<i>The Last of Us</i> Seizoen 2, Aflevering 6 Samenvatting: Daddy's Home

Spoilers hieronder.

Na alle wreedheid die we de afgelopen afleveringen van The Last of Us hebben gezien – de territoriumstrijd tussen de WLF en de Seraphites , ontvoeringen en wrede mishandelingen, aanvallen van geïnfecteerde stalkers – hadden we behoefte aan een beetje tederheid. En wie zou ons dat beter kunnen geven dan Pedro Pascal? Seizoen 2, aflevering 6, ontvouwt zich via een reeks flashbacks, die Pascals Joel volgen van zijn jeugd tot zijn laatste dagen met Ellie, wat een welkome en oprechte terugkeer markeert voor de hoofdrolspeler. Velen voelen zich onttrokken sinds Abby Joel voor onze ogen en die van Ellie doodsloeg , en hoewel Bella Ramsey het heeft uitgemaakt met Isabel Merced (Dina), is het een onuitsprekelijke troost om Pascal weer te zien, met name aan Ramseys zijde. Hun hereniging is bitterzoet, overschaduwd door de wetenschap dat het niet lang zal duren.

De eerste flashback voert ons helemaal terug naar 1983, tijdens Joels tienerjaren in Austin, Texas. Hij en Tommy staan ​​op het punt in de problemen te komen als hun vader thuiskomt. Tommy werd betrapt toen hij wiet probeerde te kopen, en Joel nam het voor hem op en raakte in gevecht. De politie werd gebeld. Hun vader, een politieagent, had er natuurlijk al van gehoord. Tommy is bang dat hij een pak slaag krijgt, en opnieuw neemt Joel het voor zijn broer op en stuurt hem weg om eerst met hun vader te praten als hij aankomt. Maar in plaats van gewelddadig te worden, haalt meneer Miller een biertje uit de koelkast voor Joel en hebben de twee een eerlijk gesprek. Joel vraagt ​​waarom hij Tommy slaat, en zijn vader antwoordt met een verhaal. Toen hij jong was, strafte Joels grootvader hem ooit door hem zo hard te slaan dat zijn kaak brak; er was zoveel bloed dat Joels grootmoeder dacht dat hij dood was. Meneer Miller wist dat zijn eigen vader van hem hield, maar hij was te stoer, dus toen hij vader werd, probeerde hij "het iets beter te doen dan mijn vader". Hij hoopt dat Joel hetzelfde doet. "Je weet wel wanneer het jouw beurt is. Ik hoop dat je het iets beter doet dan ik." Wat volgt is Joel die zijn best doet wanneer zijn tijd daar is.

De volgende flashback speelt zich tientallen jaren later af, een paar maanden nadat Joel en Ellie in Jackson zijn aangekomen. Hij ruilt Seth een zak lego voor Seths kleinkinderen in ruil voor een taart voor Ellies verjaardag, samen met een bot. Thuis slijpt Joel het laatste tot een strak zadel voor een custom gitaar die hij met zijn blote handen maakt – Joel blijkt een meestertimmerman te zijn. Hij snijdt zelfs een mot in de hals van de gitaar. Hij werkt met zijn horloge om, hetzelfde horloge dat zijn vader in de vorige scène droeg. Wanneer het instrument klaar is, komt Tommy binnenstormen met Ellie, die onder invloed van pijnstillers zit omdat ze net haar arm aan een brandende pot heeft verbrand. (Ze probeerde de bijtwonden op haar huid te bedekken, ze is het zat om weer geen korte mouwen te dragen.) Joel omhelst haar in plaats van haar uit te snauwen. Oké, lief ouderschap!

Hier krijgen we een glimp te zien van Joel en Ellie's leven samen in Jackson. (Heb je de A-ha "Take on Me" cassette op de toonbank gezien?) Hij onthult Seths taart voor haar, en hoewel haar naam verkeerd gespeld is ( " Happy 15th birthday Eli"), wacht ze niet om er een handvol van op te eten. Hij geeft haar een gitaar cadeau en ze spoort hem aan om te zingen, waarna hij haar een serenade brengt met Pearl Jam's "Future Days" met een lage, schorre stem. (Dit is het nummer dat Ellie in een eerdere aflevering niet kon zingen.)

