De 35 beste films op HBO Max op dit moment (augustus 2025)

Als geboorteplaats van prestigieuze tv-series zoals The Sopranos en The Wire staat HBO – en daarmee ook HBO Max – vooral bekend om zijn indrukwekkende aanbod aan originele series. De zender heeft ook de inzet verhoogd met speelfilms die de droom van een Oscar-kijker zijn.

Hieronder vind je een lijst met een aantal van onze favoriete films die je streamt op HBO Max – van Oscarwinnende epische films tot dystopische sciencefictionklassiekers. Ben je meer in een tv-stemming? Bekijk dan onze selectie van de beste series op HBO Max . Ben je op zoek naar nog meer aanbevelingen? Bekijk dan onze lijsten met debeste films op Netflix , de beste films op Amazon Prime en de beste films op Disney+ .

Als je iets koopt via links in onze verhalen, kunnen we een commissie ontvangen. Dit helpt ons bij het ondersteunen van onze journalistiek. Lees meer .

Vijfentwintig jaar nadat Final Destination in de bioscoop verscheen, en meer dan tien jaar na de laatste film, heeft de nieuwste film in de horrorfranchise, die zo slecht is dat het goed is, ongetwijfeld zijn beste hoofdstuk afgeleverd. Hoewel het verhaal dezelfde plot volgt die fans kennen en waarderen – een groep mensen slaagt erin de dood te bedriegen, waardoor de Dood terugkeert om de klus te klaren – geeft deze film een stukje geschiedenis aan die bekende rubriek. Hoewel dat deze film een emotioneler niveau geeft, is hij ook behoorlijk slim in de nieuwe manieren waarop hij degenen kiest wier lot voorbestemd was. En hoewel het bloederig is, heeft de hele film iets subtiel komisch.

Direct na een aantal van de beste en meest succesvolle Marvel-films ooit (dat waren de Black Panther -films), vond schrijver-regisseur Ryan Coogler een compleet nieuwe manier om cinefielen te verbazen met dit prachtige vampierenverhaal. De film speelt zich af in het Mississippi van de jaren 30 en heeft Michael B. Jordan in een dubbelrol als de tweelingbroers Smoke en Stack, twee veteranen van de Eerste Wereldoorlog die met maffiageld uit Chicago terugkeren met het plan om een juke joint te runnen. De openingsavond van hun nieuwe zaak loopt echter vreselijk mis wanneer een groep bloedzuigende blanke muzikanten voor de deur staat. Weelderig en vol prachtig gefilmde actiescènes, staat Sinners nu al bovenaan de meeste Best of 2025-lijsten. Naast de originele bioscooprelease streamt HBO Max de film in Black American Sign Language (BASL).

In 2017 maakte Jordan Peele de overstap van de ene helft van Key & Peele naar een Oscarwinnende scenarioschrijver (en bovendien de eerste zwarte schrijver die een Oscar won voor Beste Originele Scenario en de eerste zwarte filmmaker die in één jaar genomineerd werd als producent, schrijver én regisseur). Acht jaar later is de impact van Peeles Get Out nog steeds even indrukwekkend. Chris (Daniel Kaluuya) is door zijn vriendin Rose (Allison Williams) uitgenodigd om het weekend door te brengen bij haar ouders in de staat New York. Terwijl Chris zich zorgen maakt dat haar ogenschijnlijk rijke ouders een interraciale relatie niet zullen accepteren, verzekert Rose hem dat het geen probleem zal zijn – en ze heeft gelijk, maar om de verkeerde redenen. Met Get Out kraakte Peele de code voor het maken van een film die tegelijkertijd een horrorfilm, psychologisch drama en veelzeggend commentaar op ras was.

