Robert Smith, leadzanger van The Cure, in 1996: "Mensen die zich in het zwart kleden en make-up dragen zoals ik, zijn geen echte fans."
Door Thierry Gandillot
Gepubliceerd op
Robert Smith in 1996. HERBIE KNOTT/REX FEATURES/SIPA
Als u zich abonneert, kunt u artikelen aanbieden aan uw dierbaren. En nog veel meer: u kunt ze ook bekijken en er commentaar op geven.
Abonnee
Archief In 1996 gaf de zanger van de groep The Cure een interview aan "Le Nouvel Observateur" ter gelegenheid van de release van het album "Wild Mood Swings". Na vier jaar afwezigheid sprak Robert Smith openhartig over de redenen voor deze pauze en over het creatieve proces van dit tiende album.
Om verder te gaan
Februari 1996. Het landschap van Bath verdwijnt onder de sneeuw. In het prachtige herenhuis uit de tijd van Hendrik VIII, gehuurd van actrice Jane Seymour, leggen Robert Smith en zijn team de laatste hand aan hun tiende album, "Wild Mood Swings". Zodra je de poort van het landhuis binnengaat, heerst er een gemoedelijke sfeer. Robert Smith, met zijn lippen bedekt met druipende aardbeienlippenstift, zijn ogen omrand met uitgeveegde Rimmel-stift en zijn haar in de war, zet een ghettoblaster neer in de besneeuwde tuin en stopt antieke camera's in de handen van de journalisten. " Is Tim Pope niet bezig met de opnames?" — Nee, deze keer ben jij het. » Lacht. De dag valt. Voor de open haard in de immense woonkamer staan zevenenveertig gitaren rechtop op hun voetstukken.
"Wish", jullie laatste album, het negende dat onder de naam Cure werd uitgebracht, dateert uit 1992. Vier jaar stilte is ongebruikelijk...Robert Smith Ja. Ik had genoeg van de groep. Ik was mezelf gaan haten, mijn stem, mijn bewegingen op het podium. Ik werd onstabiel. Dus besloot ik om normaal te worden. Aan het einde van de Wish Tour in 1992 keerde ik terug naar mijn geboortestad Sussex. Ik realiseerde me dat ik met mijn jeugdliefde getrouwd was...
Artikel gereserveerd voor abonnees.
InloggenWilt u meer lezen?
Al onze artikelen integraal vanaf €1
Of
Le Nouvel Observateur
