Vertel me nog meer verhalen, Javi!

Soms stuurt Javi Dale me een WhatsApp of een e-mail, of hij zoekt me op in de nieuwsredactie. En elke keer als dat gebeurt, maakt het me blij, omdat zijn bericht of bezoek gepaard gaat met een cadeautje.

Javi Dale vertelt mij verhalen.

Soms praat hij met me over basketbal. Hij vertelt me ​​het verhaal van een NBA-speler die tientallen jaren geleden een geweldige speler was en nu een gebroken, schuldenbeladen speelgoed is. Hij stelt voor dat ik het onderwerp een nieuwe draai geef, en ik luister en gehoorzaam: als hij ergens op wedt, zit Javi Dale er helemaal naast.

Gisteren vertelde hij mij over tennis.

Via een e-mail raadde hij mij aan om onderzoek te doen naar Oliver Tarvet.

Het idee kwam als een lopend vuurtje bij me op, want vandaag, terwijl u deze column leest, neemt Oliver Tarvet het op tegen Carlos Alcaraz op Wimbledon.

Lezer, laten we onze maskers afzetten.

Wij zijn niet Javi Dale. En daarom hadden noch jij noch ik tot nu toe van Tarvet gehoord, en terecht: met zijn 21 jaar is hij amper de 733ste ter wereld. En over het algemeen gaat de mainstream media niet dieper in op die details.

Javi Dale vertelt mij dat Oliver Tarvet € 114.000 heeft geweigerd om het vandaag tegen Alcaraz op te nemen.

Puur statistisch gezien zou Tarvet gewoon een Stakhanov-tennisser zijn, een slachtoffer met weinig kans. Een ander slachtoffer, hypothetisch verscheurd door Alcaraz, de kannibaal-tennisser, de Murcian die Dzumhur, Marozsan of Rinderknech verslindt.

Lees ook Alcaraz, dit is lijden Sergio Heredia

Een ander ding is zijn verhaal, dat van Oliver Tarvet, bedoel ik.

Tegenwoordig werkt zijn amateurstatus tegen hem: om te spelen in de tweede ronde van Wimbledon moest Oliver Tarvet 114.000 euro opgeven, geld dat hij met zijn eigen zweet, inspanning en tranen had verdiend door vier partijen te winnen, waarvan drie in de kwalificatieronde en de eerste ronde van het hoofdtoernooi, deze keer tegen Leandro Riedi met 6-4.

Het blijkt dat Oliver Tarvet, een Brit die thuis speelt en een uitnodiging voor het toernooi heeft gekregen, Communicatie en Marketing studeert aan de Universiteit van San Diego en meedoet aan de NCAA. De NCAA, de overkoepelende organisatie voor amateursporters, verbiedt haar deelnemers om meer dan 8.400 euro per jaar te verdienen: alles wat daarboven uitkomt, moet worden terugbetaald.

Tegenwoordig geniet Tarvet dus van roem, maar niet van geld, een omstandigheid die hem weinig kan schelen, want hij speelt vermoedelijk tennis om gelukkig te zijn, niet om miljonair te worden. Dat is immers wat veel van ons gewone stervelingen doen, de meesten van ons: we werken om gelukkig te zijn, niet voor geld, toch?