Zelfs als je geen moer om prijzen geeft, zou het feit dat Parasite de eerste – en nog steeds enige – niet-Engelstalige film is die een Oscar voor Beste Film heeft gewonnen, je iets moeten vertellen over de universaliteit van de thema's. De Kims, een gezin dat worstelt om rond te komen, richten hun snode plannen op de Parks, een welgestelde familie met genoeg eigen problemen, maar ook genoeg geld om hun disfunctionele gedrag te dempen. Tenminste voor even. Net wanneer je denkt te weten hoe de klassenstrijd zich afspeelt in deze zwarte komedie, verandert de film van koers en bereikt een onverwachte ontknoping. Zoals altijd weet regisseur Bong Joon-ho zijn publiek langs één pad te leiden, om vervolgens een valluik naar een ander te openen.

Een kantoorklerk (Edward Norton) met een voorliefde voor catalogusshoppen en zelfhulpgroepen ontmoet een rebelse zeepmaker (Brad Pitt) tijdens een vlucht – en lijkt hem dan niet van zich af te kunnen schudden. Maar hij lijkt dat ook niet echt te willen, vooral niet als ze beseffen dat elkaar in elkaar slaan een geweldige manier is om de stress van het dagelijks leven te verlichten. Al snel hebben ze een leger Fight Club-leden verzameld die klaar zijn om de wereld te veroveren. Het is meer dan 25 jaar geleden dat David Finchers verfilming van Chuck Palahniuks bestseller een generatie bioscoopbezoekers op zijn kop zette, en hoewel de film een beetje een flop was toen hij in de bioscoop uitkwam, heeft hij sindsdien een enorme cultstatus verworven – en zelfs een aantal zeer heuse vechtclubs voortgebracht.

Opvolgingsbedenker Jesse Armstrong is misschien wel dé chroniqueur van de wereldtop van vandaag: Mountainhead , zijn regiedebuut, volgt een onverwacht enerverend weekend waarin vier van de machtigste mannen uit de techwereld samenkomen in het nieuwe bergresort van Hugo "Souper" Van Yalk (Jason Schwartzman), de enige niet-miljardair van het stel. Hoewel het bedoeld is als een gezellig samenzijn tussen oude vrienden, heeft iedereen een verborgen agenda om het weekend te blokkeren. Maar alle plannen vallen in duigen wanneer het socialemediaplatform van Ven Parish (Cory Michael Smith), 's werelds rijkste man, de wereld in rep en roer brengt als gevolg van een razendsnel ontwikkelde AI-functie die in een alarmerend tempo desinformatie verspreidt. Iedereen, behalve Ven, ziet dit als een kans om zowel hun macht als hun vermogen te vergroten.

Romy Mathis (Nicole Kidman) is een invloedrijke CEO met een echtgenoot (Antonio Banderas) die haar niet echt opwindt en twee tienerdochters die ze aanbidt. Maar haar leven staat op zijn kop wanneer ze op een ochtend, terwijl ze naar haar kantoor loopt, bijna wordt aangevallen door een hond. Een knappe jonge vreemdeling (Harris Dickinson) grijpt in en weet de aanval af te wenden, wat Romy geschokt – en nieuwsgierig – achterlaat. Later wordt diezelfde jongeman aan haar voorgesteld als Samuel, een van haar nieuwste stagiaires, die steeds weer manieren lijkt te vinden om de grenzen van gepast gedrag op de werkvloer te verleggen. Uiteindelijk geeft Romy toe aan Samuels avances en zijn voorliefde voor BDSM-achtige kinky dingen. Ondanks Romy's zorgen over de oneerlijke machtsdynamiek, houdt Samuel vol dat hij degene is die de macht in hun relatie heeft, omdat zij degene is die alles te verliezen heeft. Daar zou hij wel eens gelijk in kunnen hebben.

