De Bétharram-affaire: François Bayrou, tussen aanvallen en "vergeten" tijdens zijn vijf uur durende hoorzitting in de Assemblee

Een marathonhoorzitting voor François Bayrou. De premier werd woensdag 14 mei ruim vijf uur lang verhoord door de onderzoekscommissie van de Nationale Assemblee naar de zaak van seksueel en fysiek geweld in Notre-Dame-de-Bétharram.

De regeringsleider heeft onder ede talloze aanvallen gedaan op de pers, de rebelse co-rapporteur Paul Vannier en klokkenluider Françoise Gullung. Ook François Bayrou pleitte voor "vergeten" tegenover deze commissie.

Toen hem in 1996, toen hij minister van Nationaal Onderwijs was, werd gevraagd naar het rapport van de academische inspectie waaruit disfuncties in Bétharram naar voren kwamen, zei François Bayrou dat hij "de voorwaarden vergeten was".

In dit rapport wordt vermeld dat er medio jaren negentig al een onderwijsinspectie op de school heeft plaatsgevonden . De inspectie concludeerde dat 'Notre-Dame-de-Bétharram geen school is waar leerlingen worden mishandeld.'

De missie werd bevolen nadat een CPE een leerling uit de vijfde klas een klap had gegeven. "Door een ongelukkige samenloop van omstandigheden heeft deze instelling zojuist moeilijke tijden doorgemaakt", zo licht het rapport verder toe. Deze "was een verademing voor mij, want ik was de voorwaarden vergeten."

"Ik had geen documenten of aantekeningen. Ik was volkomen hulpeloos", zei de regeringsleider woensdag.

Dit rapport was onderwerp van een debat tussen co-rapporteur Violette Spillebout, die "van mening is dat het een snel, oppervlakkig onderzoek is waarin voornamelijk leraren en leidinggevenden zijn geïnterviewd."

Voor de premier was het "een echte verificatie (...) met het verhoor van 20 personen tussen 9.30 en 18.00 uur."

Hij zei ook dat hij zich "niets" kon herinneren van zijn tijd bij de instelling of zijn tijd in het bestuur. Hij voegde daaraan toe dat "niemand zich iets meer dan 40 jaar kan herinneren".

De premier aarzelde niet om tijdens de hoorzitting een aantal personen ter verdediging aan te vallen. Hij stelde de werkzaamheden van deze parlementaire onderzoekscommissie rechtstreeks ter discussie. Volgens hem zijn de daar gemaakte opmerkingen, met name die van klokkenluider Françoise Gullung, niet te vinden in het online rapport van de Nationale Vergadering.

François Bayrou zei dat hij "twijfel zaaide over degenen die de rapporten opstelden" (de functionarissen van de Assemblee, noot van de redacteur) "en degenen die de acties van de regering controleren" door de onderzoekscommissie in te stellen.

Co-rapporteur Violette Spillebout verdedigde de onderzoekscommissie, die "niet bevooroordeeld is."

"We kunnen meningsverschillen hebben (...). Ik wil niet dat het werk van de onderzoekscommissie in twijfel wordt getrokken", antwoordde het Renaissance-parlementslid aan de regeringsleider.

Ze zei dat ze "140 mensen had geïnterviewd" en "talloze documenten had verzameld."

François Bayrou beschuldigde co-rapporteur Paul Vannier er ook van dat hij met zijn uitspraken "de realiteit verdraaide met elke interventie". De premier hield vol dat "zijn versie niet is veranderd" en dat de "uitspraken" van het rebelse parlementslid "bevooroordeeld" zijn. "Ik zal niet toestaan ​​dat de rapportagemethode floreert", verdedigde François Bayrou zich. Later beschuldigde de premier Paul Vannier er opnieuw van dat hij een "campagne" had geleid die hem "op de korrel" had genomen met als doel hem te "vernietigen".

De regeringsleider heeft de uitspraken van Françoise Gullung, voormalig lerares in de jaren negentig en klokkenluider in deze zaak, meermaals aangevallen. François Bayrou zei dat hij "bezoedeld" was door de "onder ede verzinsels" van zijn getuigenis voor deze onderzoekscommissie. Françoise Gullung beschreef een scène met Élisabeth Bayrou, de vrouw van François Bayrou, die daar catechismus gaf.

Ten slotte viel de premier Mediapart aan, ondanks het feit dat de commissie haar bevindingen baseerde op verschillende onderzoeken van de media. Een methode die door François Bayrou werd bekritiseerd, die 'bevooroordeelde informatie' aan de kaak stelde. De premier hekelde een ‘methode die erin bestaat Mediapart uit te bouwen tot een autoriteit van de Republiek.’

"Ik lees Mediapart niet, het is een kwestie van persoonlijke hygiëne, maak jij er maar de Bijbel en de profeten van!" betoogde François Bayrou.

Tegen het einde van zijn toespraak gaf François Bayrou aan dat het doel van deze hoorzitting was om hem "in het nauw te drijven en te dwingen af ​​te treden." "U hebt mij alleen maar ondervraagd over mezelf, mijn verantwoordelijkheid, wat ik wel of niet had gedaan, en het vermoeden dat ik had ingegrepen, een ondraaglijk vermoeden, in de zaak om pedofielen te beschermen. De hele hoorzitting draaide daar om", klaagde de premier. Laatstgenoemde gaf aan dat hij ‘liever had gezien dat we het over de slachtoffers hadden gehad’.

"Het ging maar om één ding, sorry dat ik dit triviaal zeg, en wel om mij in het nauw te drijven en mij tot aftreden te dwingen", klaagde de regeringsleider.

"Ben ik de verdachte in deze zaak? Ik heb je al tien keer horen zeggen 'wij zijn geen rechtbank'. Hoe gedraag je je nu? Je probeert een schandaal aan te wakkeren met methoden die (...) grof en zwak zijn," klaagde François Bayrou ook, zich richtend tot Paul Vannier.

Aan het einde van de hoorzitting noemde François Bayrou het "een bevrijdend moment" en feliciteerde hij zichzelf omdat hij "had aangetoond dat alles ongegrond was."