Met Kurz moet men rekening houden

Sebastian Kurz wordt het hof gemaakt. Onlangs werd hij verwelkomd door de Hongaarse premier Viktor Orbán op een bijeenkomst in de buurt van Boedapest; onder anderen was Alice Weidel, de leider van de Duitse AfD, aanwezig. En de "Neue Zürcher Zeitung" publiceerde onlangs een groot interview met de voormalig bondskanselier en ÖVP-leider, waarin minder aandacht werd besteed aan zijn ondernemersactiviteiten en meer aan zijn politieke opvattingen. Met name aan vlucht en migratie, waarmee hij rechtspopulisme aanwakkerde en meer hardheid eiste.

Opnieuw is het duidelijk: de man is nog niet klaar met de politiek. En zijn kansen op een comeback nemen toe. Ten eerste: in dit land groeit de kans op een man of vrouw met een eigen nieuwe lijst. Dit valt bijvoorbeeld af te leiden uit het feit dat Herbert Kickl (FPÖ) de rechtstreekse bondskanselierverkiezingen met een ruime marge zou winnen. Volgens een recente peiling van Standard zou hij met 30 procent evenveel steun krijgen als de zittende president Christian Stocker (ÖVP), vicekanselier Andreas Babler (SPÖ) en minister van Buitenlandse Zaken Beate Meinl-Reisinger (Neos) samen (33 procent).

Dit is opmerkelijk, aangezien hij volgens de APA/OGM-index op relatief weinig vertrouwen en extreem veel wantrouwen kan rekenen. Dat hij nog steeds zo hoog aangeschreven staat, heeft te maken met de grote afkeer van de concurrenten, sterker nog, met het feit dat hij zich aanbiedt om hen af te wijzen of zelfs te vernederen. Hij belooft immers het bestaande politieke systeem te ontmantelen.

Ten tweede: het ligt nog steeds meer voor de hand dat Sebastian Kurz de ÖVP opnieuw overneemt, zoals hij in 2017 deed, in plaats van een eigen lijst op te richten. Er kunnen bedenkingen en weerstand binnen de partij zijn. Hiertegenover staat echter een ware noodsituatie: Stocker doet niets verkeerd, maar te weinig echt goed. Bij een rechtstreekse bondskanselierverkiezing zou hij genoegen moeten nemen met 13 procent, nog niet de helft van Kickl. De ÖVP als partij heeft amper 20 procent, oftewel een ruime derde minder dan de FPÖ.

Geen wonder, zou je kunnen zeggen, dat Stocker en zijn ÖVP zojuist een impopulair bezuinigingspakket hebben moeten presenteren. Klopt. Hun probleem is echter dat er geen vooruitzicht is op betere tijden, maar dat verdere bezuinigingspakketten nodig zullen zijn.

Ook voor hen is er geen troost dat er over twee jaar geen verkiezingen meer zullen plaatsvinden. Als er niets verandert aan hun benarde situatie, is het te laat: dan vinden er eerst verkiezingen plaats in Opper-Oostenrijk en andere deelstaten, en uiteindelijk op federaal niveau, met het risico dat ze overal verliezen en de Vrijheidspartij de overwinning behaalt.

Dit is zo voorspelbaar dat de ÖVP het waarschijnlijk niet zover zal laten komen, maar Kurz in plaats daarvan om een comeback zal vragen. Openlijke affaires zoals die over advertenties staan hem niet in de weg. Kortom, de laatste hoop resteert dat relevante delen van de partij de macht behouden. Vooral omdat hij nog steeds als een superster wordt behandeld door de roddelpers met een groot bereik. Reden: hij genereert kliks omdat hij sommigen enthousiast maakt en anderen imponeert, maar laat vrijwel niemand onverschillig. Net als Kickl, die momenteel geen concurrentie heeft.

Johannes Huber beheert de blog dieSubstanz.at – Analyses en achtergronden over politiek

Dit artikel is automatisch vertaald, lees hier het originele artikel.