Schattenjacht in Puy du Fou: op zoek naar steeds reactionairdere propaganda

Terwijl de langste schattenjacht in Frankrijk, de Gouden Uil, een paar maanden geleden eindigde en daarbij de nodige controverse opleverde , kondigde park Puy du Fou op donderdag 22 mei de lancering van een eigen speurtocht aan: "Exkalibur". In het Vendée-park, gesticht door de traditionalistische katholieke Philippe de Villiers, kunt u het legendarische zwaard van Koning Arthur ontdekken. Het is gemaakt van goud en versierd met edelstenen, waarvan de waarde wordt geschat op 250.000 euro en het is verborgen in West-Europa. Terwijl schatzoekers en de media in de wolken zijn met dit nieuwe avontuur, is het vooral een nieuwe strategie van Puy du Fou om de herschrijving van de geschiedenis verder uit te breiden en er een instrument van reactionaire propaganda van te maken.

Het park, gesticht door de familie de Villiers, verwelkomt jaarlijks miljoenen bezoekers (2,34 in 2023, 2,5 in 2024 en 2,8 in 2024) en deelt zo zijn visie op de geschiedenis met veel (te veel) mensen. Het management van het park streeft er voortdurend naar om zijn invloed op het nationale verhaal te vergroten, met name internationaal. De oprichting van parken en shows geïnspireerd op Puy du Fou in Rusland, Spanje, Tunesië, Hongarije, Nederland, Japan, China en binnenkort ook in het Verenigd Koninkrijk en Brazilië... de globalisering van Puy du Fou en zijn visie op de geschiedenis evolueren steeds verder.

Deze aankondiging van een grote schattenjacht aan de hand van de Arthurlegende lijkt dan ook niets meer te zijn dan een nieuw propagandamiddel. Ter herinnering: Philippe de Villiers, de oprichter van het park en wiens zoon Nicolas de Villiers de huidige voorzitter van het park is, is een traditionalistische katholiek, monarchist en supporter van Éric Zemmour bij de presidentsverkiezingen van 2022. In het boek Le Puy du Faux, onderzoek naar een park dat de geschiedenis verdraait , tonen vier historici de talrijke fouten en anachronismen aan van een park dat toch aannemelijkheid zoekt zodra het een werkelijke gebeurtenis aankaart.

Historische benaderingen van objecten uit de populaire cultuur behoren niet tot het domein van het Vendée-park. Het werkelijke probleem met Puy du Fou is dat deze “fouten” willens en wetens een reactionair politiek project dienen. Voor mediëvist Florian Besson , specialiste in het oude Rome Pauline Ducret, historicus van de Franse Revolutie Guillaume Lancereau en 19e-eeuwdeskundige Mathilde Larrère wil het park aantonen dat Frankrijk voortdurend gered moet worden. Dit doen ze door middel van een gefantaseerde nationale roman en "een contrarevolutionaire en antimoderne lezing" die "de grandeur van het Franse koningshuis" en de "superioriteit van het katholicisme" promoot en "voortdurend anti-universalistische waarden inprent ".

Deze historici zijn niet de enigen die kritiek leveren op het park en de politieke ambities van de leiders ervan. Michel Vovelle, hoogleraar geschiedenis van de Franse Revolutie aan de universiteit Panthéon-Sorbonne en communistisch activist, beschrijft Puy du Fou als een "spectaculaire herziening van de Franse Revolutie" die een "terugblik op de wereld en een herinnering biedt die verre van onschuldig is." "Achter de vriendelijke sfeer van het recreatiepark aarzelt men niet om de Franse geschiedenis in te zetten voor politieke doeleinden" met "een specifiek project: dat van de ontwerper, een zekere Philippe de Villiers" , meent Guillaume Mazeau, specialist van de Franse Revolutie.

Patrick Boucheron, Jean-Clément Martin, Valérie Sottocasa, Jean-Clément Martin, Charles Suaud… Specialisten in de oude, middeleeuwse, moderne en hedendaagse geschiedenis staan ​​zeer kritisch tegenover het park en de visie op de geschiedenis die het uitdraagt. In 2022 zei Philippe de Villiers zelf dat hij een "culturele strijd" leidde en beweerde dat hij "via Le Puy meer ideeën had overgebracht" dan als presidentskandidaat.