Thyssenkrupp: Wie is Naveen Jindal, de mogelijke redder van de staaldivisie?

Nu zou het snel kunnen gaan. Nadat dinsdag bekend werd dat Jindal Steel International kandidaat was voor een overname van Thyssenkrupp Steel Europe, werd de volgende dag bekendgemaakt dat het due diligence-proces zou starten. Een bezoek van vertegenwoordigers van de Indiase eigenaarsfamilie aan Duitsland staat ook op de planning. Maar wie zitten er achter het bedrijf dat zich uitstrekt van New Delhi tot Essen?

De voorzitter van Jindal Steel International, Naveen Jindal (55), is een man van het volk, of in ieder geval presenteert hij zich zo. In India wordt zijn naam waarschijnlijk niet direct geassocieerd met het miljardenbedrijf in de staalindustrie dat hem en zijn familie miljardairs maakte. Jindal staat eerder bekend om zijn decennialange strijd voor de Indiase nationale vlag, die uiteindelijk – met succes voor de ondernemer – eindigde voor het Indiase Constitutionele Hof.

Begin jaren negentig behaalde Jindal een masterdiploma aan de Universiteit van Dallas, waar hij al snel werd verkozen tot voorzitter van de studentenraad. In de VS raakte de ambitieuze staalmagnaat onder de indruk van het royale gebruik van de Amerikaanse vlag: aanstekers, manchetknopen en minirokken; de "met sterren bezaaide banner" is een populair motief voor vrijwel elk snuisterijtje. Geïnspireerd door dergelijke uitingen van nationale trots keerde Naveen na zijn studie terug naar India, waar hij zijn vader, Om Prakash Jindal , in het bedrijf vervoegde en zijn eerste staalfabriek overnam.

Dus hijste hij de Indiase vlag op het terrein, wat hem prompt in de problemen bracht. De reden: de Indiase vlagcode stond het hijsen van de saffraan-, wit- en groenkleurige vlag alleen toe bij officiële overheidsgelegenheden. De vlag werd in beslag genomen door de lokale autoriteiten, en Jindal protesteerde.

Tien jaar later, in 2004, kwam de zaak voor het Indiase Hooggerechtshof, dat Jindal in het gelijk stelde. Maar dat was blijkbaar niet genoeg voor Naveen, die inmiddels was opgeklommen tot directeur van Jindal Steel. Jaren later bleef hij proberen zijn mede-Indiërs ervan te overtuigen hun vlag zo vaak en prominent mogelijk te hijsen – en nam hij zijn toevlucht tot kostbare middelen. Zoals de Wall Street Journal meldde, liet Jindal een reeks 62 meter hoge palen door het hele land plaatsen, met daarbovenop de Indiase vlag ter grootte van een tennisbaan. Deze palen wogen 12,5 ton en elke installatie zou ongeveer $ 87.000 hebben gekost.

Twee jaar geleden eerde de Universiteit van Texas in Dallas haar alumnus met een Lifetime Achievement Award, mede voor zijn bijdragen aan het Indiase patriottisme. De "bescheiden beginjaren" die zijn alma mater hem toedicht in een video bij de prijsuitreiking, zijn echter twijfelachtig. Naveen is immers een telg uit de Jindal-clan, een van India's rijkste families, waarvan het vermogen door Forbes wordt geschat op $ 37,5 miljard. De basis voor deze rijkdom werd gelegd door Naveens vader, Om Prakash Jindal.

Geboren in 1930 in een boerenfamilie in de Noord-Indiase deelstaat Haryana, kwam hij als in een sprookje aan de macht. Hij bouwde niet alleen een industrieel imperium op, maar werd ook politicus en werd in 2005 minister van Energie van zijn thuisstaat. Datzelfde jaar kwam hij om het leven bij een helikoptercrash. Tegen die tijd had Jindal Senior – eveneens net als in het sprookje – zijn imperium al verdeeld onder zijn vier zonen.

Aanvankelijk kreeg elke zoon een gelijk aandeel in de holding Jindal Group. Sinds het overlijden van Jindal Senior wordt de holding geleid door zijn vrouw, Savitri Jindal (75). Vervolgens kreeg elke zoon een dochteronderneming, waaronder een bedrijf in de pijpleidingbouw, spoorwegen, energie en staal.

Eind jaren negentig droeg de patriarch het grootste deel van de onderneming over aan zijn zoon Sajjan Jindal (65). Hij leidt nog steeds het industriële conglomeraat JSW Group, dat volgens persbureau Reuters in het afgelopen fiscale jaar een omzet van zo'n 23 miljard dollar realiseerde.

De op één na grootste dochteronderneming van de holding Jindal Group, Jindal Steel (omzet: $ 4,8 miljard), wordt geleid door de jongste broer, Naveen. Zijn transformatie van het noodlijdende staalbedrijf tot een welvarende blue-chiponderneming leverde hem een ​​plek op in de lijst van Fortune Asia met de 25 meest veelbelovende zakenmensen in Azië. Naveen wordt ook beschouwd als de meest kleurrijke persoon van de vier broers – en degene die het meest graag in de voetsporen van zijn vader wil treden.

