Een strategische stilte

Het ontwerp van de grondwet van Quebec stuitte op totale onverschilligheid vanuit Ottawa. Radiostilte. Sommigen zullen zeggen, des te beter: de federale overheid heeft niets te maken met de binnenlandse aangelegenheden van Quebec. Anderen, die er meer klaar voor zijn, zullen deze stilte zien als een vorm van politieke berekening.
Waarom zou de regering-Carney de inwoners van Quebec vervreemden vanwege een project waar niet eens consensus over is in de Nationale Vergadering?
Uit de hand afgewezenZowel de PLQ, de PQ als Québec solidaire hebben de rode vlag gehesen. Hun voornaamste kritiek: het gebrek aan publieke consultatie. En ze hebben gelijk. Een grondwet is geen administratieve verordening. Het is de wet der wetten, de oprichtingstekst die van het volk moet komen, hun wil moet weerspiegelen en niet door een Raad van Ministers moet worden gedicteerd.
Zonder burgerforum, zonder publiek debat, zonder collectief eigenaarschap, wordt deze grondwet een simpele oefening in politieke communicatie. En daar komt het op neer: een project van nationale bevestiging zonder nationale steun is een lege huls.
De regering-Legal zit dus gevangen in haar eigen aanpak. De oppositiepartijen blokkeren het project niet omdat het te gedurfd is, maar omdat het te beperkt, te verticaal en te gehaast is. Ze gaan het werk vertragen, amendementen indienen en tijd rekken. Kortom, ze maken het langzaam kapot onder het mom van "het beter doen".
Als dit zo doorgaat, zou het project zomaar een natuurlijke dood kunnen sterven, zonder dat Ottawa er ook maar iets voor hoeft te doen.
De onmogelijke grapWat als de regering, geïrriteerd, besloot de kwestie te forceren en de grondwet met een spreekverbod aan te nemen? Dat zou niet alleen pijnlijk zijn, maar ook tragisch ironisch. Er wordt vaak aan herinnerd dat de Canadese grondwet van 1982 zonder toestemming aan Quebec werd opgelegd.
Stel je voor: meer dan 40 jaar later zou Quebec zichzelf zijn eigen grondwet opleggen zonder zijn bevolking te raadplegen. De symboliek zou verwoestend zijn.
LE Journal de Montreal