Juan González Marokko en het WK: "We willen dat Spanje ziet dat de Leeuwinnen niet opgeven."

Er zijn nog maar een paar uur te gaan tot Spanje's debuut tegen Nieuw-Zeeland op het WK rugby voor vrouwen in Engeland. Juan González Marruecos heeft dit jaar onvermoeibaar gewerkt met de 32 Leeuwinnen die aan het toernooi deelnemen. Hij vraagt ​​maar één ding van zijn spelers: "We willen dat mensen een team zien dat nooit opgeeft."

VRAAG: Drie jaar als bondscoach van het nationale team en de vier jaar daarvoor in de technische staf vormen een goede inleiding voor een nauwkeurige analyse van de gezondheid van het Spaanse vrouwenrugby.

ANTWOORD: Ik zou zeggen dat het over het algemeen groeit. Er was een periode van aanzienlijke onzekerheid tijdens Covid, toen alle contactsporten aanzienlijk beperkt waren, hoewel ik het gevoel heb dat het daarna begon te groeien. Dit is ook geholpen door de oprichting in de afgelopen jaren van een structuur met topsportgebieden en meer investeringen in de ontwikkeling van jong talent via academies.

V. En wat waren die doelstellingen?

A. Nou, voor mij was het bijvoorbeeld heel belangrijk dat we zonder blessures zouden eindigen, gezien de enorme fysieke verschillen tussen de twee teams, en dat het team tevreden naar huis ging.

V. Maar dit soort dingen kunnen uiteindelijk het moreel van de spelers ondermijnen.

A. De realiteit is dat er een enorm verschil is tussen onze nationale ploeg en een team dat thuis het WK wil winnen. We mogen niet vergeten dat Spanje zich net niet had gekwalificeerd voor het laatste WK en net een finale had verloren. Als we hadden verwacht Engeland te verslaan, hadden we ons misschien verslagen gevoeld. Maar ik herhaal: we zitten vandaag op twee verschillende niveaus.

V. Een andere realiteit is dat het jaar voor Las Leonas zeer goed was begonnen, na het achtste opeenvolgende Europees kampioenschap. Moeten we dan optimistischer zijn?

A. Ik denk het wel. We hebben een heel jong team. Aan het begin van dit seizoen was meer dan de helft van de vorige selectie gestopt en kwam er een groep spelers tussen de 18 en 20 jaar bij. In deze laatste fase zijn er andere spelers van die leeftijd bijgekomen, aangevoerd door een aantal iets meer ervaren aanvoerders die erin geslaagd zijn Spanje aan de top van de Europese competities te houden, als we de Six Nations niet meetellen.

V. Van buitenaf gezien lijkt het erop dat Spanje geen noemenswaardige rivalen heeft, afgezien van de teams die u noemde en die niet aan het EK deelnemen.

A. Nou, dat is niet het geval. Drie jaar geleden herinner ik me dat we Nederland met 80 punten versloegen, maar nu is het veel moeilijker voor ons, wat positief is, want het is een land dat de laatste jaren echt een stap vooruit heeft gezet en het erg goed doet. Dat vereist ook dat we blijven verbeteren en niet opgeven. Er zijn andere teams die zich ook inzetten voor topsportrugby, zoals Brazilië. En dan is er nog Portugal, dat ons, met minder investeringen maar een sterke wil om te verbeteren, scherp houdt.

V. Toen de officiële presentatie werd gehouden van de meisjes die naar het WK zouden gaan, merkte RFER-voorzitter Juan Carlos Martín op dat er een neiging bestaat om de successen van vrouwenrugby te onderschatten .

A. Ik deel die mening. We moeten de titels die we hebben gewonnen, koesteren. Een EK van vijf jaar geleden is niet hetzelfde als dat wat we net gewonnen hebben. Daarom verdient deze groep jonge spelers deze erkenning, gezien de trots die gepaard gaat met Europees kampioen zijn.

V. Is het niet een beetje riskant om slechts vier spelers met WK-ervaring mee te nemen naar een WK?

A. Houd er rekening mee dat het laatste WK waaraan we deelnamen in 2017 was, en dat in die acht jaar veel speelsters met pensioen zijn gegaan. Dat is heel gebruikelijk in het vrouwenrugby. Vrouwen kunnen met 28 jaar met pensioen gaan, net wanneer ze de belangrijkste periode van volwassenheid in hun sportcarrière ingaan, terwijl mannen hun pensioen veel langer kunnen verlengen.

V. En dat?

A. Op internationaal niveau zijn de speelsters professionals, en velen spelen in Frankrijk of Engeland met contracten die hen de mogelijkheid bieden om na hun 30e hun laatste fase als topsporter te bereiken. Dit is meestal niet het geval voor vrouwen. In Spanje komt een speelster, wanneer ze haar carrière beëindigt en vervolgens haar masterdiploma behaalt, op 25- of 26-jarige leeftijd op de arbeidsmarkt en vindt ze het erg moeilijk om topsport te combineren met haar werk, omdat ze veel vrije dagen moet opnemen en haar vakantiedagen moet opofferen als ze trainingskampen of wedstrijden wil bijwonen.

