Kurz is te verwachten

Sebastian Kurz wordt het hof gemaakt. Hij werd onlangs begroet door de Hongaarse premier Viktor Orbán op een bijeenkomst niet ver van Boedapest, samen met onder anderen Alice Weidel, de leider van de Duitse AfD. En de "Neue Zürcher Zeitung" publiceerde onlangs een groot interview met de voormalige bondskanselier en ÖVP-leider, waarin minder werd ingegaan op zijn zakelijke activiteiten dan op zijn politieke opvattingen. Met name op vluchtelingen en migratie, waarmee hij rechtspopulisme aanwakkerde en meer strengheid eiste.

Opnieuw wordt duidelijk: de man is nog niet klaar met de politiek. En zijn kansen op een comeback nemen toe. Ten eerste groeit in dit land de kans op een man of vrouw met een eigen nieuwe partijlijst. Dit valt bijvoorbeeld af te leiden uit het feit dat Herbert Kickl (FPÖ) een overweldigende meerderheid zou behalen bij de rechtstreekse kanselierverkiezingen. Volgens een recente peiling van Standard zou hij met 30 procent een vergelijkbare steun krijgen als de zittende politicus Christian Stocker (ÖVP), vicekanselier Andreas Babler (SPÖ) en minister van Buitenlandse Zaken Beate Meinl-Reisinger (Neus) samen (33 procent).

Dit is opmerkelijk, aangezien hij volgens de APA/OGM-index met relatief weinig vertrouwen, of beter gezegd, met extreem wantrouwen, wordt bekeken. Dat hij desondanks zo hoog aangeschreven staat, heeft te maken met het feit dat de antipathie jegens zijn concurrenten zo groot is dat hij hen geneigd is af te wijzen of zelfs te vernederen. Hij belooft immers het bestaande politieke systeem te ontmantelen.

Ten tweede is het nog steeds logischer dat Sebastian Kurz na 2017 de ÖVP weer overneemt dan een eigen partijlijst op te stellen. Er kunnen bedenkingen en weerstand binnen de partij zijn. Hier staat echter een echte noodsituatie tegenover: Stocker doet niets verkeerd, maar niet echt goed genoeg. Bij een rechtstreekse kanselierverkiezing zou hij genoegen moeten nemen met 13 procent, nog niet de helft van Kickl. De ÖVP als partij heeft nauwelijks meer dan 20 procent, oftewel een ruime derde minder dan de FPÖ.

Geen wonder, zou je kunnen zeggen, dat Stocker en zijn ÖVP zojuist een impopulair bezuinigingspakket hebben moeten presenteren. Klopt. Hun probleem is echter dat er geen vooruitzicht is op betere tijden; er zullen juist verdere bezuinigingsmaatregelen nodig zijn.

Het is voor hen geen troost dat de volgende verkiezingen pas over twee jaar plaatsvinden. Als er niets verandert aan hun situatie, is het te laat: tegen die tijd vinden eerst verkiezingen plaats in Opper-Oostenrijk en andere deelstaten, en uiteindelijk op federaal niveau, en overal bestaat het risico dat ze verliezen en de Vrijheidspartij de stemmen wegkaapt.

Dit is zo voorspelbaar dat de ÖVP het risico waarschijnlijk niet zal nemen, maar Kurz in plaats daarvan om een comeback zal vragen. Openlijke schandalen zoals die rond reclame zullen dit niet in de weg staan. Kurz blijft de laatste hoop op machtsbehoud voor relevante delen van de partij. Vooral omdat hij nog steeds als een superster wordt behandeld, althans door de breed verspreide roddelbladen. De reden: hij krijgt kliks omdat hij sommigen enthousiast maakt en anderen imponeert, maar laat vrijwel niemand onberoerd. Net als Kickl, die momenteel geen concurrentie heeft.

Johannes Huber beheert de blog dieSubstanz.at – analyses en achtergrondinformatie over politiek