Op het filmfestival van Cannes behandelt Diego Céspedes de aidsjaren in Chili in de jaren tachtig

EEN BEPAALDE BLIK

Hij heeft de aidsjaren, de komst van het virus en de dood die de homogemeenschap geleidelijk decimeerde, niet meegemaakt. Diego Céspedes werd in 1995 geboren in Santiago, Chili en is daarvoor nog iets te jong. Maar zijn moeder voedde hem op met een angstaanjagende angst voor ziektes en was getraumatiseerd door het verlies dat ze had meegemaakt. Deze vrouw, een verkoopster, en haar man, die als schoolbuschauffeur werkte in de armste buitenwijken van Santiago, openden een kapsalon. In de jaren tachtig vielen de werknemers, van wie de meesten homoseksueel waren, één voor één ten prooi aan de slavernij.

Pas later, toen hij zelf ontdekte dat hij zich tot mannen aangetrokken voelde en hij de homoseksuele gemeenschap van Santiago begon te bezoeken, waar hij HIV-positieve mensen ontmoette, begreep Diego Céspedes de realiteit van de ziekte beter. "Ik heb een breder spectrum kunnen bekijken, ik heb het slechte imago van deze mensen kunnen zien, maar ook de mooiste kant van hun persoonlijkheid", vertelde de jonge regisseur op woensdag 14 mei in Cannes, nog steeds moe van de jetlag, aan de vooravond van de presentatie van zijn eerste speelfilm, The Mysterious Gaze of the Pink Flamingo (releasedatum onbekend) in Un Certain Regard.

U moet nog 75,34% van dit artikel lezen. De rest is gereserveerd voor abonnees.