Bérénice Pichat wint de Boekverkopersprijs 2025

De Boekverkopersprijs 2025 werd op donderdag 15 mei toegekend aan Bérénice Pichat voor haar roman “La Petite Bonne” (Les Avrils). "Toen we het ontdekten, wisten we meteen dat het een van die zeldzame teksten zou zijn waarvan het lezen een diepe indruk achterlaat ", legt Nathalie Iris, voorzitter van de prijs, uit. Het feit is dat “La Petite Bonne” sinds de release [in augustus 2024, noot van de redacteur] enorm heeft geprofiteerd van mond-tot-mondreclame van boekhandelaren en lezers. Deze zeer originele tekst, die met grote menselijkheid het dagelijks leven van een ‘gebroken gezicht’ en de menselijke relaties die daaruit voortvloeien, beschrijft, verdiende ongetwijfeld de Prijs van de Bibliotheken. Wij zijn er heel blij mee. »

De Prix des Libraires werd in 1955 opgericht en viert dit jaar haar 70-jarig jubileum. Elk jaar beloont de prijs een Franstalige roman. Een eerste permanente jury, bestaande uit twaalf boekverkopers, selecteert aan het begin van het jaar de boeken. Vervolgens worden alle onafhankelijke boekverkopers in Frankrijk uitgenodigd om te stemmen. Aan deze editie namen meer dan 1.000 mensen deel. De vijf finalisten waren: "The Eye of the Partridge" van Christian Astolfi (Le Bruit du Monde), "So It's Good" van Clémentine Mélois (L'Arbalète/Gallimard), "Crossing the Mountains, and Coming to Be Born Here" van Marie Pavlenko (Les Escales), "Ilaria or the Conquest of Disobedience" van Gabriella Zalapì (Zoé) en "The Little Maid" van Bérénice Pichat. Het is de opvolger van "What I Know About You" (Philippe Rey) van Eric Chacour, dat in 2024 werd gekroond .

Bérénice Pichat, een onderwijzeres in Le Havre met een passie voor geschiedenis, beschrijft in haar vierde boek de intieme gevolgen van de Grote Oorlog in Frankrijk in de jaren dertig. Van de roman zijn meer dan 40.000 exemplaren verkocht. Dit is wat onze vriendin Anne Crignon erover zei toen het aan het begin van het literaire seizoen 2024 uitkwam: " In dit fascinerende boek gebeurt niets volgens de conventie. Het dienstmeisje heeft karakter. Wat ze ziet van dit gebroken gezicht, huilend en luisterend naar Mozart op dat verbazingwekkende en magische ding dat de grammofoon is, drijft haar ertoe de ramen van haar kamer, die een graftombe is geworden, open te gooien. Hem zo vernederd voelen tijdens het wassen brengt hem op een waanzinnig idee. Haar jurk uittrekken. Ook naakt zijn. Haar lichaam tonen, gemarteld door een gewelddadige echtgenoot. Hier zijn ze, beiden eenvoudige mensen die de schijn hebben overwonnen, samengebracht door muziek en een lot dat hen heeft gekweld. Bérénice Pichat heeft talent. De afwisseling van vrije verzen en proza ​​klinkt overal even sterk. Er verschijnen dit najaar een aantal opmerkelijke romans. "La Petite Bonne" is, voor de auteur van deze regels, de mooiste van allemaal."

Lees ook

Goede bladeren “La Petite Bonne” van Bérénice Pichat: een gebroken gezicht. Goed nieuws. Een pistool