De Cultuur van Vrede, Lerarendag 2025
" De rol van een leraar is om te onderwijzen, niet om op te leggen. Om te begeleiden, niet om te indoctrineren ." José Narosky
Leraren zijn van oudsher en overal ter wereld verantwoordelijk voor het doorgeven van kennis van generatie op generatie. Ze moeten onze kinderen onderwijzen en hen vanaf jonge leeftijd waarden bijbrengen die hen helpen goede mensen te worden.
De basis waarop de toekomstige burgers van elk land worden gebouwd, hangt af van de leraar. Kinderen en jongeren moeten leren lezen, schrijven, optellen, vermenigvuldigen en zo technici of professionals worden. Leer ze vooral hoe ze moeten denken, niet wát ze moeten denken.
In het kader van het ‘Mexicaans humanisme’ heeft de regeringspartij een onderwijsplan opgelegd dat de doelstellingen die het onderwijs en de leraren zouden moeten nastreven, ondermijnt. Het doel is om op perverse wijze wanhoop te zaaien bij kinderen en jongeren, door hen te laten geloven dat armoede een deugd is, alsof ze geen hoop of ambitie verdienen voor uitmuntendheid, welzijn of welvaart. Bovendien programmeren ze hen voor een ellendig leven waarin ze afhankelijk zijn van overheidssteun.
Met de zogenaamde "Nieuwe Mexicaanse School" die, naast andere ideeën, evaluaties en cijfers wil afschaffen om middelmatigheid als maatstaf voor metingen op te leggen, worden basisschoolleraren ook gedwongen om vast te houden aan de inhoud van nieuwe lesboeken. Niet om ze te verbeteren, maar om misschien wel verwarring te zaaien. Dit zal leiden tot een radicale achteruitgang, niet alleen op pedagogisch gebied. De inhoud ervan vertoont meerdere gebreken, waaronder de afwezigheid van het vak wiskunde; gebrek aan didactische volgorde; het opnemen van onjuiste beschrijvingen en voorbeelden, evenals spelfouten en rekenfouten.
Helaas is het nieuwe curriculum voor het basisonderwijs, het voortgezet onderwijs en de bovenbouw van het voortgezet onderwijs het resultaat van een precair en pervers onderwijsmodel dat het onderwijs dat de kinderen en jongeren van het land nodig hebben, ondermijnt. Het officiële onderwijsprogramma gaat ervan uit dat leraren optreden als gidsen bij het indoctrineren van kinderen en jongeren binnen het kader van hun 'ideologie'. Er is voorgesteld om de school te gebruiken als een arena van confrontatie en de school te laten bijdragen aan een omgeving van polarisatie en geweld. Op die manier zouden leerlingen gegijzeld worden door de regeringspartij en zou de school een broedplaats worden voor militanten zonder baan of uitkering. Dit heeft ongetwijfeld gevolgen voor het leren en de vrede. Bovendien zou het de doelstellingen die het onderwijs zou moeten nastreven, aantasten.
Onlangs werden er beurzen toegekend aan jongeren van openbare middelbare scholen, zonder dat er een verband was met de prestaties van de ontvangers. Dit is duidelijk een strategie om stemmen te kopen voor de komende verkiezingen.
Naarmate het imago van de leraar verslechtert, verzwakt dit de maatschappelijke inzet van scholen om de algehele ontwikkeling van kinderen en jongeren te bevorderen. Vooral op openbare scholen.
In Mexico wordt de Dag van de Leraar gevierd op 15 mei. Tijdens de viering van vorige week kondigde de president, naast een salarisverhoging, ook een extra week vakantie aan, waardoor de schooldagen nog verder worden ingekort, ten nadele van de leerlingen. Alleen de officiële leider van de SNTE en de leraren van die vakbond waren uitgenodigd voor de viering. De CNTE, ooit een politieke bondgenoot van de voormalige president, werd niet opgeroepen. Deze organisatie toont weinig belangstelling voor onderwijs, heeft weliswaar salaris- en vakantieverhogingen geaccepteerd, maar staat erop het huidige pensioenstelsel te ontmantelen. Om de president onder druk te zetten, voerden ze blokkades en eindeloze stakingen uit, waardoor honderdduizenden kinderen niet meer naar school konden.
In haar toespraak tot de aanwezige leraren bij het door de overheid georganiseerde evenement stelde de president dat het doel van onder andere sociaal-liberale regeringen tussen 1982 en 2018 "was om openbare instellingen af te schaffen" en dat werd volgehouden dat "het openbaar onderwijs verschrikkelijk was". Iedereen met informatie uit die tijd zal kunnen bevestigen dat de uitspraken van de president leugens zijn. Als er in de moderne geschiedenis op enig moment publieke instellingen, de Mexicaanse democratie en de rechtsstaat zijn verdwenen, dan is het wel de zogenaamde Vierde Transformatie. Het was en is een vernietigende factor.
Als het openbaar onderwijs niet ideaal was, dan is de nieuwe Mexicaanse school ronduit twijfelachtig.
Hij heeft het in zijn toespraak nooit gehad over academische prestaties of de kwaliteit van de inhoud. Hij erkende niet dat het openbare onderwijssysteem in puin ligt, maar hij sprak wel minachtende woorden over de specialisten in het openbaar onderwijs.
Wat betreft de lerarenopleidingen is het onacceptabel dat de autoriteiten hun beleid van totale permissiviteit voortzetten op lerarenopleidingen op het platteland, waar studenten misdaden en wreedheden kunnen plegen zonder dat daar consequenties aan verbonden zijn. Welke leraren studeren aan deze scholen af? Wat kunnen ze leren?
Als dit beleid voor openbaar onderwijs wordt voortgezet, vergroten we de middelmatigheid en schrikken we investeringen af die professionals nodig hebben met kennis van wetenschappelijke en technologische ontwikkelingen.
De apathie van ouders is verbazingwekkend. Ze lijken zich erbij neer te leggen dat ze nooit meer aan deze nachtmerrie zullen kunnen ontsnappen. Ze zijn zich er niet van bewust dat de verwoesting zal doorgaan totdat iedereen, inclusief hun kinderen, is uitgeroeid. Ze maken zich er geen zorgen over dat hun kinderen en jongeren niet over de nodige opleiding beschikken om door te studeren en de nieuwe uitdagingen aan te gaan die kunstmatige intelligentie en robotica met zich meebrengen.
De leraar verdient het om zijn of haar rol te vervullen met erkenning van de maatschappij en met gezag in de klas. Het verdient niet dat vakbonden het als onderhandelingsmiddel gebruiken.
Het is ieders plicht om de figuur van de leraar te herstellen en te versterken. Hij of zij is een onmisbaar element in scholen en in de samenleving. Het is een factor van harmonie en ondersteuning van de cultuur van vrede.
* De auteur is advocaat, onderhandelaar en bemiddelaar.
X: @Phmergoldd
Eleconomista
