Landes: in Pey heeft deze jonge fokker gekozen voor oude runderrassen en korte toeleveringsketens

Rémi Labescau, een jonge fokker die al zes jaar in het dorp woont, heeft ervoor gekozen om een ​​gemengde kudde Bordeaux- en Normandische koeien te houden. Hij geeft de voorkeur aan korte toeleveringsketens en strikt beheer.

Ervaren boeren, jongeren die een eigen bedrijf willen beginnen of willen diversifiëren: er kwamen ongeveer vijftien van hen naar de boerderij Libat in Pey op uitnodiging van de Vereniging voor de ontwikkeling van de landbouw- en plattelandsarbeid (Adear), vertegenwoordigd door Anne Leloup. Ook de Aquitaine Breed Conservatory en zijn drie vertegenwoordigers, die toezicht houden op de ontwikkeling en vooral de heropleving van een twintigtal verschillende oude rassen, waren op dinsdag 13 mei aanwezig bij Rémi Labescau, een jonge fokker die al zes jaar actief is op de familieboerderij die hij van zijn ouders heeft geërfd.

De belangstelling van de deelnemers voor het herstel van de kudde Bordeaux-runderen in Aquitanië – van enkele tientallen in de jaren zeventig tot bijna 600 nu – was duidelijk merkbaar. Hetzelfde geldt voor het Landes-schaap, dat nog steeds beïnvloed wordt door eeuwenoude kruisingen en waarvan het doel onduidelijker is: vlees? melk ? eco-begrazing?

Het is moeilijk om onderscheid te maken tussen ‘greenwashing’ en de noodzaak om plattelandsgebieden te behouden. Voor de Conservatorium staat voorop dat het dier terugkeert naar zijn natuurlijke leefomgeving.

Alle aanwezigen wachtten op het getuigenis van Rémi, amper dertig jaar oud, die zijn roeping plaatst in de familiale context, met zijn ups en downs, maar die ook wordt gedreven door sterke overtuigingen over het milieu en het behoud van de vitale plattelandsstructuur, met op de voorgrond een echt netwerk van talrijke boerderijen op mensenmaat. Rémi, die was opgeleid als landbouwkundig ingenieur, koos er daarom voor om leiding te geven aan een gemengde kudde Bordeaux-koeien. Deze koeien zijn goed te herkennen aan hun wit-zwarte vacht, zwarte kop, staart en benen met brede wit-zwarte banden of een witte vacht met zwarte vlekken, "gepikt" en met een wat levendig karakter. Ook de rustiger Normandische koeien behoorden tot de groep.

Hij besloot vooral om zich te bevrijden van de "lange circuits", die volgens hem niet erg rendabel waren, en zich te richten op de "korte circuits", die hem bovendien meer tijd gaven. En, geleid door een strikt administratief en boekhoudkundig beleid, koos hij ervoor om permanent in te spelen op economische uitdagingen.