Na ruim twee maanden staking is de bittere overwinning van de schoonmaaksters van de Rijksfinanciën een feit

Door Raphael Ouptier
Gepubliceerd op
De stakers na het bereikte akkoord op 5 mei. FABRICE EGALIS
Verhaal : De werknemers van Maintenance Industrie, die parttime werken op verschillende Parijse locaties van de regionale directie van overheidsfinanciën, staken sinds 24 februari. Ze hebben hun management tot een terugtrekking gedwongen. Ze kregen overuren.
Op 5 mei stonden er ongeveer twintig op een klein plein in Parijs en zongen “We wonnen.” Het merendeel van hen zijn stakers, werkzaam bij het schoonmaak- en onderhoudsbedrijf Maintenance Industrie. Ze zijn laagopgeleid, vaak van buitenlandse afkomst en beheersen de Franse taal soms maar matig. Ze krijgen wel enige steun van de CGT en de Communistische Partij. Beschut tegen de straat door een lange zwarte poort vieren ze de overwinning en het einde van de staking dat ze zojuist hebben bereikt. Zij kregen overuren van hun werkgever. “Gemiddeld een uur per dag” en vooral de salarisverhoging die daarbij hoort. Deze werknemers zijn gewend om de toiletten, kantoren en gangen van de verschillende vestigingen van de Regionale Directie van de Overheidsfinanciën (DRFIP) schoon te maken. Ze zijn daar al meer dan twee maanden niet meer geweest.
De werknemers van Maintenance Industrie gingen op 24 februari in staking om te protesteren tegen het deeltijdwerk dat ze doen, waaraan ze onderworpen zijn. "Ik verdien maandelijks maar tussen de 600 en 660 euro. Dat is niet genoeg", zegt Djita, die al meer dan twintig jaar drie uur per dag bij de afdeling Openbare Financiën werkt. Als moeder van acht kinderen kan ze met dit lage inkomen niet rondkomen. "We klagen ook over de kwantiteit", zegt ze . Er zijn veel kantoren schoon te maken. Zoveel dat ik ze niet kan tellen. Dus organiseren we ons. We moeten technieken vinden. Als we thuiskomen, zijn we zo moe dat we paracetamol nemen." Het is niet de eerste keer dat schoonmaakpersoneel bij overheidsinstanties in staking gaat om hun werkomstandigheden aan te klagen: in 2020 hadden de schoonmakers van de Nationale Vergadering , die eveneens laaggekwalificeerd en vaak van buitenlandse afkomst waren, zich al gemobiliseerd.
Sinds het begin van het jaar zijn de ergernis en vermoeidheid van de stakers omgeslagen in koude woede. Ambtenaren, aangesloten bij de vakbond CGT, lieten hen weten dat hun aantal uren al anderhalf jaar geleden had moeten worden verhoogd. Voor het schoonmaken van de DRFIP-locaties wordt elke drie jaar een dienstverlener gekozen. In november 2023 is het tijd voor vernieuwing. Maintenance Industrie vervangt het vorige bedrijf, maar behoudt het zijn personeel. Werknemers veranderen van werkgever.
"Wij zijn hun slaven."Wat ze niet weten – en wat ze pas in januari 2025 zullen weten – is dat de opdracht die Maintenance Industrie heeft binnengehaald in waarde is verdubbeld ten opzichte van de vorige, en is gestegen tot € 3,2 miljoen. Volgens de CGT Public Finance Union zal het cijfer mondeling worden meegedeeld aan vertegenwoordigers van het personeel van het Regionaal Directoraat van Overheidsfinanciën door de directeur van Vastgoed en Logistiek, David Marie. In ruil daarvoor moet het aantal werkuren toenemen. Dat legt de DRFIP uit in een intern document van november 2023, dat “Le Nouvel Obs” heeft kunnen raadplegen. "De nieuwe schoonmaakmarkt […] resulteert in een 100% toename van het aantal schoonmaakuren en een hogere schoonmaakfrequentie", schrijft de publieke instantie. "De uren zouden verdubbelen, en de lonen zouden volgen. Niets is verdubbeld", zegt Fabrice Egalis, lid van vakbond CGT Overheidsfinanciën. "Tegelijkertijd moesten er meer administratieve ruimtes worden schoongemaakt en nam de werkdruk toe. Toch nam het bedrijf het geld aan en gaf niets aan de werknemers. Is de omvang van het in 2023 getekende contract verdubbeld ten opzichte van het vorige? Waarom was dit niet het geval met de werkuren van de medewerkers? Toen we contact opnamen met DRFIP en Maintenance Industrie, reageerden ze niet op onze vragen.
"Niemand heeft ons verteld dat ze meer geld hadden", legt Djita uit . Wij werken en hebben niets. Wij zijn hun slaven. Ik ben boos. Het zijn dieven. " We zijn er alleen maar om ze te helpen veel geld te verdienen", zegt Marie, die sinds 2001 op DRFIP-sites werkt. "Ze zien ons als uitschot. Toen ik hoorde [dat het contractbedrag was verhoogd] , schreeuwde ik. "Dit is niet normaal", zegt de vrouw die over een paar dagen haar 56e verjaardag viert.
En toen de staking eenmaal was begonnen, was de inmiddels bevestigde overwinning nog lang niet zeker. De vakbonden zijn verdeeld. In plaats van vakbond CGT Schoonmaak, die ervan wordt verdacht te soft te zijn voor werkgevers, zullen werknemers van Maintenance Industrie met vakbond CGT Overheidsfinanciën gaan onderhandelen. Wat het starten van discussies bemoeilijkt. "De directie van Maintenance Industrie wachtte tot het einde van de zesde week van de staking om een delegatie stakers te ontvangen en de baas wachtte tot de tiende week om hen te ontvangen", klaagt de CGT in een folder die enkele dagen voor het einde van de onderhandelingen werd verspreid.
Hoewel de wrok jegens hun werkgever na de onderhandelingen nog steeds groot was, werd deze gemaskeerd door een brede glimlach. Het protocol voor het einde van de staking, waar "Le Nouvel Obs" toegang toe heeft, bevestigt een verlenging van de werkuren voor alle stakers en een verhoging van 2,1% van het conventionele salaris. De stakers ontvangen bovendien een bonus van 60% van het salaris dat zij tijdens de staking niet hebben ontvangen. Sommige van hun eisen zijn echter niet ingewilligd. "Terwijl de stakers vanaf het begin een bonus van 25 euro eisten voor het reinigen van hun kleding, besloot het management om 50 cent bruto per maand te betalen voor een fulltimebaan", aldus vakbond CGT in een persbericht . De stakers weigerden de belediging van een gele patch te accepteren. »
Le Nouvel Observateur