Slag bij Kunduz op Goede Vrijdag: zwarte dag voor Duitsland

Telkens wanneer Duitse regeringspolitici spraken over de inzet van de Bundeswehr in Afghanistan , ontbrak de belofte zelden: We doen er alles aan om onze soldaten daar te beschermen. Waarom lag Maik Mutschke dan op een vrijdagmiddag in april 2010 zwaargewond op een weide buiten het dorp Isa Khel, onder Talibanvuur en vrijwel zonder dekking? De verkenningspatrouille was in een hinderlaag gelokt. En waarom konden andere soldaten hem niet bereiken en de mannen redden? Omdat de Bundeswehr geen middelen had om in Kunduz naar hen toe te komen. Ze hadden daar geen helikopters, en al helemaal geen gevechtshelikopters. Ze hadden ook geen gevechtstanks en geen bewapende drones. Dat alles zou op oorlog hebben geleken. Maar de oorlog die de Duitse soldaten hier namens de regering moesten voeren, had volgens de wil van diezelfde regering tot dan toe geen oorlog mogen heten. Maar wat er gebeurde in de beruchte "Goede Vrijdag-slag" was niets anders: oorlog, rauw, bloederig, gruwelijk. Aan het einde van deze kostbare dag van de Bundeswehr-missie in Afghanistan waren drie soldaten dood en raakten meerdere soldaten ernstig gewond.