Ouderlijk schuldgevoel: hoe ik twee minuten onoplettend was en daar nu voor eeuwig voor moet betalen

Ik hoorde haar huilen voordat ik haar zag – nat van de regen, met tranen bevlekte wangen, in paniek – ze liet de hand van een roodharige vrouw los en rende naar me toe en schreeuwde: "Papa! Papa!"

Ze botste tegen mijn borst en begon te trillen. "Je bent mij kwijt."

Ik stond met mijn vriendin Nadine onder de hoge glijbaan. Twee minuten We hadden daar eerder gestaan ​​om een ​​plotselinge motregen te vermijden ontsnappen. We waren slechts een meter verwijderd van de plek waar mijn driejarige dochter zat laatst gezien – nog steeds in zicht, maar niet in haar gezichtsveld.