Hoe erfelijkheid aanhoudende ongelijkheden tussen broers en zussen onthult

Françoise (de genoemde personen gaven hun achternaam niet) was een van de vijf broers en zussen. Ze realiseerde zich pas laat in haar leven dat zij en haar zus niet volledig gelijkwaardig waren opgevoed met hun drie broers. Het keerpunt kwam toen de erfenis kwam, na de dood van hun vader. "Het ouderlijk huis moest bij een mannelijke erfgenaam blijven , ", zegt de 77-jarige oud-arts. " Als het om volwassen zaken ging, zoals familiezaken, voelden mijn zus en ik ons ​​buitengesloten bij de beslissingen, en dat deed ons pijn."

Op papier zijn de wetten echter heel duidelijk als het om erfrecht gaat: sinds het Burgerlijk Wetboek van 1804 erven kinderen of hun afstammelingen hun voorouders in gelijke mate , " zonder onderscheid naar geslacht of eerstgeboorterecht". De hervorming van het erfrecht in 2001 versterkte deze belofte van gelijkheid door kinderen die buiten het huwelijk zijn geboren of niet zijn erkend, dezelfde erfrechten toe te kennen .

Toch worstelt de samenleving er in werkelijkheid mee om zich te bevrijden van de voorouderlijke mechanismen die een hiërarchie creëren tussen meisjes en jongens, tussen vrouwen en mannen, tussen broers en zussen. " Als het gaat om het delen van erfenissen, zien we genderongelijkheid terugkeren, samen met ongelijkheid in geboorterecht." merkt Kevin Diter op, docent sociologie aan de Universiteit van Lille.

Je hebt nog 80,67% van dit artikel te lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.