Hij zag het elke dag op school: op zijn zeventigste restaureert Philippe de Triumph die hem als tiener zo verbaasde

In Béziers restaureert Philippe Chavanne, een zeventiger en voormalig zakenadvocaat, in zijn tot werkplaats omgebouwde garage een marineblauwe Triumph TR4 . Terwijl hij aan deze taak, die hij zelf omschrijft als 'ingewikkeld', werkt, denkt hij terug aan zijn adolescentie. Vooral in het jaar 1967 , toen hij dit model voor het eerst zag in de binnenplaats van zijn universiteit. Ik zat toen in ^groep 4, ik was 12 of 13 jaar oud. Een jongen uit Perpignan arriveerde 's ochtends met zijn vader achter het stuur van diezelfde Triumph TR4. "Het was magisch", herinnert hij zich, nog steeds ontroerd door deze herinnering van meer dan een halve eeuw geleden.

Nu hij in 2022 met deeltijdpensioen gaat, overweegt hij om van auto te wisselen: "Ik had een Range Rover , maar dat was een grote auto en niet praktisch voor dagelijkse ritten", legt hij uit. Hij kon zichzelf niet in een klassieke auto zien rijden. Ook bekijkt hij elektrische voertuigen van een afstandje, maar die zijn ook niet zijn smaak. "Ik heb overwogen om een ​​Méhari te kopen , maar ik voelde me niet echt veilig", vertelt hij. En toen dacht ik aan die Triumph TR4...

Philippe begint zijn onderzoek daarom op een website die gespecialiseerd is in klassieke auto's. "De auto was in België , marineblauw met een houten interieur, precies wat ik ervan droomde. Hij leek in goede staat te zijn", zei hij. De gepensioneerde advocaat neemt geen halve maatregelen en is zelfs voorzichtig: "Ik heb contact opgenomen met een expert die me van Béziers naar Luik heeft vergezeld om de auto te onderzoeken", zegt Philippe. Bij inspectie bleek de overdrive (het onderdeel dat de overbrengingsverhoudingen verhoogt, r.d.) te ontbreken, "maar ach, mij werd verteld dat dit systeem meer problemen dan voordelen had", merkt hij op. De verkoper vertelt hem dat de auto "in originele staat" is, niets om je zorgen over te maken. Philippe rondde de aankoop in december 2022 af voor een bedrag van 24.500 euro.

Dan volgen de administratieve procedures: "Het is Frankrijk! Als je niet alle papieren hebt, ben je in overtreding. We moesten de auto laten verfransen, de belastingaangifte halen, een technische keuring doorstaan ...", zucht hij. Maar de voldoening is er wel als hij in de zomer van 2023 eindelijk op zijn Triumph kan rijden.

Een kortstondige romance. Als de zomer terugkomt, wil hij de verf veranderen en het laten glanzen. " Toen besefte ik dat een poetsmiddel (een product dat bedoeld is om de carrosserie weer een glad uiterlijk te geven, noot van de redactie) niet voldoende was." Het avontuur begint. Een monteur adviseert hem om alles uit elkaar te halen en te zandstralen. Het is een techniek om carrosserie-elementen te strippen, waardoor het voertuig zijn oorspronkelijke uiterlijk terugkrijgt.

Alleen wordt bij de demontage langzaam de omvang van de schade duidelijk. "Ze was niet in zo'n goede staat als ik dacht. Ik vond behoorlijk wat roest, vooral rond de wielkasten. Het is een ziekte van dit soort auto's . Ze was 57 jaar oud, je zou roest verwachten, maar dit was schokkend. De eigenaar vertelde me dat het in zijn eigen vocht zat, nou ja, ik ontdekte een heel ondoorzichtig vocht..." , roept Philippe uit, nog steeds ongelovig. Een voorbeeld: de achterkant van het chassis, iets verhoogd en niet gesloten, liet stilstaand water binnen. Een roestnest. Een monteur adviseerde hem zelfs, gezien de leeftijd van de auto, om hem te verkopen voor onderdelen.

Absoluut niet. De zeventiger toont veerkracht. De achterassen en aandrijfassen van de auto zijn in zeer slechte staat. Het probleem is dat ze bijna niet te demonteren zijn. "Ik heb via via iemand gevonden die, zoals ze dat noemen, 'met ijzer kan praten' en die ze weer los kon maken," vertelt hij dankbaar.

De tijd vliegt en de Triumph rijdt nog steeds niet. In januari 2025 legde hij zich er uiteindelijk bij neer dat hij een carrosseriebouwer moest inhuren om hem de laatste restauratie toe te vertrouwen: "Ik wilde er nog steeds mee rijden voordat ik stierf!" , vertrouwt hij toe. De werkzaamheden beginnen in januari 2024, maar de verrassingen blijven komen: "We moesten de bodem vervangen, de wielkasten, de kofferklep, de motorkap, een achterspoiler..." , somt Philippe op.

Wat het budget betreft, blijft hij liever vaag: "Op dit moment weet ik niet eens hoeveel het me in totaal heeft gekost. Ik heb de rekeningen, maar ik kijk er liever niet naar. Eerst hadden we het over 15.000 euro voor de carrosserie, toen 20.000, en nu zitten we op meer dan 30.000 euro inclusief arbeid", geeft hij toe, ontslag nemend.

Maar volgens hem is het geen vergeefs werk. Wat Philippe, naast de restauratie zelf, motiveert, is de unieke ervaring van het rijden in zo'n auto: "Je wordt er één mee. Je hoort de motor, je ruikt de hete olie, het hoort bij mijn jeugd", vertelt hij enthousiast. "Je voelt elke hobbel, elk gat. Er is geen rembekrachtiging of stuurbekrachtiging. Je moet rijden zoals ik op mijn zestiende motor reed " , voegt hij eraan toe. Deze authenticiteit wekt ook de interesse van het publiek: "Mensen zwaaien en applaudisseren als ze je zien rijden" . En dan is er een lichtpuntje aan het einde van de tunnel: Philippe heeft concrete plannen met zijn auto. " Ik zou graag in september 2025 een reisje naar de Spaanse kust maken, naar San Sebastian en Galicië . " De passie kent geen grenzen.