Het jaar daarop maken ze samen een speelse wandeling door het bos, terwijl Joel Ellie meeneemt naar een geheime verrassing. Hij probeert met haar te praten over "de vogels en de bijen" – een klassieke mijlpaal voor ouders – voordat ze hun bestemming bereiken: een museum. Er staat een T-rexbeeld, een planetarium en een ruimteschip. Ellie is dolgelukkig en Joel is tevreden. Hij weet dat hij het goed heeft gedaan.

Maar wanneer Ellie 17 wordt, verandert er iets. Joel komt vroeg thuis met een taart en treft Ellie aan op haar kamer, waar ze aan het flirten is met een meisje, een tatoeage laat zetten en wiet rookt. De tienerangst begint toe te slaan en er ontstaat een afstand tussen hen. Joel haast zich om Ellie te veroordelen voor het "experimenteren" met meisjes; ze besluit naar de garage te verhuizen. Joel vangt de mottentekeningen op die Ellie uit haar dromen heeft geschetst. Hij denkt dat het een metafoor is voor deze periode van verandering in haar leven, maar Gail zegt dat het een symbool is van de dood. Een latere schets laat zien wat Ellie werkelijk denkt dat het betekent: "Je hebt een hoger doel."

Twee jaar later is de 19-jarige Ellie in haar kamer bezig met het oefenen van een paar vragen voor Joel. Er is veel tijd verstreken sinds hun ontsnapping uit Salt Lake City, maar de twijfels blijven in haar hoofd hangen. Waren er echt raiders in het ziekenhuis? Waren er andere immuune mensen? Hoe zijn ze er levend uitgekomen? Joel onderbreekt haar repetitie met langverwacht goed nieuws: hij neemt haar mee op haar eerste patrouille door Jackson. Ze beginnen met een makkelijke route, maar Joel krijgt via de radio een melding dat er een geïnfecteerde buiten de stad is gesignaleerd en dat de burgers versterking nodig hebben. Een van hen is Eugene, Gails echtgenoot. We weten al dat hij sterft en dat Joel erbij betrokken is... we kunnen waarschijnlijk wel raden wat er vervolgens gaat gebeuren.

Wanneer Joel en Ellie bij Eugene aankomen, is hij al gebeten, maar hij denkt dat hij nog genoeg tijd heeft om afscheid te nemen van Gail. Ellie leeft met hem mee. Ze test zijn denkvermogen en redeneert dat hij nog een uur heeft voordat hij een volledige zombie wordt. Dat is genoeg tijd om terug te gaan naar de poorten van Jackson en Gail mee te nemen voor een laatste afscheid. Joel stemt toe, zegt Ellie dat ze hun paarden moet pakken en belooft dat hij haar daar met Eugene zal ontmoeten. Maar dat doet hij niet. In plaats daarvan leidt Joel Eugene naar een doodlopende weg bij het meer en houdt hem onder schot. Hij negeert Eugenes smeekbeden om Gail nog eens te zien ("Ik heb haar laatste woorden nodig!" roept hij), maar Joel overtuigt hem dat als je echt van iemand houdt, je altijd hun gezicht kunt zien. Eugenes uitdrukking verzacht. "Ik zie haar," zegt hij.

Je hoort Joels geweer niet afgaan, maar je ziet wel een zwerm vogels uit de bomen vliegen, opgeschrikt door het geluid. Ellie arriveert met de paarden en treft Eugene doodgeschoten op de grond aan. Haar vertrouwen in Joel is volledig gebroken. Ze is stil tijdens de rit naar huis.

