Redactioneel. De Niro/Depardieu, gekruiste lotsbestemmingen

Het zijn twee heilige monsters uit de filmwereld, twee legendes. De Italiaanse regisseur Bernardo Bertolucci bracht ze in 1976 samen in "1900", een groots historisch epos waarin het kleine boefje uit Châteauroux en de New Yorkse jongen uit Little Italy de show stelen. In het daaropvolgende decennium ontwikkelden Gérard Depardieu en Robert De Niro zich tot de twee meest vooraanstaande acteurs in de Franse cinema, de een voor de ander in het 'Nieuwe Hollywood' van Martin Scorsese en zijn soortgenoten. Twee wereldsterren van de 7e kunst, twee lotsbestemmingen die lange tijd parallel liepen, totdat hun paden naar roem in de schemering van hun carrières scheidden. Afgelopen dinsdag reikte het filmfestival van Cannes een erepalm uit aan de Amerikaan, die twee keer een Oscar won en in meer dan 100 films speelde. Enkele uren eerder had de Parijse strafrechtbank Gérard Depardieu schuldig bevonden aan aanranding van twee vrouwen tijdens de opnames van een film en hem veroordeeld tot een voorwaardelijke gevangenisstraf van 18 maanden. De acteur kondigde meteen aan in beroep te gaan. Tijdens de hoorzitting twee maanden geleden speelde Rappeneau's Cyrano zijn slechtste rol en bleef hij volharden in zijn ontkennings- en arrogante houding ten opzichte van de slachtoffers. #MeToo en de vrijheid van meningsuiting voor vrouwen hebben de overhand gekregen op deze luidruchtige man, die zich door zijn overwinningen uiteindelijk almachtig en onaantastbaar had gevoeld. Depardieu is nog steeds een groot acteur, maar de realiteit is belangrijker dan fictie. Wij zullen hem herinneren als een trieste, vulgaire man, maar ook als een filmgenie. Robert de Niro zal zowel in de stad als op het scherm een ​​bepaald idee van cool en klasse blijven belichamen. Eén heilig monster op de aarde, het andere aan het firmament. Alvast een schets van een scenario...