Psychologenpraktijk: "Mijn dochter verloor haar partner toen ze 16 was. Haar zo zien, maakt me kapot. Haar leven is een achtbaan. Hoe kan ik haar helpen?"

U kunt nu de nieuwste aflevering van de Psychologiekliniek lezen, die 20minutos wil gebruiken om eventuele vragen of problemen op te lossen die lezers ervaren (met vrienden, partners, familie, op het werk, enz.).

Hier zijn de antwoorden die onze expert, Mª Jesús Álava Reyes, in deze aflevering gaf.

Woede en angst

VRAAG: Ik ben een vrouw. Ik slik al zes weken anderhalve angstremmende pil voor ernstige angst, samen met een antidepressivum. De psychiater heeft me echter verteld dat ik er geleidelijk mee moet stoppen. Ze zegt dat ik op deze manier geen last zal hebben van ontwenningsverschijnselen, maar ik voel me niet goed. Soms voel ik me boos en angstig, maar ik weet niet zeker of dat echt zo is of dat ik het alleen maar aanwakker met mijn gedachten, in de veronderstelling dat de angst zonder pillen terugkomt. L.F.

ANTWOORD VAN EEN DESKUNDIGE : Het is belangrijk om de instructies van uw psychiater op te volgen. Als hij/zij heeft vastgesteld dat u geleidelijk kunt stoppen met de medicatie, probeer dan zijn/haar advies op te volgen. Angst wordt vaak veroorzaakt door onze innerlijke gedachten, door de manier waarop we ons leven ervaren. Deze gedachten zijn de oorzaak van de emoties die ons zoveel angst kunnen bezorgen.

In uw geval zou het waarschijnlijk nuttig zijn om uw medicamenteuze behandeling aan te vullen met psychologische therapie. Op die manier kunt u uw emoties beter onder controle krijgen en meer zelfvertrouwen en emotionele stabiliteit krijgen.

Ik ben homo en ik hoor hier niet bij.

VRAAG: Jarenlang heb ik geprobeerd me aan te passen aan de maatschappij, omdat ik als homoseksuele man grote moeite had om me aan te passen aan zowel de hetero- als de homowereld. Vanuit mijn perspectief heb ik veel overwonnen, maar uiteindelijk is het niet zo dat ik me echt alleen voel, maar eerder dat ik bij geen enkele groep of bij vrijwel niemand pas.

Na een gevecht besef je dat het beter is om alleen te zijn en alleen te leven. Ik geloof niemands zaken; ik steek alleen mijn hand in het vuur voor mezelf. Juan Cruces

ANTWOORD VAN DE DESKUNDIGE Onder deze omstandigheden en gezien de ervaringen die u hebt gehad, zou het waarschijnlijk positief voor u zijn om psychologische hulp te krijgen, zodat u al uw ervaringen op een perfecte manier kunt kanaliseren en een minder defensieve houding kunt aannemen.

Help de moeder

VRAAG: Mijn moeder wil niet alleen wonen, maar ze wil alleen met haar dochters wonen en verder niets. Maar ik woon in Zwitserland. Ik ben niet rijk en het is duur om haar hier te onderhouden. Ik heb twee kleinkinderen voor wie ik help zorgen; mijn moeder maakt veel ruzie met mijn zus en is liever bij mij. Wat kan ik doen om iedereen te helpen? Ik heb fibromyalgie en ik voel me ook mentaal niet goed. Alstublieft.

REACTIE VAN DE EXPERT: Ouderen worden soms erg veeleisend en erg exclusief. Alles wijst erop dat je het moeilijk vindt om NEE te zeggen tegen je moeder, dat je moeite hebt met het stellen van grenzen en dat je uiteindelijk het gevoel hebt dat je in een doodlopende straat zit. Ik vrees, op basis van wat je zegt, dat je moeder je emoties manipuleert om haar doelen te bereiken en zich egoïstisch en ongevoelig gedraagt. In het boek "Let No One Manipulate Your Emotions" beschrijf ik gedetailleerd hoe je om kunt gaan met mensen zoals je moeder en hoe je dat kunt doen zonder je slecht te voelen.

Het zal je ook helpen om met fibromyalgie om te gaan en de stress in je leven te verlichten. Aarzel niet; jij alleen moet beslissen wat je met je leven wilt doen en hoe je het wilt leven.

Huilen tijdens elke sessie

VRAAG: Mijn 18-jarige dochter heeft op haar zestiende het traumatische verlies van haar partner meegemaakt. Sindsdien is ze er nog niet overheen; ze zegt dat ze hem mist. Haar leven is een achtbaan. Ze is naar een rouwtherapeut geweest, maar het heeft haar zo van streek gemaakt (ze verliet elke sessie huilend) dat ze is gestopt. Ik weet niet hoe ik haar kan helpen, en haar zo zien maakt me kapot. Ik zou graag advies krijgen. Rosa, SF

ANTWOORD VAN DE EXPERT Rouwprocessen zijn heel persoonlijk en worden op 16-jarige leeftijd op een zeer dramatische manier ervaren. In deze gevallen helpt het niet zozeer om te herhalen wat er is gebeurd, maar wel om je te VERZOENEN MET HET LEVEN.

Het zou geweldig zijn als uw dochter zich weer openstelt voor de wereld, weer kan socialiseren met mensen van haar eigen leeftijd, weer kan proberen te genieten en, als de tijd rijp is, dankbaar kan zijn voor de dingen die het leven haar biedt om te genieten naast degene die er niet meer is. Maar ik herhaal: het is passend voor een meisje van 18 om een leven te leiden dat past bij haar leeftijd.

Probeer haar aan te moedigen om met haar vriendinnen af te spreken en de activiteiten te ondernemen die haar vroeger troostten. Beetje bij beetje zal ze weer plezier in zichzelf krijgen en beseffen dat ze haar hoop en dromen weer terug kan vinden.

Blijf gerust met vragen zitten. Stel ze gerust aan onze expert, María Jesús Álava Reyes.