Terwijl zijn broers zich vrijwel uitsluitend als zakenmannen voordoen, heeft Naveen, net als zijn vader, een uitgebreid politiek netwerk opgebouwd. In 2004 stelde hij zich kandidaat voor de Lok Sabha, de eerste kamer van het Indiase parlement, destijds op de lijst van het liberalere Indian National Congress (INC). Hij won en werd vijf jaar later herkozen. Nadat hij in 2014 zijn kiesdistrict verloor, sloot hij zich in 2024 aan bij de conservatieve regerende Bharatiya Janata Party (BJP) van de zittende premier Narendra Modi (75) en werd hij herkozen in het parlement.

Multimiljardair Naveen profileert zich herhaaldelijk als een pleitbezorger voor het gewone volk. Onlangs plaatste hij een video waarin hij de luxe auto's op de parkeerplaats van het Constitutionele Hof van India filmde. "Geen autoshow, alleen de parkeerplaats van het Hooggerechtshof voor selecte advocaten", was de titel van de video. De man, die zich nu aanbiedt als een ridder bij Thyssenkrupp, beweert geen persoonlijke interesse te hebben in luxe auto's, maar hij vertrouwt nog steeds op paardenkracht: bij een regionale verkiezing verscheen de politicus te paard voor het stemhokje om zijn stem uit te brengen.

Zijn favoriete bezigheid vereist ook paardensportvaardigheden: Jindal is eigenaar van een poloteam, waarvan hij aanvoerder is. Hij is ook een getalenteerd scherpschutter en heeft verschillende medailles voor India gewonnen bij het kleiduivenschieten. Naveens vrouw, Shallu Jindal (46), bracht ook een zekere glamour in hun huwelijk, dat in 1994 begon, als professioneel danseres. Het stel heeft twee kinderen.

Waarom zou iemand als Neveen Jindal een noodlijdend bedrijf als Thyssenkrupp Steel Europe willen overnemen? De staaldivisie van Thyssenkrupp is de afgelopen jaren onder druk komen te staan ​​door de lage vraag, hoge energiekosten en een stortvloed aan goedkope import uit China . Het bedrijf moest vorig jaar € 1 miljard van zijn boekwaarde afschrijven, na een waardevermindering van € 2,1 miljard in 2023.

De staaldivisie was al lang een potentiële verkoopkandidaat; in 2024 verwierf de Tsjechische miljardair Daniel Křetínský een belang van 20 procent, en een uitbreiding naar 50 procent werd ook besproken. De EP Group van Křetínský heeft tot nu toe niets losgelaten over het bod uit India.

De in Essen gevestigde staaltak lijkt goed te passen in de plannen van de Indiase tycoon: Jindal heeft ervaring met het herstructureren van noodlijdende industriële bedrijven en wordt beschouwd als een moderniseerder. Dit is in lijn met zijn streven naar het koolstofvrij maken van de staalindustrie: de financiële omvang van Jindals bod is onbekend, maar wat zeker is, is dat het Indiase bedrijf heeft ingestemd met een investering van ongeveer € 2 miljard in nieuwe elektrische vlamboogovencapaciteit. Dit project is een voorwaarde voor milieuvriendelijke staalproductie in Duisburg. De Naveen Jindal Group bracht ook een eerbetoon aan de geschiedenis van Thyssenkrupp in een verklaring: "Ons doel is het 200 jaar oude industriële erfgoed van Thyssenkrupp te behouden en te laten groeien."

De overname van de staaldivisie van Thyssenkrupp zou zeker passen in de expansiestrategie van de Indiase miljardair: de tycoon zette onlangs de strategie voort om met zijn privé-investeringen een soort internationaal staalimperium op te bouwen. Het bod op de in Essen gevestigde staaldivisie komt eveneens van de private-equityfirma Jindal Steel International, die, in tegenstelling tot de staalgroep Jindal Steel, niet beursgenoteerd is.

Vorig jaar nam Jindal Steel International 100 procent van Vitkovice Steel in Tsjechië over. Eerder dit jaar probeerde het bedrijf tevergeefs de Italiaanse staalproducent Acciaierie d'Italia over te nemen. Jindal bezit ook mijnen en fabrieken in het Midden-Oosten en Afrika .

De overname van het ooit zo trotse bedrijf in het Ruhrgebied zou zijn grootste succes tot nu toe zijn. Als de deal echter doorgaat, zal de Indiase miljardair minstens even grote obstakels tegenkomen als toen hij zich wijdde aan de strijd voor de Indiase vlag.

Maar het lijkt erop dat Jindal nog lang niet klaar is voor het einde van de Duitse staalindustrie.