V. Het lijkt erop dat er op korte termijn geen eenvoudige oplossing is.

A. Daarom hebben we zo'n jong team. Dat kan ook heel positief zijn, omdat we met ze kunnen werken en ze kunnen helpen zich te verbeteren. De uitdaging is nu om ervoor te zorgen dat ze zich tot het einde van hun sportcarrière blijven inzetten voor rugby. Bijvoorbeeld, als een meisje geneeskunde studeert en zich vervolgens aanmeldt voor de MIR (Members of the National Team), moet ze hard werken en daar veel uren in steken, dus op haar 25e moet ze een belangrijke beslissing nemen. Er zijn echter speelsters die dit al bereiken omdat ze in Engeland of Frankrijk zijn gaan spelen, waar ze hun werk met de club kunnen combineren.

V. Bent u tevreden over de voorbereiding van de spelers om met vertrouwen aan dit WK te beginnen?

A. Ja. Het was zeker het beste wat we ooit gehad hebben.

V. Nou, de drie nederlagen tijdens de laatste Aziatische tour zijn een behoorlijk teleurstellend resultaat…

A. Ik zou het woord 'teleurstellend' niet gebruiken. Deze groep heeft nog nooit een team hoger op de ranglijst verslagen. We waren er vorig jaar in Valladolid heel dichtbij tegen Zuid-Afrika, toen we een kans op de overwinning misten.

V. Japan staat slechts één plaats boven Zuid-Afrika op de wereldranglijst rugby.

A. De eerste wedstrijd tegen hen was erg goed. Met nog minder dan 20 minuten te gaan stonden we voor op het scorebord, maar toen maakten we twee kinderachtige fouten die ons duur kwamen te staan. We probeerden die fouten in de tweede wedstrijd recht te zetten, waar een samenloop van omstandigheden alles beïnvloedde. In de openingsminuten maakten we veel overtredingen, kregen we twee rode kaarten en moesten we twee andere spelers wisselen. Desondanks verdedigden we fantastisch. Het klopt dat we hoge verwachtingen hadden van de tweede wedstrijd en graag beter hadden gepresteerd, maar de waarheid is dat de angst de overhand kreeg.

P. Je lijkt erg tevreden met het werk dat de meisjes de afgelopen maanden hebben verricht.

A. We hebben een fantastische groep die graag hun prestaties wil verbeteren en de fans wil inspireren om naar hen te kijken en hen in het spel te betrekken. Het is een zeer gepassioneerde groep vol enthousiasme en verdient alle goede dingen die hun kant op komen voor het fantastische werk dat ze hebben geleverd. Het team heeft er alle vertrouwen in dat ze hun doelen zullen bereiken, omdat we ons verantwoordelijk voelen om het goed te doen, en het ontbreekt ons niet aan ambitie.

V: De eerste wedstrijd van de Lionesses is op 24 augustus tegen Nieuw-Zeeland, een andere titelkandidaat. Is er ruimte voor verrassingen?

A. We moeten de wedstrijd benaderen als een team dat het veld opgaat om kleine gevechten rond onze doelpunten te winnen en gedurende de 80 minuten laten zien dat we vechtend en strijdend in de wedstrijd zitten. We willen aan het eind van de dag, als we naar het scorebord kijken, kunnen zeggen dat we trots zijn op wat we hebben gedaan, ongeacht de uitslag. We willen dat mensen een team zien dat nooit opgeeft.

V. Je hebt Ierland vier jaar geleden al verslagen in de kwalificatie voor het WK in Nieuw-Zeeland. Kun je die prestatie herhalen?

A. Ierland is een land dat zijn aanpak van vrouwenvoetbal in vier jaar tijd heeft veranderd. In de hoogste competitie ter wereld verloren we nipt een wedstrijd waarin we de hele tijd domineerden, en ze versloegen ons in de finale. In twee jaar tijd hebben ze een interne verandering doorgevoerd, hun speelsters en technische staf geprofessionaliseerd, en ze hebben ook meisjes teruggehaald die nog niet eerder voor het nationale team hadden gespeeld. We hebben het gevoel dat we ze kunnen aanpakken, wetende dat ze een spectaculaire fysieke verandering hebben doorgevoerd. Dat betekent niet dat we ze geen angst kunnen aanjagen. We zullen zien hoe we presteren in de laatste minuten van die wedstrijd.

V. Komt er een revanchewedstrijd tegen Japan?

A. Het enige wat ik kan zeggen is dat we er met groot enthousiasme voor gaan.

P. Ja, maar we lopen nog steeds één of meerdere stappen achter op de grootmachten...

A. We lopen duidelijk behoorlijk achter op sommige teams die dit WK willen winnen. Dat zag je ook in de laatste wedstrijd tegen Engeland. Dat is een feit.

V. Maar een vriendschappelijke wedstrijd met 90 punten (97-7) verliezen een maand voor de start van het WK is toch wel zorgwekkend.

A. Het was niet de bedoeling dat die wedstrijd zo zou verlopen. Er was afgesproken dat we tegen het tweede team van Engeland zouden spelen, maar we kwamen erachter dat de basisopstelling de opstelling was die gespeeld had. Uiteindelijk stonden we voor de uitdaging om het op te nemen tegen een groep met veel van de beste spelers ter wereld, en we benaderden die met heel specifieke doelen; we wisten wie de tegenstander was. We zullen er met groot enthousiasme achteraan gaan.