beeld gekregen van de transformatie van de site dan Will Stancil. Als je zijn naam kent, is dat een teken dat je de afgelopen tien jaar een aantal heftige online discussies hebt gezien (of er misschien aan hebt deelgenomen) tussen Amerikaanse liberalen, progressieven en linksen. Stancils hardnekkige ideeën over hoe mediaconsumptie politieke macht beïnvloedt, hebben hem in de loop der jaren in een miljoen links-tegen-links discussies gebracht, maar niet als een loyale voetsoldaat voor een specifieke vleugel van de Democratische Partij. De 40-jarige burgerrechtenadvocaat is een fervent vechter, zozeer zelfs dat hij een van de weinigen is die van de loopgraven naar een daadwerkelijke campagne is overgestapt. (Vorig jaar werd hij tweede in een Democratische voorverkiezing voor het Huis van Afgevaardigden in Minnesota.)

Stancil post veel over de gevolgen van Musks transformatie van het platform tot een conservatieve speeltuin voor pesterijen en bots. Stancil kan het weten. Grok, Musks chatbot met een blanke supremacist in gedachten, gaf onlangs een gebruiker een levendige uitleg over hoe hij Stancil zou kunnen verkrachten. In oktober debuteerde een vrouw met 43.000 volgers met een AI-achtige cartoon genaamd "The Will Stancil Show", waarin een fictieve Stancil wordt afgebeeld als een parodie op wokeness die gratis huisvestingsvouchers uitdeelt aan groepen zwarte kinderen. De cartoon is een voortdurende rechtse meme, waar Musk zelf hartelijk om heeft gelachen . De maker heeft een meme van zijn eigen werk gemaakt en Stancil "de meest verkrachte man ter wereld" genoemd. Een van de standpunten van deze maker is de wens om alle Joden uit de Amerikaanse overheid te verwijderen .

Ik sprak deze week met Stancil over de huidige stand van zaken op Twitter, zijn ervaringen daar en wat Democraten zich moeten realiseren over sociale media. Ons gesprek is bewerkt en ingekort voor de duidelijkheid.

Alex Kirshner: Hoeveel mensen vermaken zich met de verspreiding van deze AI-cartoon ten koste van jou, in plaats van dat ze je op een bedreigende manier lastigvallen waardoor je je zorgen maakt over je veiligheid?

Will Stancil: Ik heb in de loop der jaren veel verschillende golven van intimidatie en bedreigingen meegemaakt. Deze ging niet echt over bedreigingen. De cartoon is niet per se bedreigend – het is gewoon overweldigend als je identiteit wordt overgenomen door letterlijke neonazi's en wordt omgezet in een meme of een personage in een serie. Dit was minder bedreigingen en meer reputatieschade. Na de moord op Charlie Kirk hebben sommige van diezelfde mensen – of facties binnen de neonazibeweging – mijn telefoonnummer en huisadres gelekt. Ik heb een paar zeer angstaanjagende bedreigingen ontvangen.

Je hebt een uitgesproken mening over hoe sociale media de politieke realiteit vormgeven, met name op X. Welke rol denk je dat dit soort op AI gebaseerde kritiek moet spelen voor de mensen die het viraal hebben laten gaan?

Sociale media hebben een grote invloed op hoe mensen over politiek denken. Amerikanen brengen zo'n zes uur per dag online door – twee keer zoveel als tv-kijken. Mensen vormen hun politieke mening grotendeels door te kijken naar wat anderen om hen heen denken, vooral mensen die ze als intelligent of bewonderenswaardig beschouwen. Als je de hele dag online bent, je favoriete influencers volgt en ziet welke meningen bovenaan komen te staan ​​als de 'juiste' of 'coole', is de kans groter dat je die overneemt.

Deze intimidatiecampagnes werken op dezelfde manier als pesten op de middelbare school: ze bepalen wie er wel en wie er niet bij hoort. De boodschap is: "Wees bij ons, of word het doelwit . " Wanneer deze video's me belachelijk maken omdat ik een burgerrechtenactivist ben of omdat ik fascisten bestrijd, creëren ze druk om die standpunten belachelijk te vinden. Als je dat niet doet, ben je het mikpunt van de spot.

En vatbaarheid daarvoor heeft niets te maken met intelligentie of opleiding. Het gaat om de behoefte aan acceptatie. Elon Musk is niet dom; hij heeft de middelen om onafhankelijk te denken. Maar hij wil wanhopig graag geaccepteerd worden door het grote publiek, dat hij definieert als zijn Twitterfeed. Dus toen deze meme zich begon te verspreiden, wist ik dat hij zich er uiteindelijk bij zou aansluiten, omdat zijn persoonlijkheid hem vatbaar maakt voor dit soort groepsdruk.

