Rookgordijn

Het door premier Pedro Sánchez aangekondigde referendum over het overnamebod van BBVA op Sabadell is zo ongebruikelijk dat het alleen als een rookgordijn kan worden geïnterpreteerd. Een truc om te voorkomen dat mensen over de stroomstoring praten en over de juridische problemen waarmee de mensen om hen heen kampen. In een samenleving waarin het geheugen zo vluchtig is, is de focus van informatie veranderd. Na het overleg komt Habemus Papam , dan vrede in Oekraïne en dan nog iets anders: de vlinder.

Sommigen durven zelfs te voorspellen dat dit een soort generale repetitie is voor een hypothetisch referendum in Catalonië en zelfs een teken aan de nationalisten om de begroting te steunen in ruil voor een referendum op een bepaald moment.

Wij moeten ons afvragen of het volksconsultatiesysteem bij alle overnamebiedingen wordt ingevoerd.

Natuurlijk gaat het soms mis in referendumpolitiek. Eigenlijk is de eerste jaartelling van onze jaartelling verloren gegaan. Pontius Pilatus liet de menigte kiezen tussen Jezus Christus en Barabbas, en de massa koos de misdadiger. En dan hebben we het nog niet eens gehad over Brexit of het referendum dat Pinochet verloor tijdens de Chileense dictatuur.

Maar dit voorval moet niet lichtvaardig worden opgevat, omdat het de diskrediettering van de instellingen van de regering verder vergroot. Waarom hebben we een markttoezichthouder als de CNMC nodig als de beslissing uiteindelijk via een referendum wordt genomen? Vanuit het perspectief van de markteconomie is dit volslagen onzin. Het gaat hier immers om twee particuliere bedrijven, waarvan er één een overnamebod doet en de aandeelhouders pas een beslissing moeten nemen als aan alle wettelijke vereisten is voldaan. Het komt ook respectloos over bij de Spaanse centrale bank en de ECB. Zij hebben al vaker aangegeven dat de financiële sector geconsolideerd moet worden om grotere en concurrerendere entiteiten te krijgen. We moeten ons afvragen of referenda in de toekomst bij alle overnamebiedingen zullen worden ingevoerd.

Het is een enorme klap in het gezicht van de rechtszekerheid en het economisch beleid van de EU. Stel je voor dat dit een transactie is tussen entiteiten uit verschillende landen. Zou er ook een referendum over gehouden kunnen worden?

Als de coalitieregering zo dol is op referenda, waarom houden ze er dan geen over de verhoging van de defensie-uitgaven? Of vragen ze de regering of ze het eens zijn met de belastingen die ze betalen? Of vragen ze zelfs of ze verantwoordelijk zijn voor de stroomuitval? En dan hebben we het nog niet eens gehad over de redenen waarom hij geen overleg heeft gepleegd over het verlenen van amnestie, wat logischer zou zijn geweest.

Hoe je het ook bekijkt, het is niet te bevatten. Er was nog meer reden om te vragen naar de fusie tussen Bankia en CaixaBank. Het is waar dat Sabadell een geliefde bank is in Catalonië, maar het zijn de aandeelhouders, niet de Catalanen, die over de toekomst van de bank moeten beslissen. Het is weliswaar zo dat de overheid de bevoegdheid heeft om een ​​overnamebod te verbieden, maar dat is wel haar verantwoordelijkheid. In een hypothetisch geval waarin het overnamebod wordt geannuleerd en de bank in een lastige situatie terechtkomt en op de middellange termijn moet ingrijpen, ligt de verantwoordelijkheid niet bij de overheid, maar bij de burgers.