Anna Lucia Richter en Julius Drake (★★★✩✩): van sopraan naar mezzo
Anna Lucia Richter en Julius Drake
★★★✩✩
Plaats en datum : Schubertiada. Canoniek van Vilabertan (19/VIII/25)
De verwachtingen werden niet waargemaakt door de definitieve annulering van de geplande sopraan, de Catalaanse Sara Blanch, en een uitstekende vervanger op het laatste moment , namelijk de voormalige Duitse sopraan Anna Lucia Richter, die inmiddels een gevestigde naam heeft als aantrekkelijke mezzo.
Terwijl het publiek zichtbaar teleurgesteld was dat Sara Blanch haar Schubertiade-debuut moest missen, moet de reactiesnelheid van het festival om de onberispelijke Anna Lucia Richter als vervangster te vinden worden geprezen. Haar Liederabend getuigde van onbetwistbaar professionalisme en solvabiliteit.
Het feit dat er nog nooit een kaartje is terugbetaald vanwege een afzegging van een zanger, spreekt boekdelen over de Schubertiade. De vindingrijkheid bij het vinden van topvervangers getuigt van de status van het festival als wereldwijd liedfestival .
Richter (Keulen, 1990) toont haar huidige vocale volwassenheid met een mezzo-register waaruit ze aantrekkelijke, maar nooit geforceerde, lage noten haalt, en een gemakkelijke, hybride tessituur, met een midden- en hoogregister met grote vloeiendheid en rondheid. Haar verleden als sopraan definieert haar.
Dit betekent niet dat de leadzanger in de overgangszone bepaalde fluitachtige klanken heeft die soms gedempt klinken en afbreuk doen aan de schoonheid van een overigens soepele en ruimhartig uitgevoerde uitvoering.
Lees ook Catalaans talent opent eindelijk Vilabertran Jordi Maddaleno
Dat was bijvoorbeeld het geval bij zijn aantrekkelijke selectie liederen van Mendelssohn, een componist die minder bekend is om zijn liedrepertoire dat de moeite waard is om te restaureren.
De kleuren, de theatraliteit van het woord en een zeker gevoel voor humor zijn eigenschappen die Richter uitstekend weet uit te buiten, zoals in zijn herschepping van Schuberts Der Einsame .
Op dit punt is het ongewoon voor de hand liggend om te spreken over Julius Drakes pianobeheersing. Mendelssohns Reiselied was er, pure lef, of de dramatische intensiteit, precies en noodzakelijk, die het laatste deel, gewijd aan Brahms, een sonore klavierglorie gaf.
Ondanks de gratie van een Richter met een flexibele en aromatische stem, moet gezegd worden dat haar gebruik en misbruik van de muziekstandaard gedurende het hele recital afbreuk deed aan het nauwgezette werk.
Met alle gratie van een Richter met een flexibele en aromatische stem, moet gezegd worden dat haar gebruik en misbruik van de muziekstandaard gedurende het recital afbreuk deed aan het nauwgezette werk. Het is begrijpelijk dat deze in plaats daarvan werd gebruikt, maar hoe zit het met paradigmatische Schubertstukken als "Auf dem Wasser zu singen" (Op het water zingen) of "Gretchen am Spinnrade" ?
Het tweede deel van het recital, opgedragen aan Mahler, de componist die de hoofdpersoon is op de nieuwste cd van de mezzo, en Brahms, bevestigde de expressieve generositeit van de Duitse, die zich in haar laagste register opnieuw profileert als een uitstekende liederiste en een luxe als vervanging, van sopraan tot mezzo.
lavanguardia
%3Aformat(jpg)%3Aquality(99)%3Awatermark(f.elconfidencial.com%2Ffile%2Fbae%2Feea%2Ffde%2Fbaeeeafde1b3229287b0c008f7602058.png%2C0%2C275%2C1)%2Ff.elconfidencial.com%2Foriginal%2Fcd0%2F8d9%2Ff23%2Fcd08d9f2395ed5078e51b16386d1aea7.jpg&w=1280&q=100)