Fleetwood Mac, wanneer authenticiteit tijdloos maakt

"Als iemand van onze planeet vijftig jaar geleden terug in de tijd zou reizen naar het heden, zou hij waarschijnlijk verbaasd zijn om de alomtegenwoordigheid van Fleetwood Mac te zien wanneer hij het Verenigd Koninkrijk vandaag de dag bezoekt." schreef The Guardian eind mei.

De zomer sprak deze observatie niet tegen: Fleetwood Mac was overal, en niet alleen dankzij de TikTok-video's die onvermoeibaar hun hit Dreams coverden.

"Geen enkele andere band scoort zo hoog in de hitlijsten" als zij en hun album Rumours (1977), verzekert Forbes .

"De meeste grote legendarische bands brengen meestal gewoon een compilatie van hun grootste hits uit," maar Fleetwood Mac niet.

De Britse poprockgroep kan bogen op meerdere compilaties bovenaan de hitlijsten dankzij zeer trouwe (en talrijke) fans, verzekert de Amerikaanse site.

Op 8 augustus kreeg Fleetwood Mac, hun ^tiende album (1975), dat hen naar de top had gestuwd, “de eer om, ter ere van zijn ^50-jarig jubileum, opnieuw te worden uitgebracht in een luxe vinylversie”, aldus The New York Times .

“Na een halve eeuw schittert hun muziek nog steeds in al zijn pracht”, verzekert hij, terwijl hij het album omschrijft als “wonder, de vrucht van gelukkig toeval en perfectionisme”.

Toch is de groep een van de groepen die het vaakst op het punt van uit elkaar gaan staat. De eenheid van de groep wordt voortdurend op de proef gesteld door romantische conflicten tussen de leden en allerlei vormen van drugsmisbruik.

In totaal zijn er elf reformaties geweest. Hoe kunnen we deze lange levensduur verklaren?

"Dat komt deels door de blijvende echo van het verhaal dat op het album wordt verteld: twee koppels die elkaar uit elkaar scheuren en hun hart luchten via geluidsopnames", analyseert The Guardian.

Fans waren nieuwsgierig naar de romantische avonturen van de band en konden zich gemakkelijk identificeren met de bandleden. Een recept dat tot op de dag van vandaag werkt.

Fleetwood Mac en hun album Rumours uit 1977 zijn al decennia lang het onderwerp van eindeloze imitatie. Ze hebben generaties bands en producers laten zien hoe ze zang kunnen combineren en gitaren kunnen laten schitteren.

Naarmate de band door de jaren heen veranderde, is hun doelgroep veranderd. Van een publiek dat in 2000 voornamelijk uit oudere stellen bestond, trokken ze "een verrassend groot aantal jonge vrouwen" aan tijdens hun laatste openbare concert in Londen, in het Wembley Stadium, in 2019. merkt The Guardian op.

Het Britse dagblad citeert in dit verband de Canadese muzikante Tamara Lindeman, die de centrale rol van de twee vrouwelijke figuren in de groep benadrukt.

Zowel Stevie Nicks als Christine McVie schreven buitengewone hits. Je zou kunnen zeggen dat de band in veel opzichten werd geleid door deze vrouwen met zeer krachtige stemmen, die uitstekende songwriters waren van nummers die nog steeds resoneren.

Tamara Lindeman bij The Guardian

Dat geldt in het bijzonder voor Stevie Nicks, die in haar liedjes veel vertelt over ‘haar tumultueuze relatie met zangeres en gitariste Lindsey Buckingham’ en die de laatste jaren een ‘echte hartenbreker’ is geworden.

Tamara Lindeman beschrijft haar als een “sentimentele superheldin” die niet bang is om zichzelf kwetsbaar op te stellen maar toch “krachtig” blijft.

Bovenal is de band erin geslaagd om in de schijnwerpers te blijven, of het nu gaat om "de lange maanden op tournee" tijdens de tournees, of door het vermijden van riskante nieuwe releases. "De focus heeft altijd stevig op het verleden gelegen", zegt het Londense dagblad.

Tweeënhalf jaar na de dood van Christine McVie "zijn ze nog steeds de populairste band voor ouderen", concludeert hij.

Stevie Nicks heeft voorlopig geen plannen om uit de schijnwerpers te stappen. Op 19 september verschijnt Buckingham Nicks (1973), zijn gezamenlijke album met zijn voormalige partner Lindsey Buckingham, voor het eerst opnieuw, vijf decennia na de oorspronkelijke release. Fans, opgelet!