Zijn er genoeg van die mensen op X dat het het politieke discours aanzienlijk verslechtert? Het is altijd kleiner geweest dan Instagram of TikTok, maar nu het een private onderneming is, is het veel meer een black box.

Ik heb altijd gedacht dat Twitter enorm belangrijk is voor het sturen van ons politieke discours. Niet omdat veel gewone mensen het gebruiken, maar omdat de mensen met culturele en politieke macht het gebruiken. Journalisten, politici en influencers verzamelen zich er massaal. Als er iets op Twitter gebeurt, merkt de gemiddelde burger het misschien niet, maar het filtert snel door naar die netwerken. Zelfs vóór Musk zag je het al. Protesten of bewegingen begonnen op Twitter en verspreidden zich naar andere platforms.

Onder Musk profiteert extreemrechts nu van dezelfde dynamiek. Extreme ideeën die het grootste deel van het publiek niet steunt, winnen aan populariteit binnen de Republikeinse Partij, omdat ze op Twitter genormaliseerd zijn. In die kringen wordt van je verwacht dat je meelacht, niet protesteert. Je ziet het in de reacties op Nick Fuentes en de Heritage Foundation-affaire . Republikeinen zijn niet bereid om de spelbreker te zijn die zegt: "Wacht even, we moeten Nick Fuentes niet in de tent toelaten. Dit is de allerergste, allerergste man die je je kunt voorstellen."

Als je dat doet, dan onthul je jezelf tussen de smaakmakers van Twitter als iemand die de grap niet begrijpt . Je bent niet een van de coole kids. Een verbazingwekkend aantal mensen die politiek rechts machtig zijn, zijn daar gewoon niet toe bereid.

Dat lijkt veel op wat conservatieven vijf of zeven jaar geleden over links zeiden.

Ik ben het ermee eens. Ik ben zelf progressief, dus ik had er toen geen bezwaar tegen dat de ideeën verspreid werden. Maar progressieven domineerden Twitter een tijdje en stonden cultureel gezien boven ons niveau.

Je zag het in 2020, toen het Amerikaanse bedrijfsleven plotseling een 'raciale afrekening' omarmde. Vijf jaar later omarmen veel van diezelfde bedrijven extreemrechtse ideeën of staan ​​ze er open voor. Het is niet zo dat ze diepe waarden hebben. Ze weerspiegelen gewoon wat zij als de culturele mainstream beschouwen. En die mainstream wordt nu sterk gevormd door sociale media, met name Twitter.

Sommigen beweren dat mensen, nu Twitter een rechtse intimidatiemachine is geworden, gewoon moeten vertrekken. Dat doe je niet, ondanks dat je misschien wel de meest geïntimideerde persoon in de geschiedenis van de site bent. (Toegegeven, er zijn veel kandidaten voor deze titel.) Waarom niet?

“De meest lastiggevallen man in de geschiedenis van Twitter” zou de eerste zin van mijn overlijdensbericht kunnen zijn.

Mijn mening is niet dat niemand zou moeten vertrekken. De meeste mensen zouden moeten vertrekken. Als je politicus bent, zou je zeker moeten vertrekken. Als je journalist bent, zou je waarschijnlijk moeten vertrekken. Het is niet gezond om daar te zijn. De hele omgeving is ontworpen om je te brainwashen en te denken dat extreemrechtse ideeën normaal zijn. Wat ik verwerp, is het liberale idee dat "als we vertrekken, het platform er niet meer toe doet". Deze mensen hebben ons daar niet nodig om te doen wat ze doen. Het is een radicaliseringskamer – ze verzinnen liberalen om aan te vallen. Als ik zou vertrekken, zouden ze alleen de cartoonversie van mij aanvallen.

Ik blijf omdat er nog steeds veel journalisten, politici en gewone mensen zijn die niet zijn vertrokken. Het is belangrijk dat ze nog steeds zien dat er fundamentele liberale of progressieve standpunten worden verkondigd. Tegenwoordig komen mijn tweets er in principe op neer: Elon Musk is waardeloos en een fascist; Donald Trump is waardeloos en een fascist; Twitter moet worden vernietigd; extreemrechts is buiten controle.

Je twittert niet over de Vikingen.

God, nee. Ik tweet niet meer over normale dingen. Ik doe ook niet mee aan lange beleidsdebatten. Het gaat er alleen om zichtbare weerstand in stand te houden, zodat mensen niet langzaam wennen aan deze nieuwe omgeving.