Adrien Brody won zijn tweede Oscar voor Beste Acteur voor dit historische epos van regisseur Brady Corbet over László Tóth (Brody), een architect met een Bauhaus-opleiding die naar Amerika emigreert na het concentratiekamp Buchenwald te hebben overleefd. Tóth vestigt zich in de omgeving van Philadelphia en moet zijn leven weer opbouwen door eenvoudige baantjes te doen voor een schamel loon. Maar Tóths talenten blijven niet lang verborgen. Een rijke industrieel, Harrison Lee Van Buren (Guy Pearce), komt meer te weten over Tóths verleden en geeft hem de opdracht een enorm project te ontwerpen. Hij helpt ook de immigratie van Tóths vrouw, Erzsébet (Felicity Jones), te versnellen, die hij sinds zijn gevangenschap niet meer heeft gezien. Maar Tóth ontdekt al snel dat de Amerikaanse Droom een prijs heeft. Hoewel The Brutalist in de kern een openhartige weergave is van de immigrantenervaring, is het ook een hartverscheurende uiting van de pijn die gepaard gaat met het verwerken van trauma. De film won drie van de tien Oscarnominaties en verdient ze allemaal.

Hoewel Paul Mescal een Oscarnominatie voor Beste Acteur kreeg voor zijn rol in Aftersun , blijft de film – het regiedebuut van de Schotse filmmaker Charlotte Wells – schromelijk onderbelicht. Calum (Mescal) is een vader die worstelt met mentale pijn en zijn best doet om die te verbergen, terwijl hij met zijn vroegwijze 11-jarige dochter Sophie (Frankie Corio) op vakantie is in Turkije. Maar ze prikt door de façade heen, ook al begrijpt ze niet wat er aan de hand is. Hoewel hun ontspannen stranddagen het grootste deel van de speelduur van de film in beslag nemen, zijn het Sophie's herinneringen aan de vakantie en de dubbelzinnigheid van het einde – om nog maar te zwijgen van de verbazingwekkend authentieke chemie tussen Mescal en Corio – die de film zowel een krachtige meditatie maken over psychische aandoeningen en de gevolgen ervan voor de mensen om ons heen, als een opvallend verhaal over volwassen worden.

Bereid je voor op een verbluffende ervaring met deze trippy Japanse horrorkomedie uit 1977. De prachtige (Kimiko Ikegami) is de dochter van een beroemde filmcomponist en keert terug van een reis naar Italië met een verrassing: een nieuwe vrouw. Om de ongemakkelijke situatie te vermijden, vraagt ze haar tante of ze de zomer in haar griezelige oude landhuis mag doorbrengen en neemt vervolgens zes van haar beste vriendinnen mee. Het duurt niet lang voordat er vreemde dingen gebeuren. Lichaamsloze hoofdaanvallen, moorddadige piano's en portretten van bezeten katten? Deze spannend knotsgekke cultklassieker heeft het allemaal!

De legendarische documentairemakers Albert en David Maysles herintroduceerden de rockumentary met deze meeslepende, persoonlijke weergave van de laatste dagen van de Amerikaanse tournee van de Rolling Stones in 1969, die leidde tot hun beruchte Altamont Free Concert. Het concert, dat op 6 december 1969 naar schatting 300.000 mensen naar de Altamont Speedway in Californië trok, was vanaf het begin een ramp – vooral gezien het feit dat de band besloot de Hells Angels als beveiliging in te schakelen (een van de leden beweerde dat ze naar verluidt in bier werden betaald). De Stones waren niet de enige artiesten, maar tegen de tijd dat ze het podium betraden, was de menigte buiten controle. Op een gegeven moment stak een van de Angels een man, Meredith Hunter, vlak voor het podium neer – een moment waarvan de filmmakers later beseften dat ze het op film hadden vastgelegd. De reactie van de band op het zien van de beelden zelf levert een werkelijk fascinerend perspectief op rocksterrendom op.

