Matteo Berrettini's tranen in zijn ogen bij de Rome Masters 1000: "Ik hoop dat ik mezelf niet gebroken heb."

Er zijn weinig verhalen uit het ATP- circuit die zo wreed zijn als dat van Matteo Berrettini tijdens de Masters 1000 in Rome dit jaar, zijn thuistoernooi, waar hij zich huilend van terugtrok vanwege ernstige buikpijn, een kwaal waar hij al veel te lang last van had. De lokale speler vraagt ​​zich nu alleen nog af of de pauze wel "op tijd" komt, omdat hij bang is dat hij zijn spierweefsel heeft "verwoest" .

De Italiaan gaf zich op in zijn partij tegen de Noor Casper Ruud in de derde ronde van de Rome Masters 1000. Hij verloor de eerste set met 7-5 en de eerste twee games van de tweede ronde.

De in Rome geboren Berrettini had sinds 2021 niet meer thuis gespeeld . Hij keerde in stijl terug en voelde de genegenheid van de Italiaanse fans op het centercourt tijdens zijn debuut, waar hij de Engelsman Jacob Fearnley versloeg.

Nadat hij zondag met zijn broer Jacopo dubbelde, een wedstrijd die hij verloor van zijn landgenoten Lorenzo Sonego en Lorenzo Musetti, moest hij zich echter vanwege spierklachten opgeven in de derde ronde van het hoofdtoernooi tegen Ruud.

Dat deed hij in de tweede game van de tweede set, na een enorm spannende beginset die werd beslist door een break van Ruud die een tiebreak voorkwam.

De Italiaan trok zich twee weken geleden, in dezelfde ronde, terug uit het toernooi in Madrid vanwege buikklachten. Hij gaf toe dat dit de reden was voor zijn opgave in Italië.

"Toen ik gisteren wakker werd, besefte ik dat het moeilijk was . De liefde voor dit toernooi, voor de stad, en mijn broer (dubbelpartner) dwongen me om tot het einde te blijven spelen. Vandaag, tot tien minuten voor de wedstrijd, dacht ik dat ik het niet kon, maar ik was verrast door hoe mijn lichaam reageerde. Tot ik weer een steek voelde en niet meer verder kon met de wedstrijd," legde hij uit tijdens een persconferentie.

Ik weet niet wat er met mijn spieren aan de hand is.

"Ik wilde niet met pensioen, maar ik weet wat er gebeurt als ik doorga: ik moet drie maanden ziek zijn, en daar heb ik geen zin in. Ik hoop dat ik op tijd gestopt ben; ik denk niet dat ik mezelf kapot heb gemaakt . Ik weet niet wat er mis is met mijn schuine buikspieren," besloot hij.