Ik kan niet geloven hoeveel centristische mensen, experts, zelfs respectabele mensen, het woord 'achterlijk' zijn gaan gebruiken. Ze nemen de taal van extreemrechts over omdat het gewoon om hen heen is, hun omgeving, en ze hebben zich eraan aangepast. Je ziet verschuivingen in de manier waarop ze over immigranten praten, ze accepteren het idee dat immigranten misschien gevaarlijk zijn. Ze accepteren rassenwetenschap, het idee dat zwarte mensen intellectueel minderwaardig zijn. Welk woord zoek ik?

Mensen die rassenwetenschap als iets anders beschouwen dan het domste wat er is.

Mensen doen alsof het de normaalste zaak van de wereld is. "O ja, daar zijn we het gewoon niet over eens."

Als je er eenmaal door omringd bent, heb je twee opties. Je kunt een scène schoppen en zeggen: "Ga weg, ik praat niet met je", waardoor je gek overkomt, of je kunt met ze praten alsof ze normaal zijn. De meeste mensen kiezen voor het laatste. Als je wilt blijven, moet je constant met iedereen om je heen vechten. Ze proberen je uit te putten – je te compromitteren door je te dwingen tot sociale relaties met nare mensen. En de meeste mensen willen niet constant vechten.

Sommige liberale schrijvers pleiten voor een 'blijf en vecht'-aanpak op Twitter, omdat het nog steeds een plek is waar je mensen kunt overtuigen. Is dat echt mogelijk gezien Musks controle over het algoritme?

Ik zeg iets controversieels: het algoritme is niet het grootste obstakel. Je ziet nog steeds vooral de mensen die je volgt. Mensen zijn sociale wezens. Als je me een feed van 100 mensen laat zien, kies ik de vijf die ik ken en respecteer en lees ik die aandachtig.

Deze analogie is misplaatst, maar het grotere probleem is dat Twitter de spreekwoordelijke nazi-bar is geworden. Mensen worden aangetrokken door wat zij als de consensus van de zaal beschouwen. Daar kun je niet tegenin gaan. Als ik iedereen kon bevelen te vertrekken, zou ik dat 100% doen. Dat gaat duidelijk niet gebeuren. En wat doe je dan in een universum waar nog steeds zoveel invloedrijke mensen rondhangen? Ik denk niet dat er een geweldige oplossing is, maar volhouden en roepen: "Trump is slecht! Hij is nog steeds slecht! Houd je ogen op de bal!" is een van de vele zeer slechte opties.

Dit zal met TikTok weer ter sprake komen als en wanneer Trumps deal voor dat platform rond is. Het zal duidelijk een rechtsgeoriënteerd algoritme worden, aangestuurd, als Trump zijn zin krijgt, door een paar van zijn grootste vrienden in het bedrijfsleven. Niemand van ons denkt dat iemand TikTok zal verlaten . Wat zou jouw plan daarvoor zijn?

TikTok is anders omdat het voor 98 procent door het algoritme wordt bepaald. Er zit niets anders achter. Het is een rondleiding. Op Twitter kies je zelf wie je volgt. TikTok laat je alleen zien wat het systeem wil. Ik heb een paar TikToks geprobeerd te maken. Het is een gokautomaat: of 400 views of een miljoen, niets daartussenin. Dat geldt ook steeds vaker op Twitter. Je krijgt of vier likes of 130.000. Het gaat erom of het algoritme besluit het te voeden. Dus ik denk niet dat het maken van antirechtse TikToks veel mensen zal bereiken. Bovendien is het probleem met TikTok dat 17-jarige kinderen alleen maar memes krijgen. Het kan ze niets schelen.

Dus wat kunnen we eraan doen? Misschien is het antwoord gewoon dat het met de sociale media allemaal voorbij is.

Ik heb hier geen perfecte oplossing voor. Ten eerste, dit is de strijd. Je hebt instellingen die ertoe doen, die het publiek informeren. Rechts neemt ze één voor één over. Het is verbazingwekkend hoe weinig de machtige mensen aan de liberale kant het lijken te merken of er iets om lijken te geven. Ik schreeuwde de hemel in over hoe slecht Elon Twitter in 2022 had gekocht, en ik herinner me dat het Witte Huis van Biden deed alsof het helemaal geen probleem was.

En veel Democraten stemden vóór het wetsvoorstel dat de TikTok-deal in gang zette. Biden ondertekende het .

Ik vind het echt opvallend hoe Trump op bepaalde manieren de controle over de private sector overneemt om al die mediabedrijven in handen van zijn bondgenoten te leggen, en we zien geen spoor van de juridische strategieën die we bijvoorbeeld tegen zijn immigratiebeleid zien. Ze zouden moeten schreeuwen, advocaten inschakelen en alles doen wat ze kunnen om het te vertragen – aandeelhouderszaken, creatieve rechtszaken, alles. Dit zijn enorme, rommelige deals; gooi er wat middelen in om ze nog rommeliger te maken.