Colman Domingo bewijst met deze Oscar-genomineerde prestatie opnieuw waarom hij een van de meest geprezen acteurs van dit moment is. Divine G (Domingo) is een gevangene in de beruchte Sing Sing-gevangenis in New York, waar hij een gevangenisstraf uitzit voor een misdaad die hij niet heeft begaan. Tijdens zijn gevangenschap vindt hij zingeving en vreugde in de theatergroep van de gevangenis, onderdeel van het (echte) Rehabilitation Through the Arts-programma. Door zijn innerlijke toneelspeler aan te spreken, kan Divine G contact maken met zijn emoties en is hij vastbesloten zijn onschuld te bewijzen. Maar zijn onmiskenbare acteertalent, dat sommige van zijn medegevangenen inspireert, vormt uiteindelijk een probleem wanneer de hoorzitting voor voorwaardelijke invrijheidstelling aanbreekt. Uiteindelijk krijgt Divine respect voor de transformerende kracht van de kunsten, die hem en sommige van zijn medegevangenen helpen hun trauma's uit het verleden te verwerken. Wat de film nog krachtiger maakt, is het feit dat veel van de acteurs voormalige gevangenen zijn die aan het programma hebben deelgenomen.

Hugh Grant heeft een aantal welverdiende prijzen gewonnen voor zijn ongewone spel in deze psychologische thriller met een religieus thema. Zuster Barnes (Sophie Thatcher) en zuster Paxton (Chloe East) zijn twee jonge mormoonse zendelingen die wanhopig op zoek zijn naar iemand – wie dan ook – die hen over hun religie laat praten in een poging nieuwe leden tot de kerk te bekeren. Wanneer meneer Reed (Grant), een ogenschijnlijk vriendelijke oudere man, hen bij hem thuis uitnodigt om hun verhaal aan hem en zijn vrouw te vertellen, wordt het al snel duidelijk, althans voor zuster Barnes, dat er iets mis is. En dat Reed niet zozeer over religie wil horen, maar er wél over wil praten – en zijn eigen overtuigingen op steeds bizarrere en dodelijkere manieren aan de jonge vrouwen wil opdringen.

Net als in de twee vorige films van schrijver/regisseur Ari Aster, Hereditary en Midsommar , lijkt een geschreven samenvatting nooit helemaal recht te doen aan zijn zeer specifieke soort filmmaken. In Beau Is Afraid , ongetwijfeld de meest surrealistische van al zijn films, speelt Joaquin Phoenix de titelrol van Beau, een man van middelbare leeftijd die alleen woont in een door criminaliteit geteisterde buurt waar zelfs de straat oversteken naar de winkel een dodelijk avontuur kan zijn. Wanneer Beau, na een bizarre reeks gebeurtenissen, verneemt dat zijn moeder is overleden, moet hij een manier vinden om door te gaan ondanks zijn vele angsten om naar huis te reizen en de nasleep te verwerken. Was hij maar niet steeds ten prooi gevallen aan mensen die hem beloofden te helpen, waardoor hij alleen maar in hun eigen surrealistische omstandigheden werd meegesleurd. Hoewel de film soms wat zelfingenomen aanvoelt – en met twee uur en 59 minuten te lang is – maken Phoenix' acteerprestaties en Asters auteursstempel de film desalniettemin boeiend.

Zelfs als je de film al honderd keer hebt gezien en weet wat er gaat gebeuren, heeft Carrie nog steeds het vermogen om je uit je stoel te laten springen – bijna 50 jaar na de oorspronkelijke release. Carrie White (Sissy Spacek) is een verlegen, onhandige tiener die crimineel onderdak heeft gekregen (en regelmatig is mishandeld) door haar godvrezende moeder (Piper Laurie). Maar toen de kinderen uit de buurt haar de bijnaam "Creepy Carrie" gaven, hadden ze iets op het spoor. Want wanneer Carrie gestrest, boos of anderszins psychologisch geteisterd wordt, slaat ze om zich heen – met haar kinetische krachten. Helaas ontdekken haar klasgenoten pas over dit latente talent als het te laat is: nadat ze haar flink hebben vernederd op haar eindexamenfeest. Hoewel er sequels en remakes zijn – waaronder Mike Flanagans aankomende remake voor Prime Video – is er maar één originele (en degelijke) verfilming van Stephen Kings debuutroman, en dat is deze.