Wanneer Tommy Gail naar Eugenes stoffelijk overschot brengt, vertelt Joel haar een leugen over hoe Eugene besloot een einde aan zijn leven te maken nadat hij gebeten was. Maar Ellie kan de waarheid niet verkroppen en vertelt Gail dat haar man haar smeekte om te zien en dat Joel hem uiteindelijk door zijn hoofd schoot. Gail walgt ervan, Joel is geschokt en Ellie is gekwetst. "Je hebt gezworen, " zegt ze met gebroken stem tegen Joel.

Dat verklaart waarom Ellie en Joel zo'n moeizame relatie hebben wanneer seizoen 2 begint, negen maanden na Eugenes dood. Ellie is niet alleen in haar angstige tienerjaren – ze voelt zich ook verraden door haar partner in crime en vaderfiguur, de persoon die ze het meest vertrouwt. Joel is zich ook bewust van zijn fout, dus wanneer we terug zijn bij die scène op oudejaarsavond en hij Ellie met Dina ziet dansen, probeert hij hen recht te doen. "Familie helpt elkaar als je het nodig hebt," zegt zijn schoonzus Maria tegen hem. We kijken vanuit Joels perspectief op het feest toe hoe Seth een homofobe belediging naar Ellie en Dina slingert. Joel snelt om hem op de grond te duwen om Ellie te redden, het meisje dat hij al zo vaak heeft gered. Maar ze gromt naar Joel; ze heeft zijn hulp niet nodig .

Vervolgens krijgen we nog een herhaling van seizoen 2, aflevering 1 , terwijl Joel naar huis terugkeert om gitaar te spelen (degene die hij voor Ellie maakte) op zijn veranda. Ellie komt thuis en stopt even om naar hem te kijken, en trekt zich dan terug naar de garage. Zo denken we dat de nacht voor deze twee is geëindigd, maar in deze flashback leren we dat er meer aan de hand was: Ellie keert terug naar de veranda om met Joel te praten. Hij probeert een ondersteunende vader te zijn (hij probeert het echt!) "Dina, is ze nu je vriendin?" vraagt ​​hij Ellie, en voegt er later aan toe: "Ze zou geluk hebben met jou." Het is een lief gebaar, maar Ellie aarzelt nog steeds om Joel weer te vertrouwen. Nu is het tijd om die vragen te stellen die ze heeft gerepeteerd, en als Joel liegt, "zijn we voorgoed klaar", zegt Ellie. Waren er andere raiders in Salt Lake City? Waren er andere immuune mensen? Joel schudt stilletjes zijn hoofd en laat tranen in zijn ogen. Zouden ze een geneesmiddel hebben kunnen maken? Hij knikt. Ellies ogen vullen zich met tranen (de acteerprestaties van Ramsey en Pascal zijn hier Emmy-waardig, alsof dat niet al zo was). "Mijn leven zou er verdomme toe hebben gedaan, maar dat heb je me afgenomen," berispt ze hem. Ze zegt dat hij dat allemaal deed omdat hij egoïstisch is, maar hij corrigeert haar: "Omdat ik van je hou." Ze begrijpt het nu misschien niet, net zoals hij het niet begreep toen hij haar leeftijd had, maar hij weet dat ze het ooit zal begrijpen. Als ze ouder is en besluit zelf kinderen te krijgen, "Ik hoop dat je het beter doet dan ik," zegt Joel, de woorden van zijn eigen vader herhalend. Het begint Ellie te dagen. "Ik denk niet dat ik je dit kan vergeven," zegt ze. "Maar ik wil het proberen." Het lijkt erop dat ze op betere voet uit elkaar zijn gegaan dan we dachten.

Deze scène bood een gevoel van afsluiting voor zowel de personages als de kijkers, terwijl we terugkeren naar de huidige tijdlijn zonder Joel. We weten nu dat zijn lessen levend zijn bij Ellie, die, laten we dat niet vergeten, op het punt staat om ouder (of co-ouder) te worden. Nadat Dina haar zwangerschap had onthuld, zei Ellie: "Ik word vader!" Het lieve antwoord was niet zomaar een grapje – het was een moment dat generaties lang in de maak was geweest.