Deskundigen zeggen dat het pausschap van Prevost de erfenis van Franciscus zal voortzetten

De verkiezing van Leo XIV als nieuwe paus van de Katholieke Kerk wordt door het Vaticaan gezien als een krachtige boodschap over de toekomst van de Kerk. Ondanks dat hij in de Verenigde Staten geboren is, wordt hij gezien als een priester 'met een Latijns hart'. In tegenstelling tot zijn landgenoten (die vooral bekend stonden om hun verzet tegen het pausschap van Franciscus), viel de nieuwe paus op door zijn nauwe banden met Argentinië.

Analisten noemen hem daarom al een paus die een groot deel van de erfenis van Bergoglio zal voortzetten, nadat hij hem had aangesteld als hoofd van het Dicasterie voor Bisschoppen, met wie hij voortdurend contact onderhield.

"Zijn eerste boodschap was nauw verbonden met vrede. In dit geval weerspiegelt de paus de eenheid van de universele Kerk, omdat hij afkomstig is van de Romeinse Curie, waar dit centraal staat. Er zal dus sprake zijn van continuïteit in veel van paus Franciscus' boodschappen, maar hij zal er zijn eigen stempel op drukken," aldus Mgr. Héctor Henao, een van de belangrijkste leiders van de katholieke kerk in Colombia.

Door zijn positie werd hij de belangrijkste adviseur van de overleden paus bij de benoeming van bisschoppen over de hele wereld. Hij is dan ook al bekend met het bestuurlijke werk van het Vaticaan en de stijl van zijn voorganger. De afgelopen dagen heeft hij in zijn toespraken op congressen en persconferenties voorafgaand aan het begin van het conclaaf opgeroepen tot een "synodale Kerk die altijd naastenliefde en nabijheid zoekt bij hen die lijden", precies zoals Bergoglio dat destijds had bepleit.

Om deze reden, voor Mons. Henao, de plaatsvervanger van Christus, zou de Kerk ertoe aanzetten zich "te wijden aan dialoog, begrip en harmonie tussen de volkeren van de wereld. Bovendien hanteert hij een belangrijk motto: 'samen op weg' als volk, wat zijn pastorale karakter en zijn ervaring in Peru weerspiegelt."

Maar ondanks zijn overeenkomsten met Franciscus, wordt hij gezien als iemand met een veel nuchterdere en verzoeningsgezindere houding. Ook staat hij gematigder tegenover controversiële kwesties, wat ongetwijfeld een bepalende factor zal zijn geweest bij zijn verkiezing. Zijn pastorale en missionaire profiel (een vrome Augustijn en voormalig opperhoofd van de Orde van de Heilige Augustinus) heeft hem ook in staat gesteld bruggen te bouwen met Latijns-Amerika en overal ter wereld contacten te leggen. Dit is een belangrijk aspect in het streven van de Kerk naar eenheid, nadat er tijdens de Argentijnse periode grote controverses ontstonden tussen de paus en conservatievere bisschoppen en kardinalen, met name in de Verenigde Staten, waar Leo XIV vandaan komt.

Vaticaandeskundige Óscar Elizalde is hiervan overtuigd en benadrukt dat zijn missionaire profiel in deze "gezamenlijke reis" naar verwachting doorslaggevend zal zijn: "Hij is niet naïef. Hij begrijpt de realiteit van de wereld. Hij reisde de wereld rond toen hij algemeen overste van de Augustijnen was, een positie met maximale verantwoordelijkheid. Hij komt uit een religieuze congregatie, en dat is een zeer interessant teken van wat hij aan de Kerk zal bijdragen, gezien zijn gevoeligheid voor sociale rechtvaardigheid. De Orde van Sint-Augustinus is een orde met onderwijscentra en universiteiten en werkt samen met gemeenschappen."

Isabel Corpas, doctor in de theologie, verklaarde: "Hij zal geen structurele veranderingen in de Kerk aanbrengen; hij zal het voorbeeld van Franciscus volgen. Hij zal reageren op technologische vooruitgang en kunstmatige intelligentie."

Een van de meest opvallende aspecten van het gedachtegoed van Leo XIV betreft gendergelijkheid en het gezin. In 2019 sprak hij zich uit voor 100 procent gelijke behandeling van mannen en vrouwen, maar hij was duidelijk: "we zijn ervan overtuigd dat het belangrijk is om het gezin te bevorderen als een wezenlijk onderdeel van de samenleving, en niet om het gezin te vernietigen zoals dat traditioneel wordt beschouwd: een man en een vrouw die van elkaar houden en toegewijd zijn."

Hoewel Prevost eerder al vragen stelde over homoseksuele relaties, heeft hij ook in andere kwesties een progressief standpunt ingenomen, zoals toen hij leiding gaf aan een van de grote hervormingen van Franciscus, waarbij drie vrouwen werden toegelaten tot de kieskring die beslist over de benoeming van bisschoppen. Dit was een belangrijke stap in de richting van gendergelijkheid in de kerk.