Andrew Garfield en Florence Pugh laten het scherm oplichten met hun chemie in deze romantische tranentrekker die het stel tien jaar lang volgt, van hun niet zo leuke ontmoeting (ze rijdt hem aan met haar auto) tot hun reis naar het ouderschap en uiteindelijk de ultieme verrassing die hun lang-en-lang-geluk bedreigt. Garfield en Pugh behoren tot de meest geprezen acteurs van hun generatie, en We Live in Time bewijst waarom.

Tot nu toe heb je vooral gehoord over Juror #2 dat het een van Clint Eastwoods meest succesvolle regie-inspanningen is – en dat de film toch op de een of andere manier de mist in ging toen de film in de bioscoop uitkwam. Nu is je kans om te zien waar al die ophef over gaat. Justin Kemp (Nicholas Hoult) is een journalist en herstellende alcoholist die er alles aan doet om nuchter te blijven. Dat wordt een behoorlijke uitdaging wanneer hij jurylid wordt in een spraakmakende moordzaak… om er vervolgens achter te komen dat hij mogelijk onbedoeld een rol heeft gespeeld in wat er is gebeurd. Hoult is fantastisch in dit spannende juridische (en ethische) drama.

Het is bijna 40 jaar geleden dat Tim Burtons Beetlejuice eind jaren 80 de box office veroverde. In de decennia sindsdien hebben we vaak geruchten gehoord dat er een vervolg in de maak was. Of misschien wel in de maak was. Of absoluut in de maak was. Of misschien helemaal niet. Nou, in 2024 was het eindelijk zover, en het was alsof Michael Keaton nooit afstand had gedaan van de rol (het eeuwige leven kan dat nu eenmaal met je doen). Deze keer doet Lydia (Winona Ryder) echter nog steeds haar best om haar rendez-vous met de bio-exorcisme-expert te vergeten. Maar wanneer ze terugkeert naar haar ouderlijk huis, is het haar eigen stoere dochter (Jenna Ortega) die een manier vindt om hem weer in hun leven te brengen.

Naast de gloednieuwe Superman- film hebben kijkers James Gunn en zijn DC Studios co-CEO Peter Safran (mede) te danken voor het wereldwijd beschikbaar maken van deze langverwachte documentaire over de ultieme superheldenacteur. Regisseurs Ian Bonhôte en Peter Ettedgui brengen een oprecht en ontroerend eerbetoon aan Reeve – als acteur, ja, maar vooral als iemand die nooit opgaf. Alexandra Reeve Givens, Matthew Reeve en Will Reeve – Reeves kinderen – delen hun eigen verhalen over hun vader, wat het project nog een extra laag intimiteit geeft. Nee, je huilt.

Brandon Vietti ( Batman: Under the Red Hood ) regisseert deze innovatieve animatiebewerking van Alan Moore's met een Hugo Award bekroonde graphic novel over een onderzoek naar de moord op Edward Blake, beter bekend als de superheld The Comedian. Wanneer de politie geen verdachten kan vinden, besluit de gekostumeerde burgerwacht Rorschach (Titus Welliver) de zaak in eigen hand te nemen. Uiteindelijk komt hij tot de conclusie dat iemand probeert superhelden omver te werpen. Hij schakelt de hulp in van een groep om de moordpartij te stoppen.

