Een neushoorn in mijn tuin

"Ik kan u nu niet te woord staan, ik lig in het ziekenhuis", legt de persoon aan de andere kant van de lijn uit. "Er is een neushoornaanval geweest." Meerdere keren per jaar belandt Ram Kumar Aryal, een van de oprichters van Nepals gerenommeerde neushoornbeschermingsprogramma, in een van de ziekenhuizen grenzend aan Chitwan National Park na een aanval door het gehoornde zoogdier. Deze keer raakten drie vrouwen eerder die dag gewond door een vrouw buiten het dorp Laukhani, in de bufferzone van het park.

Het resultaat: gebroken poten en ribben, en beten in de heupen en knieën. "Neushoorns zijn vegetariërs, maar ze vallen aan met hun snijtanden", zegt Ram Kumar Aryal. En deze snijtanden kunnen tot wel 7,5 centimeter lang zijn.

Dit soort incidenten is niet ongewoon. In de afgelopen zes maanden hebben neushoorns acht mensen gedood in de bufferzone van Chitwan National Park – een gebied van 750 ^vierkante kilometer rond het park, waar 45.000 huizen staan. De giganten worden regelmatig gezien terwijl ze door de straten zwerven, langs restaurants, bars en motorparkeerplaatsen slenteren, dutjes doen op gazons van hotels en grazen in achtertuinen, onder de half nieuwsgierige, half bezorgde blik van