MaXXXine is de derde film in de X-trilogie van schrijver-regisseur Ti West, die begon met X en Pearl . De film speelt zich direct af na de gebeurtenissen in Pearl : Mia Goths Maxine Minx probeert wanhopig te ontsnappen aan haar opvoeding als domineesdochter en de overstap te maken van porno naar meer mainstream films. Ze krijgt haar kans wanneer ze de hoofdrol krijgt in een horrorfilm, The Puritan II. Dan worden haar vrienden vermoord. Uiteindelijk wordt Maxine gedwongen de zonden uit haar verleden onder ogen te zien en een manier te vinden om de roem te bereiken waar ze zo wanhopig van droomt.

In de niet al te verre toekomst zijn de Verenigde Staten getransformeerd tot een waar slagveld tussen een autoritaire regering, aangevoerd door een president die in zijn derde ambtstermijn zit (Nick Offerman), en een stroom afscheidingsbewegingen die het land zoals we dat kennen dreigen te vernietigen. Maar een groep journalisten (onder leiding van Kirsten Dunst) is vastbesloten om de ondergang van Amerika koste wat kost te documenteren, dus reizen ze af naar het Witte Huis om de belegerde president te interviewen. Dat is veel makkelijker gezegd dan gedaan. Oscar-genomineerde Alex Garland ( Ex-Machina ) schrijft en regisseert dit dystopische drama dat vaak ongemakkelijk dicht bij huis komt .

Furiosa werd misschien wel de eerste kaskraker van afgelopen zomer genoemd, maar laat je niet afschrikken door de op geld gerichte krantenkoppen. Anya Taylor-Joy, ongetwijfeld een van de meest veelzijdige acteurs van dit moment, schittert in de rol van Imperator Furiosa, een stoere emancipator die genderconventies durft uit te dagen in een gevaarlijke, postapocalyptische wereld waar (geen verrassing) mannen de regels bepalen. Taylor-Joy zet een bewonderenswaardige prestatie neer in de rol die Charlize Theron zo memorabel in Mad Max: Fury Road speelde.

Ondanks vier Oscarnominaties in 2022 – en één voor Beste Internationale Speelfilm – voelt het nog steeds volkomen terecht om te stellen dat Ryûsuke Hamaguchi's Drive My Car jammerlijk ondergewaardeerd blijft. Dit is jouw kans om jouw steentje bij te dragen om dat te verbeteren. Yusuke Kafuku (Hidetoshi Nishijima) is een gerenommeerd theaterregisseur die nog steeds worstelt met de dood van zijn vrouw. Uiteindelijk besluit hij weer aan het werk te gaan en gaat hij akkoord met een residentie van twee maanden om een toneelstuk te regisseren in Hiroshima, op een uur rijden van zijn huis. Dus rijdt een jonge vrouw (Toko Miura) hem elke dag naar en van het theater. Al die tijd die ze samen in een kleine ruimte doorbrengen, leidt uiteindelijk tot een vriendschap – een waarin Kafuku zich op zijn gemak voelt om de uitdagingen te delen waarmee hij te maken krijgt bij zijn nieuwe project en uiteindelijk de waarheid over de manier waarop zijn vrouw hem heeft verraden. Roadmovies hebben nog nooit zo intiem – of ontspannen – gevoeld.

De Engelse schrijfster en regisseur Rose Glass vervolgt haar voor een BAFTA genomineerde Saint Maud met dit verrassende, hypergewelddadige liefdesverhaal. Het is 1989 in een landelijk stadje in New Mexico waar sportschoolmanager Lou (Kristen Stewart) haar best doet om onder de radar te blijven en haar zus Beth (Jena Malone) in de gaten te houden, die een gewelddadige relatie heeft met haar man JJ (Dave Franco). Maar Lou's leven staat op zijn kop wanneer Jackie (Katy O'Brian), een knappe jonge bodybuilder, naar Lou's sportschool komt om te trainen voor een aanstaande wedstrijd in Las Vegas. De twee worden verliefd – en dan komen Lou's verborgen familiegeheimen uit de kast en bedreigen haar leven, en dat van de mensen om wie ze geeft.

"Ik ben Faye Dunaway. Dat is wie ik ben." Zo introduceert de Oscarwinnares zichzelf in de trailer van Laurent Bouzereau's lange documentaire. Maar wat de film onthult, is dat Faye Dunaway veel meer is dan het glamoureuze imago dat geassocieerd wordt met de legendarische ster van Network . Dunaway opent zich op een manier die we zelden eerder hebben gezien en bespreekt haar jeugd en familie, haar worsteling met een bipolaire stoornis en hoe de personages die ze heeft gespeeld haar nog steeds beïnvloeden. Het is een fascinerend portret van een waar Hollywood-icoon.

Jess Jacklins documentaire volgt de fascinerende reis van Blake, Prentice en Richard – drie mensen met quadriplegie die elkaar ontmoeten in een neurorevalidatielaboratorium in het Mount Sinai Hospital en een plan lanceren om 's werelds eerste volledig quadriplegische esportsteam op te richten. Het is een nobel streven, maar ook een vol uitdagingen terwijl ze de deuren van validisme doorbreken. In de kern is Quad Gods een verhaal over vriendschap, doorzettingsvermogen en overleven.

Lucy (Dakota Johnson) is een dertiger die in Los Angeles woont en constant relaties onderuit haalt. Ze vraagt zich af waarom ze nog niet alles op een rijtje heeft. Nadat ze dronken het verhaal heeft verteld over de keer dat ze als tiener een vriendin kuste, begint ze te beseffen dat het probleem in haar liefdesleven misschien niet de mannen zijn die ze kiest, maar dat ze überhaupt mannen kiest. Voormalig Saturday Night Live- schrijfster Lauren Pomerantz schreef het script voor de film op basis van haar eigen ervaring met uit de kast komen in de dertig. Tig Notaro en haar vrouw Stephanie Allynne leveren bewonderenswaardig werk als co-regisseurs en behandelen Lucy's reis van zelfontdekking met het respect dat het verdient – en met veel humor.

Ten goede of ten kwade, miljoenen filmfans zullen 2012 herinneren als het jaar van MoviePass . Voor $25 per maand kon je in principe in een bioscoop verblijven – geweldig voor het publiek, minder geweldig voor bioscopen (die het al moeilijk hadden), en uiteindelijk rampzalig voor het bedrijf zelf. Voor iedereen die nog steeds MoviePass heeft, vertelt deze onthullende documentaire het ware verhaal van alles wat er achter de schermen misging, en deelt het verhaal van de onbezongen helden die eigenlijk gewoon een product wilden creëren waar filmliefhebbers dol op zouden zijn. Trouwens: als je je originele MoviePass nog hebt, heeft deze documentaire er een waardevol stukje memorabilia van gemaakt – waarvan sommige voor meer dan $1.000 worden verkocht .

Sinds zijn doorbraak met de Oscar-genomineerde Incendies (2010) bewijst Denis Villeneuve keer op keer dat hij een van de meest getalenteerde filmmakers van dit moment is. Alsof het maken van een Blade Runner -sequel dat niet slecht was nog niet genoeg was, kraakte Villeneuve vervolgens de filmcode van Frank Herberts Dune -serie – iets wat ware visionairs zoals David Lynch en Alejandro Jodorowsky vóór hem al hadden geprobeerd, zij het grotendeels tevergeefs. Zowel de originele film uit 2021 als het vervolg zijn te streamen op HBO Max – net als Lynchs verfilming uit 1984 (die in de loop der jaren een cultklassieker is geworden). De film volgt het lot van de planeet Arrakis – en de voorraad melange, een unieke specerij en de meest waardevolle substantie in het universum – die in handen is van Paul Atreides (Timothée Chalamet), de onervaren zoon van een machtige hertog. Zin in meer actie in Dune ? De prequelserie Dune: Prophecy , met in de hoofdrollen Emily Watson, Olivia Williams en Mark Strong, is volledig te streamen.

In 1943 was Rudolf Höss (Christian Friedel) de commandant van Auschwitz en bracht hij zijn dagen door met het spelen van god met de levens van de onschuldige gevangenen van het concentratiekamp. Maar wat gebeurde er toen Höss naar huis ging? Dat is de realiteit die Jonathan Glazers Oscarwinnende film onderzoekt, en het antwoord is: niet veel. Höss woont vlak naast het kamp, in de zogenaamde Zone of Interest, met zijn vrouw Hedwig (Sandra Hüller) en hun vijf kinderen. Binnen die vier muren streven ze ernaar een droomleven op te bouwen voor hun gezin – terwijl het geluid van geweerschoten, binnenkomende treinen en brandende ovens slechts bij het dagelijks leven horen. Ja, het is net zo bruut – en noodzakelijk – als het klinkt.

Net als Forrest Gumps beroemde doos bonbons weet je nooit wat je te wachten staat met een optreden van Nicolas Cage . Maar hij is een acteur die zijn gelijke niet kent, wiens rollen doorgaans in twee categorieën vallen: totaal transcendent, of op zijn gulzigst als decorbelust. Dream Scenario is de eerste categorie en is door sommige critici geprezen als een van de beste acteerprestaties van de Oscarwinnende acteur. Terecht. Cage speelt Paul Matthews, een bescheiden biologieprofessor die plotseling in de dromen van vreemden verschijnt en daardoor virale roem verwerft. Zoals elke goede Cage-act is deze veelzijdig en onderzoekt de keerzijde van plotselinge roem en wat het werkelijk kost.

Greta Gerwig is een meester in het nieuw leven inblazen van oude panden (zie: Little Women ). Met Barbie heeft ze een revolutie ontketend. Barbie (Margot Robbie) leeft haar beste leven in Barbieland – totdat op een dag haar perfect plastic wereld, inclusief hakken, plotseling instorten. Om haar fantastische leven terug te krijgen, moet Barbie naar de echte wereld reizen – nou ja, naar Los Angeles – om te achterhalen wie of wat haar existentiële crisis veroorzaakt. De film bracht wereldwijd bijna 1,5 miljard dollar op, dus je hebt hem al gezien. Maar zelfs als je hem gezien hebt, is hij absoluut een tweede kijkbeurt waard – al was het maar om de vele Oscar-afwijzingen te betreuren.

In 2017 lekte een inlichtingenrapport over Russische inmenging in de Amerikaanse presidentsverkiezingen van 2016 anoniem uit. Een jaar later werd voormalig NSA-vertaler Reality Winner (ja, dat is haar echte naam) veroordeeld tot meer dan vijf jaar gevangenisstraf voor deze misdaad – de langste straf ooit opgelegd aan een klokkenluider bij de overheid. HBO's regerende muze, Sydney Sweeney ( Euphoria , The White Lotus ), schittert in dit aangrijpende, waargebeurde verhaal, dat zich grotendeels in realtime afspeelt wanneer de FBI bij de 25-jarige aanbelt en haar meer dan een uur ondervraagt.

Succes vinden in je leven lijkt misschien de droom van elke kunstenaar, maar Nan Goldin heeft grotere ambities. Hoewel ze van beroep fotograaf is, is ze activist in hart en nieren en gebruikt ze haar camera al lang om pijnlijk intieme momenten van Amerika in crisis vast te leggen, waaronder uitgebreid werk gericht op de hiv/aids- en opioïdenepidemieën. Maar All the Beauty and the Bloodshed laat de kunstenaar in conflict zien: moet ze toestaan dat haar werk wordt tentoongesteld in een van de prominente musea of galerieën die een schenking hebben ontvangen van de familie Sackler – de familie Big Pharma die door velen wordt beschuldigd van de Amerikaanse opioïdencrisis? Het is een ontroerend portret van een kunstenaar die bereid is alles te riskeren voor haar overtuigingen.